Ya iflas ederse teveccuh. Kansız bir işgalin ortasında kalırsa sesim. Ya susarsam. Belki akidelerin tukendiği yerde taassup ve tevazu lehine acılırsa davalar. Kaybederse her zaman kaybetmeye yetim insanlar. Tarihlere bolunen cağlar arasında ilkellik ve medeniyet tartışmalarına nokta koyma kudretine sahip bir millet olma cabası veren uc beş adam! . Surgunlerin arasından şahlanan yurekler. Kıblegaha yonelmeye soğumuş toreler. Eline bir kavramını tutamayanların ikili meşvereti.
Boynu bukuk bir davanın hic solmayan gulleri. Ummet gibi...

Nerdesin Ey Nebi! ...
Koca bir orman arasında yanıp kul olmuş muhataplığımıza şefaat gonder. Secdeye varmayı unutmuş alınların golgesinde solmuş benizlerimize ışık ver. Ver ki tek olan olumu guzel kılan Mevla’m huzurunda yuzumuz ak, umutlar berrrak.

Nerdesin Ey Omer! Adalet kılıcının yadelinden buram buram turkuler besleyen Ey Yunus! Nerdesin ruhaniyetini hakka teslim eyleyip meydanlada zikreden Ummet! Nerdesin Ey Ben? ...

Aklı maddeye kole olmuş,seruvenler arasında kendine kılıf arayan yureğim. Hani senle bir soz vermiştik ervahı ulviyette. Ki sen yarın yalnız bıraktığında beni ben ne cevap vereyim. Siyahi bir temponun nefse haz veren desiseli ziynetlerinin arkasında ki can! Mevsime ayak uydursan ne fayda. Say ki kıyamet anı bu an... ve sen inadına cıkarsan da koldan saati,indirsende duvardan takvimi; geldi korktuğun zaman.

Nerdesin cocukluk gunlerimi renkten renge boyayan heyecan. Nerdesin ey nefsim? Sana hizmet ederken yıllar yılı şimdi bu kohne tukenmişlik arasında beni koyup gittin...
ve iflas etti teveccuh.
İtikatın tukendiği yerde kalan yetim davalar. Sanığım vegordum duydum yaşadım.
Bir cumle dunya inkar etse de yaratılmışlığın kudsiyetini.
Camurdan can oldum; Kul’um Rab tanığıyım...
imdatların arasında kaldı kansız bir işgal.......
__________________