Kucuk bir kasabanın dort ayrı mahallesi varmış. Birinci mahallede Evetama"lar yaşıyormuş. Evetama"lar ne yapılması gerektiğini bildiklerini duşunurlermiş. Yapma zamanı geldiğinde ise "evet, ama" diye cevap verirlermiş. Cevapları hep yanlış olurmuş. Sucu başkalarına atmakta da ustaymışlar.
İkinci mahallede Yapıcam"lar yaşarmış. Ne yapacaklarını bilirlermiş. Kendilerini yapacakları şeye adım adım hazırlarlarmış, ama yapacakları sırada şanslarını kacırdıklarının farkına varırlarmış. Bu mahallede insanların dizleri dovulmekten yara bere icindeymiş. Yaşamı ertelememek icin verdikleri kararı bile ertelerlermiş. Ucuncu mahallede yaşayan Keşkeci"lerin, hayatı algılama gucleri mukemmelmiş. Neyin yapılması gerektiğini daima en isabetli şekilde bilirlermiş ama, her şey olup bittikten sonra. Keşke"cilerin de başları kanarmış hep, duvarlara vurmaktan! Kasabanın en yeşil bolgesinde, en guzel evlerin olduğu mahallede ise İyikiyaptım"lar otururmuş. Keşkeci"ler bu mahallede yuruyuşe cıkar, etrafa hayranlıkla bakarlarmış. Yapıcam"lar Keşkeci"lerle birlikte bu mahallede yuruyuşe cıkmak ister ama bir turlu fırsat bulamazlarmış. Evetama"lar ise mahallenin guzelliğini gormek yerine, ağacların golgelerinin yeterince geniş olmadığından, guneşin daha erken saatte doğması gerektiğinden şikayet ederlermiş. İyikiyaptım mahallesindeki insanların kusuru da, beyinlerinde mazeret uretme merkezlerinin olmayışıymış!.
__________________