Evlatlık edinmek meselesi temelde ulkemizde yaygın olarak anlaşılan şekliyle evli olan ciftlerin cocukları olmuyor, evlat sevgisini de tatmak istiyorlar dolayısıyla bazen akraba olan bir cocuğu bazen de yabancı bir cocuğu alıp kendi nufuslarına gecirmek suretiyle evlat ediniyorlar. Dolayısıyla evlat edinilen cocuk, kendilerini anne ve baba olarak biliyor. Bu tur bir evlat edinmeyi dinimiz yasaklamıştır. Bu tur bir evlat edinme sistemi cahiliye Arapları doneminde mevcutken İslam’ın gelişiyle birlikte bu yasaklanmıştır.

Diyanet’in evlat edinmeyle ilgili verdiği hukum:

İslam’ın ilk yıllarında eski geleneğin devamı olarak bir sure muhafaza edilen evlatlık kurumu, Medine doneminde nazil olan “Allah, evlatlıklarınızı oz cocuklarınız (gibi) kılmamıştır.” (AhzÂb, 33/4) mealindeki ayetle kaldırılmış, ardından gelen ayette de evlatlıkların evlat edinenlere değil asıl babalarına nispet edilmesi emredilmiştir. Buna gore dinimizde kimsesiz cocukların bakım ve gozetilmesi tavsiye edilmiş olmakla birlikte ‘hukuki sonuclar doğuran bir evlatlık muessesesi’ kabul edilmiş değildir.
Bunun tabii bir sonucu olarak evlatlığın nesebi, evlat edinene bağlanmaz, aralarında mahremiyet meydana gelmez ve mirascılık ilişkisi doğmaz.
Bununla birlikte evlatlık kurumu zaman zaman ‘koruyucu aile’ tarzında varlığını surdurmuştur.
Alıntı:
İslam’ın evlatlık muessesesini kaldırması, yetim, oksuz ve kimsesiz cocuklarla ilgilenilmeyeceği anlamına gelmez. Cunku İslam’a gore himayeye muhtac cocuklara bakmak, onları beslemek, buyutmek buyuk sevaptır ve bir insanlık odevidir.


Hz. Peygamber (s.a.s.), işaret ve orta parmağını gostererek “Ben ve yetimi himaye eden kimse cennette şoylece beraber bulunacağız.” (BuhÂrî, Edeb, 24; Muslim, Zuhd, 42; Ebû DÂvûd, Edeb, 130; Tirmizî, Birr, 14) buyurmuştur.
Bu itibarla, sevgiye, şefkate ve korumaya muhtac kimsesiz cocuklar, kendilerine yardım eli uzatılarak, ailelerin yanında veya cocuk yuvalarında himaye edilmeli; eğitilip, sanat ve meslek sahibi yapılarak topluma kazandırılmalıdır. Fakat bunu yapmak icin hicbir kimsenin, cocuğun kendi soy kutuğu ile ilişkisini kesmeye, oz ana babasını unutturmaya hakkı olmadığı gibi kanuni mirascıları arasına katma, aile ici tesettur ve mahremiyet bakımından oz evlat gibi davranması da doğru değildir.
Bunun yerine İslam’ın tavsiyesi; koruma altına almak, bakmak, buyutmek, ihtiyaclarını karşılamak, hukuk ve helÂl-haram kuralları bakımından ona oz cocuk gibi değil, bir din kardeşi gibi muamele etmektir.
islamveihsan
__________________