Arkadaslar bana mail geLdi bende sizinLe payLaşmak istedim umarim bir işe yarar..

Dua edenin, "Rabbim" demesi, Allah'ın "efendim" demesinin ta kendisidir.
Birisi her gece kalkıp Allah'ı anıyor, O'na dua
ediyordu.
Şeytan ona dedi:
Ey Allah'ı cok anan kişi!
Butun gece Allah deyip cağırmana karşılık seni
buyur eden var mı?
Sana bir tek cevap bile gelmiyor, daha ne zamana
kadar dua edeceksin?
Adamın gonlu kırıldı, başını yere koydu ve uyudu.
Ruyasında ona şoyle dendi:
Kendine gel uyan!
Niye duayı, zikri bıraktın? Neden usandın?
Adam: Buyur diye bir cevap gelmiyor ki, kapıdan
kovulmaktan korkuyorum dedi.
Bunun uzerine dendi ki ona:
Senin Allah demen, O'nun buyur demesi
sayesindedir.
Senin yalvarışın, Allah'ın senin ruhuna haber
ucurmasındandır.
Senin cabaların, careler araman, Allah'ın seni kendine
yaklaştırması, ayaklarındaki bağları cozmesindendir.
Senin korkun, sevgin, umidin Allah'ın lutfunun
kemendidir.
Senin her Yarabbi demenin altında, Allah'ın buyur
demesi vardır.
Gafilin, cahilin canı, bu duadan uzaktır.
Cunku Yarabbi demeye izin yok ona.
Ağzında da kilit var, dilinde de.
Zarara uğradığı zaman, ağlayıp, sızlanmasın diye Allah
ona dert, ağrı, sızı, gam, keder vermedi.
Bununla anla ki, Allah'a dua etmeni, O'nu cağırmanı
sağlayan dert,
Dunya saltanatından daha iyidir.
Dertsiz dua soğuktur.
Dertliyken yapılan dua gonulden kopar.
Mesnevi...

__________________