BİR gun Peygamberimiz (sav) şoyle anlattılar:

- Vaktiyle eski milletlerde doksan dokuz kişiyi oldurmuş bir adam vardı. Bu zat yeryuzunde en buyuk Âlimin kim olduğunu soruşturdu. Ona bir rahibi gosterdiler. Bu adam en bilgin din adamıdır dediler.
Bu adam rahibe giderek:
“Doksan dokuz adam oldurdum. Tovbe etsem kabul olur mu?” diye sordu.
Rahip “Hayır kabul olmaz” deyince adam rahibi de oldurdu. Boylece oldurduğu adamların sayısını yuze tamamladı.
Sonra yine gezerek en buyuk Âlimin kim olduğunu soruşturdu. Ona bir Âlimi tavsiye ettiler. Dediler ki bunun ilmi daha coktur.
Onun yanına giderek: “Yuz kişiyi oldurdum. Tovbem kabul olur mu?” dedi.
Âlim: “Elbette kabul olur. İnsanla tovbesi arasına kim girebilir ki! Sen falan yere git. Oradakilerle birlikte Allah’a ibadet et. Allah seni affeder” dedi.
Adam denilen yere gitmek uzere yola cıktı. Yarı yola varınca omru sona erdi ve vefat etti.
Rahmet melekleriyle azap melekleri o adamı kimin alıp gotureceği konusunda tartışmaya başladılar.
Rahmet melekleri şoyle dediler: “O adam tovbe etti. Yeri cennettir”
Azap melekleri ise: “O adam hayatında hic iyilik yapmadı ki! Onun yeri ateştir.”
Bunun uzerine Allah’ın emriyle insan kılığına girmiş bir melek cıkageldi. Melekler onu aralarında hakem tayin ettiler.
Hakem olan melek: “Geldiği yerle gideceği yeri olcun. Hangisine daha yakınsa adam o tarafa aittir” dedi.
Melekler iki mesafeyi olctuler. Gitmek istediği yerin daha yakın olduğunu gorduler.
Bunun uzerine onu rahmet melekleri alıp goturdu.
Denir ki; aslında kotulerin bulunduğu yere daha yakındı ama Allah yeri yakınlaştırdı ve gitmeyi istediği yere daha yakın oldu.

hurriyet
__________________