kalk ayağa kıbleye yonel
Kıyamınla kıyametini başlatıyorsun. Kalk ayağa. Kıbleye yonel. Tekbir getir. "Allahuekber.." Ayağına takılan, yolunu kesen, emellerini yok eden,
hayallerini engelleyen ne varsa, hepsinden daha buyuktur O. Ayağına takılanı kaldıracak inceliği, emellerini gercekleştirecek şefkati, seni hayallerine
eriştirecek gucu O'nun buyukluğunde bulacaksın. Bunu bilerek, teslim ol Rabbine, kaygılarını ve korkularını rahmetinin kucağına bırak usulca. Kaldır ellerini ve bir gun nasılsa huzurunda hareketsiz kalacak bu bedeni, butunhucreleriyle O'na teslim et. Ayağa kalk ve "buradayım ey Rabbim" de.
"Evinden kacan kulun, yuvadan ucan kolen yine Sana geldi. Buradayım! Geldim!
Huzurundayım!"
* * *

Elini bağlamakla kotulukten cekiliyorsun. Dunya telaşının nabızlarını
ne kadar da kuvvetli alıyorsun. Oyle bir ruya ki dunya, icinde uykunu da
uyanıklığını da kaybetmişsin, uyanmaktan korkuyorsun. Ruyasında gorduğu
ruyayı anlatan adam gibi, kendini uyanık sandığın yerde uykunun en derin
yerindesin. Kendini burada kalmaya razı etmişsin, şimdiye razı olmuşsun.
Otesine gonlun de gozun de kapalı. İşte şimdi, dunya telaşını ellerinle
geriye atıp tekbir getiriyorsun. Buyuk bildiklerinden de buyuk olanın
huzurunda kaygılarını kucultuyorsun, telaşlarını durultuyorsun, korkularını
dağıtıyorsun. Sağ elini sol elinin uzerine koyup şerden el cekip hayra
uzanıyorsun, yokluktan yuz cevirip varlığın kalbine akıyorsun. Varlığın
goğsunde cılız bir nefes kadar hafifliyor, sadeleşiyorsun. "Subhaneke"
fısıltısında, sonsuz gurultuler ortasında, bitmez telaşlar arasında,
meyvesiz koşturmalar sonrasında Seni işiten, en ince sızılarına, en gizli
arzularına kulak veren Rabbinle tanışıyorsun.

* * *

Eğilmekle doğrultuyorsun kendini. Rukûlarında koca bir dunyanın yukunu
atıyorsun omuzlarından. Azîm olan Rabbinin huzurunda eğilip başkalarına
izzetini ilan ediyorsun. "Subhane Rabbiye'l-Azîm." Bedenin eğiliyor; ruhun
doğruluyor. Başın alcalıyor; kalbin duruluyor. Yuzun yere donuyor; alnına
rahmet dokunuyor. Yalnızlaşıyorsun rukûda; telaşlarda unuttuğun, dunya
colunde kaybettiğin kendini yeniden buluyorsun. Tutup dizlerinden kendini
kendine doğru cekiyorsun. Kendine gelmek icin kendinden geciyorsun.

Oturmakla hayatın kalbinde yer tutuyorsun. Tahiyyata otur şimdi ve
gozlerini ellerine kilitle. Diri olan her şeyin selÂmını soylerken dirileri
diriltene, oluleri diriltene don, ellerini eline vereni bil. Ellerinin ne
kadar da kucuk kaldığını hatırla hırsların karşısında. Elinde kalanların
seni avutamayacağını anla. Sahiplendiklerinin hepsi avuclarının icinde ama
avucun boş olacak bir gun. Biriktirdiklerinin hepsi şimdi yanında ama avucun
boşalacak bir gunun akşamında.

* * *

Secde ederek başını goğe ağdırıyorsun. Yuzunu toprağa sur şimdi. Evine
don. Sılana koş. "Subhane Rabbiye'l-A'la." Başını yere koyarak sıfırla
kendini. Rabbine de ki: "Sen varsın. Sen a'lÂsın. Eksiklikten uzaksın,
noksanlıktan muallÂsın, kusurdan mukaddessin. Kusur bende. Benden yana
eksiklik. Bende saklı acizlik. Bende bekler fakirlik. Yalnız Sana muhtac
olma zenginliğimdir secdem. Yalnız Sana kul olma şerefimdir secdem."
Secdeler ruhunun saltanatıdır. Varlığını huzurunda hiclediğin andır secden.
Rabbinin şahdamarı yakınlığından kalbine yakınlıklar emdiğin yerdir secde.
Ruhunun muştular bulduğu demdir. Miracının 'kab-ı kavseyn'idir secde. Seni
beni aradan cıkardığın yerdir secde. De ki: "Dediğini yapıyorum, secde edip
yaklaşıyorum. Sana yaklaşıyorum. Tum uzaklıkları uzaklara bırakıyorum. Tum
aldanışları tuzaklarda bırakıyorum."

* * *

De ki: "Yuzumde secdelerimin izini bırak ey Rabbim. Alnıma rahmetinin
nefhasını bırak ey Rabbim. Kalbime En Sevgili'nin aşkını bırak ey Rabbim.
Secdemden dirilt beni. Secdemde oldur beni. Secdemde durult beni. Secdemde
doğrult beni."

* * *

Tenini kalbine bitiştiriyor her namaz. Ve sabah gelince yeniden, tenine
dokunur otelerin hulyası. Goğsune değer bin İs nefhÂsı. Yûsuf kokulu
gomlekler sarılır tenine. Mûsa gibi ellerini goğsunden cıkarırsın. Uzakta
bir ateş gormuşsun gibi kıvılcımlanır gokler. Yeniden dirilir gibisin.
Unuttuğunu da unuttuğunu hatırlarsın yastığının kuytusunda. RuyÂlardan
donersin. Yeniden yuklenirsin hicranları. Biriktirmeye başlarsın yeniden.
Coğaltmaya ayarlarsın kendini yine. LÂkin, hÂl yırtıktır hayatın cepleri.
Ayaklarının ucuna dokuluyor zamanın parcaları. Bir secdenin pınarında
sonduruyorsun kalbinin yangınlarını.
__________________