RÂbia-tul Adeviyye, babası İsmÂil'in uc kızı vardı. Bir tane daha doğunca adını RÂbia (dorduncu) koydu. Babası cok fakir olduğundan RÂbia doğduğu gece evde ihtiyac olan şeylerden hicbiri yoktu. Bu duruma annesi cok ağlayıp mahzûn oldu. Efendisine;

-FilÂn komşuya gidip, bir mikdar kandil yağı isteyebilir misin?, dedi.

Hazret-i RÂbia'nın babası, Allahu teÂlÂdan başka kimseden bir şey istememeğe soz vermişti. Bununla beraber hanımını uzmemek icin komşuya gitti. Kapıya elini surdu ve geri gelip;

-Kapı acılmadı, deyince hanımı ağladı. O da cok uzuldu.

Babası, başını dizine dayadı ve oylece uyuya kaldı. RuyÂsında Peygamber efendimizi gordu.

Peygamber efendimiz, kendisine buyurdu ki:

-Hic uzulme! Bu kızın, oyle bir hanım olacak ki, ummetimden yetmiş bin kişiye şefÂat edecek. YÂrın bir kÂğıda şoyle yaz:
"Sen her gece Peygamber efendimize yuz salevÂt-ı şerîfe, Cum geceleri de dort yuz salevÂt gonderirdin. Bu Cum gecesi unuttun. Bunun keffÂreti olarak, bu yazıyı sana getiren zÂta dort yuz altını helÂl parandan ver." Sonra Basra vÂlisi Îs ZÂdÂn'a git. O yazıyı ver."

Hazret-i RÂbia'nın babası uyandığında, Peygamber efendimizi gormenin şevkiyle ağlıyordu. Hemen kalktı, denileni yaptı ve Îs ZÂdÂn'ın yanına gitti. VÂli mektubu alınca, Resûlullah efendimizin kendisini hatırlamasının şukru icin, binlerce altını fakirlere sadaka verdi. RÂbia-tul Adeviyye'nin babası İsmÂil Efendiye de mektupta yazılanı ve ona ilÂve olarak pekcok altını da sadaka verip, bir ihtiyÂcı olursa tekrÂr gelmesini tenbîh etti. Altınları aldıktan sonra luzumlu ihtiyaclarını temin etti. Boylece bolluğa kavuştular ve kızlarına rahatca bakıp guzel edeb ve terbiye ile buyuttuler.
__________________