Yıldızların nuru olan Şah Husameddin, beşinci cildin başlamasını istiyor. Ey Allah ışığı comert Husameddin, beşeri bulantılardan durulanların ustatlarına ustatsın sen.
Halk perde ardında olamasaydı, halkın gozleri acık olsaydı ve havsalalar dar ve zayıf bulunmasaydı. Seni ovmeye manevi bir tarzda girişir, bu sozlerden başka sozler soyleyecek bir dudak cardım.
Fakat doğan kuşunun lokmasını yont kuşu yutamaz. Caresi, suyla yağı birbirine katmaktan ibaret. Seni bu zindan altminde yaşayanlara ovmek luzumsuzdur. Senin vasfını ancak ruhanilerin topluluğunda soyleyebilirim.
Alem ehline seni anlatmak zararlıdır. Seni aşk sırrı gibi gizlemekteyim. Ovmek tarif etmek perdeyi yırtmaktır. Halbuki guneşin anlatılmaya da ihtiyacı yok, tarife de. Guneşi oven kendini over, iki gozum de aydındır, capaklı değil, ağrımıyor demek ister.
Alemdeki guneşi yermek, iki gozum de kor, karanlık ve cipil diye kendini yermektir. Alemde muradına ermiş guneşe haset eden kişiyi bağışla sen.
Bir adam guneşi ortebilir, gozlerden gizleyebilir mi? Onun tazeliğini porsutur onu soldurabilir mi? Yahut haddi sonu olmayan nurunu eksiltebilir mi? Yahut da onu mertebesinden indirebilir mi?
Ululara haset edene o haset ebedi bir olumdur.
Senin kadrin rutbense akılların anlayacağı dereceyi coktan gecti. Akıl, seni anlatmada şaşırdı, aciz kaldı. Gerci bu akıl, anlatmada aciz oldu ama yine de acizcesine anlatması gerek. Cunku hepsi anlaşılmayan bir şey bilin ki atılıvermez.
Bulutunun tufanını icemezsen su icmeyi nasıl terk edersin? Sırrı atıp ortaya koyamazsan kabuklarını anlat, onunla anlayışları tazele! Sozler sana gore kabuklardan ibarettir ama başka anlayışlara gore tamamı ile ictir.
Gok arşa gore aşağıdadır ama bu bir yığın toprağa gore pek yucedir. Seni kaybettiklerinden, fırsatı kacırdıklarından dolayı hasrete duşmeden ben onlara seni oveyim de yol bulsunlar.
Sen Allah nurusun. Canı, Allah’ya kuvvetle ceker durursun. Halksa vehim ve şuphe karanlıklarındadır.
Bu guzelim nurun, şu gozsuzlere surme cekmesi icin şart, o nuru ululamaktır. Delik kulaklı istidat sahibi, nuru bulur. Cunku o fare gibi karanlığa aşık değildir.
Geceleri donup dolaşan cipiller, nasıl olur da iman meşalesini tavaf edebilirler?
Muşkul ve ince nukteler din nuruna ulaşmamış, karanlıkta kalmış kişilere, tabii bağdır. Boyle adam kendi hunerini ormek, bezemek icin guneşe goz acamaz.
Hurma gibi goklere dal budak salamaz da kostebek gibi yeri delik deşik eder. İnsan icin, ic sıkıcı dort şey vardır; bu dort şey aklın carmıhı kesilmiştir.

Mesnevi'den Hikayeler
Alıntı
__________________