SufyÂn es-Sevri anlatıyor: Bir gun, colde ilerlerken bir genc gordum, her adımında Peygamber Efendimize salÂt getirmeden obur adımını atmıyor. Ona seslenerek dedim ki, "Ey genc! sen butun diğer zikirleri bıraktın da sadece salÂt getiriyorusun, acaba bunun bir nedeni var mıdır?". Bana "Sen kimsin?" dedi. "Ben Sufyan es-sevri" dedim. Dedi ki, "Vallahi eğer buralara yabancı biri olmasaydın, sana halimi anlatmaz, sırrımı acmazdım." Sonra devam etti, "Ben babamla birlikte Hacca gitmek uzere yolculuğa cıkmıştım, Taki bir yerde babam hastalanınca ben de onu tedavi etmek istedim. Ben onu tedavi ederken babam oldu ve yuzu siyah kesildi. Ben de onun yuzunu bir izÂr ile kapattım ve yorgunluktan uyuya kaldım. Ruyada, daha once onun kadar guzel yuzlusunu, onun kadar guzel kokanını ve onun kadar temiz elbiseli birini gormediğim bir adam gordum. Babama doğru yaklaştı ve babamın yuzunu acıp eliyle meshetti. Meshettikten sonra babamın yuzu tekrar beyaz haline geri dondu. Ve o şahıs geri gidecekken onu elbisesinden tuttum ve "Kimsin, AllÂh'ın rahmeti uzerine olsun. AllÂh, senin hurmetine babama rahmet etti." dedi ki "Beni tanımadın mı? Ben AbdullÂh'ın oğlu Muhammed. Ben Kur'an'ın sahibiyim. Baban ise cok gunaha duşerdi, ancak bana cok salÂt getirirdi. Olum anında da benimle istiğase etti (yardım diledi). Ve ben de bana cokca salÂt getirenlerin yardımcısıyım.". Ve uyandım, babamın yuzunu actım eski beyaz haline donmuş. Rasul'e bolca salavat getirelim ki biz gunahkÂr kulların imdadına gelsin ALINTI#

__________________