Hz. Omer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura uc genc girerler. Derler ki “Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı oldurdu. Ne gerekiyorsa lutfen yerine getirin.”

Bu soz uzerine Hz. Omer suclanan gence donerek :
– Soyledikleri doğru mu diye sorar , Suclanan genc der ki :
-Evet doğru.Bu soz uzerine Hz Omer;
-Anlat bakalım nasıl oldu diye sorar:

Bunun uzerine genc anlatmaya başlar, der ki :
-“Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanim ailemle beraber gezmeye cıktık, kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Affedersiniz hayvanlarımın arasında bir guzel atim var ki donen bir defa daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahcesinden meyve koparmasına engel olamadım, arkadaşların babası icerden hısımla cıktı , atıma bir taş, attı atim oracıkta oldu. Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir tas attım, babası oldu. Kacmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret” dedi.

Bu soz uzerine Hz Omer:
-“Soyleyecek bir şey yok, bu sucun cezası idam.Madem sucunu da kabul ettin” dedi.

Bu sozden sonra delikanlı soz alarak
-“Efendim bir ozrum var” diyerek konuşmaya başladı
– “Ben memleketinde zengin bir insanim, babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim kucuk olduğu icin saklamak zorunda kaldım. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkini zayi ettiğiniz icin Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz, bana uc gun izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu uc gun icinde yerime birini bulurum” der.

Hz. Omer dayanamaz der ki :

> -“Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?!”

Sozun burasında genc adam ortama bir goz atar, der ki:
– “Bu zat benim yerime kalır.” O zat Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaşlarından daha yaşarken cennetle mujdelenen Amr Ibni As’ dan başkası değildir. Hz. Omer Amr’a donerek,
– “Ey Amr, delikanlıyı duydun” der.

O yuce sahabi
-“Evet, ben kefilim” der ve genc adam serbest bırakılır.

Ucuncu gunun sonunda vakit dolmak uzere ama gencten bir haber yoktur. Medine’nin ileri gelenleri Hz. Omer‘e cıkarak genc’in gelmeyeceği, dolayısıyla Amr Ibni As’a verilecek idam yerine maktulun diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gencler razı olmaz ve “babamızın kani yerde kalsın istemiyoruz” derler.

Hz. Omer kendinden beklenen cevabi verir der ki :
“Bu kefil babam olsa fark etmez cezayı infaz ederim.”

Hz Amr Ibni As ise tam bir teslimiyet icerisinde der ki :
-“Biz de sozumun arkasındayız.”

Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genc gorunur. Hz. Omer gence donerek derki evladım gelmeme gibi onemli bir nedenin vardı neden geldin?” Genc vakurla basını kaldırır ve (gunumuz insani icin pek de onemli olmayan) “AHDE VEFASIZLIK ETTI” demeyesiniz diye geldim der.

Hz.Omer basini bu defa cevirir ve Amr Ibni As’a der ki :
-“Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu onun yerine kefil oldun”.

Amr Ibni As Allah kendisinden ebediyyen razı olsun, vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir,

-“Bu kadar insanin icerisinden beni secti.
“INSANLIK OLDU “dedirtmemek icin kabul ettim” der.

Sıra genclere gelir, derler ki :
-“Biz bu davadan vazgeciyoruz.”

Bu sozun uzerine Hz Omer :
-“Ne oldu, biraz evvel “babamızın kani yerde kalmasın” diyordunuz ne oldu da vaz geciyorsunuz?” der.

Genclerin cevabi da dehşetlidir :
-“MERHAMETLI INSAN KALMADI” DEMEYESINIZ DIYE …

Bende sizinle bu yazıyı paylaşıyorum. “Guzel ve ibretlik yazıları paylaşanlar kalmadı ” demesinler diye…

Alıntı…
__________________