İnsan vardır ;

İnanclıdır.

Uyumludur.

Barışcıdır.

Elde ettiğinden fazlasını başkası icin de ister.


Bunun icin,

Hep mutludur.

Huzurludur.

Ornek insandır.

Olup gitse de ;

Kalplerde ozel yeri vardır.

***

İnsan vardır ;

İnkarcıdır.

Doyumsuzdur.

Takdir edilince hoşlanır,

Fakat takdir etme duygusundan yoksundur.

Nefsinde gurur,

İcinde hep “BEN” duygusu vardır.

Ve o “BEN” e mahkumdur.

İşinde ona mahkumdur.

Sozunde ona mahkumdur.

Sosyal ilişkilerinde ona mahkumdur.

Ona gore;

Hep kendi işi, davranışı doğrudur.

Hep kendi sozu doğrudur.

Hep kendi goruşu doğrudur.

Hep kendisi ustundur ..


***

İnsan vardır;

Kendini yaratanı tanısın,

O’nu ansın,

O’na şukretsin diye yaratıldığı halde..

O başkasını tanımakta,

Başkasını anmakta,

Başkasını saymakta,

Başkasına şukretmektedir!..


Neden mi ?

Cunku;

İnkar duygusu nefse hoş gelir.

Karşı koyma ve başkaldırma durtusu,

Nefsi tatmin eder.

İcteki “ben” i kamcılar.


İyiliği unutmayı,

Bir ozellik, bir ayrıcalık sayar…

Ulu yaratıcıya karşı bile

Şukretmeyi unutturur!..


***

Şu halde ;

“Ben” mahkumları arasında,

Kimseden teşekkur bekleme !..

Biri senin iyiliğine karşı kotuluk yaparsa...

İyi anıları yakıp yok ederse ...

Tum iyilikleri unutursa;

Sakın şoka girme !..

Hayrete duşme !...



Unutma ki;

İyilik yaptığın icin ;

Duşmanların coğalabilir.

Seni cekemeyenler olabilir.

Hatta ;

Dışlanabilir,

Unutulabilirsin !..


Yine de gam yeme !..

Cunku;

Bazen insan nankordur.

***

Bir anayı, bir babayı duşun !..

Evladını yetiştirmiş ...

Yedirmiş, icirmiş, giydirmiş ...

Eğitmiş, oğretmiştir !..

Uyuyuncaya kadar, hep uykusuz kalmış,

Onu doyuruncaya kadar ac kalmış,

Rahat etmesi icin yorulmuştur!..


Ne var ki;

Bazen cocuk,

Buyuyup guclenince,

Kendi kendine yetince,

İcindeki “ben” kabarınca ;

Anasını, babasını dışlamış,

Dahası ;

Ağır sozler soylemeye,

Zulmetmeye,

Onlara el kaldırmaya başlamış !..


Fakat ne gam !..

Sutu bozuk,

Kişiliksiz kimseler

İyilikleri unutsa da,

Hicbir şeyi unutmayan birine,

Yuce yaratıcıya guvenmek gerek !..


Oyle ise ;

Kimseden teşekkur bekleme !..


* * *

Hicbir şey,

İyilik yapmana engel olmamalı ...

Başkasını duşunmekten,

Hakkı soylemekten,

Seni alıkoymamalı ...

Umitsizliğe duşmeye,

Neden olmamalı ...



Yapacaksan ;

İyiliği teşekkur icin değil.

Allah icin yap !..

Ve her zaman

Kazanclı sen ol !..



Unutma !..

Kindarın kini sana zarar veremez !..

Ve sen,

İyilik yapabildiğin icin şukret !..



Şukret ki ;

Sen iyisin, o kotu !..



Şukret ki;

Sen doğru yoldasın, o yanlış yolda ...


Şukret ki;

Sen mutlusun, o mutsuz !..

***

Kimseden Teşekkur Bekleme !..

Birine hediye ettiğin kalemle o,

Seni hicvedebilir, yerebilir,

Dayanması icin verdiğin bastonla,

Senin başını yarabilir.

Opmek icin aldığı elini,

Hatta ısırabilir ...

Zîra

Aşağılık yaratık,

Kendini yaratana karşı,

Buyutene karşı,

Eğitene karşı..

Bu denli nankor olursa ;

Diğer varlıklara karşı,

Onun daha iyi olması beklenemez !..


Oyle ise ;

Yaptıkların icin,

Yapacakların icin,

Kimseden teşekkur bekleme !..


Ve bil ki ;

Her şeyi iyi bilen,

Her şeyi iyi değerlendiren,

Cok guclu,

Cok yuce..

Bir yuce yaratıcı vardır !...

O, sana ve herkese yeter !...


alıntıdır..
__________________