Abdullah bin MubÂrek anlatıyor:

Bir sene hacdan sonra ruyÂsında gokten inen iki melekten birinin diğerine;

"Bu sene kac kişi hacca geldi?" dediğini duydu.

Obur melek;

"Altı yuz bin kişi." dedi.

"Peki kac kişinin haccı kabûl edildi?"

O da; "Bunlardan hic birinin haccı kabûl edilmedi." diye cevap verdi.

Abdullah bin MubÂrek buyurdu ki:

Bunu işitince uzerime buyuk bir sıkıntı coktu. Dedim ki:

"Bunca insan, bunca zahmet ve meşakkate katlanıp dunyÂnın her tarafından hacca geldiler. Coller aşarak zor şartlarda buyuk sıkıntılara katlandılar. Butun bu emekler boşa mı gidecek?"

Bunun uzerine o melek; "Şam'da ayakkabı tÂmir eden Ali bin Muvaffak adında biri vardır. O, hacca gitmeye niyet etmişti, fakat gidemedi. LÂkin haccı kabûl edildi. Altı yuz bin hacıyı ona bağışladılar da hepsinin haccı kabûl edildi." dedi.

Abdullah bin MubÂrek şoyle anlatıyor:

Bunu işitince uykudan uyandım ve; "Gidip o zÂtı ziyÂret etmeliyim!" dedim. Arkadaşlarımdan ayrılıp, Şam kÂfilesine katıldım. Şam'a gidince, o zÂtın evini araştırıp buldum. Kapıyı caldım. Bir kimse kapıya cıktı. Adını sordum. "Ali bin Muvaffak." dedi. İsmimi sordu. "Abdullah bin MubÂrek." deyince, feryÂd edip kendinden gecti. Ayılınca, gorduğum ruyÂyı kendisine anlattım. Haccının kabûl edildiğini ve kendi haccı ile berÂber altı yuz bin kişinin ibÂdetinin kabûl edildiğini de haber vererek; "Bana nasıl hayırlı bir amel işlediğini anlat." dedim. O da anlattı:

Ben ayakkabı tÂmircisiyim. Otuz seneden beri hacca gitmeyi arzu ederdim. Bu işimden, otuz senede uc yuz dirhem gumuş biriktirdim. Bu sene hacca gidecektim. Hanımım hÂmileydi. Komşu evden burnuna yemek kokusu gelince; komşudan yemek istememi soyledi. Gidip, onun arzusunu bildirdim. Komşum ağlayarak şoyle dedi: "Ey Ali bin Muvaffak, bizim bu yemeğimiz size helÂl değildir. Cunku uc gundur, cocuklarım bir şey yememişlerdir. Butun Şam şehrinde hic bir iş bulamadım. Kimse bana iş vermedi. Olu bir hayvan gordum. Zarûret mikdÂrınca ondan bir parca kesip getirdim. Cocuklara yemek pişiriyorum. Size helÂl olmaz."

Bunu duyunca icime bir acı duştu. Hac icin biriktirdiğim gumuşleri getirip verdim ve; "Bunu cocuklarına nafaka yap, haccımız bu olsun!" dedim. Abdullah bin MubÂrek bunun uzerine; "Allahu teÂlÂ, doğru ruy gosterdi." buyurdu.
__________________