Bir padişah. oğlunu buyuk oğretmenlere vermiş, bilgili olarak yetiştirilmesini istemişti. Yıllar gecti cocuk cok şeyler oğrendi. Ayrılacağı sırada oğretmenlerin en yucesi
-Bak oğlum dedi sana oğudum: Olur olmaz yere cok konuşma. Sozunun değerini bil. Bu oğudumu tutarsan cok rahat edersin.
Cocuk, yuce oğretmenin bu oğudunu aldı ya, bir daha hic konuşmaz oldu.
Padişah babası, oğlunun bu dilsizliğine cok uzuluyordu. Doktorlar , bilginler buna care bulamadılar.
Bir gun bir av tertiplendi. Padişah ve oğlu ava katıldılar. Cocuk av sırasında dikkat ediyor, oğretmenin oğudune hak veriyordu. Mesela yaprakların icinde gizli duran bir sulun biraz ses cıkartıyor bunun uzerine avdakiler:
-Hah diyorlardı. Burada bir sulun var!...
Az sonra o sulun olu olarak yere duşuyordu. Az ileride mesela bir karga ses cıkartıyor, avdakiler:
-Burada bir karaca ses cıkardı, diyerek kopeklerle beraber aramaya geciyorlar ve karacayı vuruyorlardı.
Padişahın oğlu butun bunları gorerek, boyle hayırlı bir ogudu pek kucuk yaşta aldığı icin sevindi. Yuksek sesle:
-Yarabbi sana şukur. dedi.
Cevresindekiler bunu duyunca avaz avaz bağırdılar:
-Oğlunuz konuştu, oğlunuz konuştu.
Babası sevincle yetişti:
-Oh , ne iyi, dedi. Haydi yine konuş ben de duyayım.
Cocuk ses cıkarmadı. Babası usteledi:
-Konuş haydi. demişsin. Bende duyayım.
Oğlu konuşmamakta ayak diriyordu. Bunun uzerine padişah kızdı:
Sonra cocuğa guzel bir dayak cekti. Cocuk:
-Yeter babacığım, diye bağırdı.
-Nicin dedi kac zamandır konuşmuyordun? Bunda ne fayda gordun?
Cocuk gozyaşlarını silerek:
-Ah babacığım dedi demin bir sulun azıcık ses cıkardı, oldurdunuz. Bir karaca bağırdı onu da oldurdunuz. Ben de şeytana uyup yuksek sesle: dedim ve bak nasıl dayak yedim. Şimdi soyle bana, susmam benim icin hayırlı değilmiymiş?
__________________