Dostların aybını ortmesi, bilhassa, duşmanlarının başına gelen belÂlara sevinmekten sakınması futuvvetin îcÂblarından, gereklerindendir. (Er-RiyÂdu't-Tasavvufiyye)
Futuvvetin en ustunu, kemÂli, kÂinÂtın efendisi, cez gununun şefÂatcısı, sevgili Peygamberimize mahsûstur ki; o gunde herkesin, "Nefsim! Nefsim!.." diyerek kendi hÂlleriyle meşgûl ve telÂş icinde oldukları o dehşetli gunde; "Ummetim! Ummetim!" niyÂzını, şefÂat kapılarının anahtarı yapacak ve kalblerin mahşer korkusuyla muthiş bir ızdırap icinde titrediği o vakitte, asl kendisini duşunmiyerek, ummetinin başları ustune himÂye kanatlarını acacak ve butun mahşer meydanını futuvvet golgesinin himÂyesine alacaktır. (Seyyid Abdulhakîm ArvÂsî

Alıntı
__________________