Sana şah damarından yakın! Seni senden daha iyi bilen Rabb'in var!

O'nun ki merhameti, gazabını gecmiştir. Her yeri kuşatmıştır rahmeti... O ki insanı ''Eşref-i Mahluk'' sıfatında yarattı.

Aşk ile yoruldu insan... İnsana sonsuz sevme kabiliyeti verildi... Aşk verildi... Bir gonul verildi insana...

Mevlana Hazretleri:''Odun yanınca kul olur, insan yanınca kul olur'' demiş. Ne guzel bir tabir!

İnsan da o yaratılış gayesindeki aşkla, gonlunde zuhur eden aşkla kullukla yol alır, yandıkca yanar...

Rabbi'ne yol alır... Hep ozler O'nu... O'nsuz yapamaz... Surekli zikirdedir...

O Rabb ki,

Şu kainata bir bak kardeşim! Herşey sevgiyle yaratılmış...Her yerde O'ndan bir iz... İşte oyle bir Rabb'in var ki kelimeler kiyafetsiz.

Sen ne kadar hata yaparsan yap, tovbe kapısını sana hep acık tutmuş... Ustune bir de Kur'an-ı Kerimde:

''Allah tovbe edenleri sever'' buyrulmuş... Hatta tovben ''Nasuh Tovbesi'' olursa bir de sevaba donuşturuluyor...

İşte boyle bir Rabb'in var. Ne duruyorsun koş secdeye! Koş Rabb'ine! Allahım huzuruna binbir gunahla geliyorum, yuzum yok ama affına sığındım de!

Seni cok seviyorum Rabb'im diye haykır! Oyle bir haykır ki o gonlune zuhur eden aşkla bir kere daha yan... bir kere daha... bir kere daha...

Duşunsene Kardeşim! Boyle bir Rabb'in var işte! Herkes gitse O kalır... Bırak beşerleri... Sonsuz sevme kabiliyetinle Rabb'ini sev doyasıya...

Cunku O cok şefkatli ve merhametli...Ve en cok onemliside, O (C.c) Seni cok seviyor...

__________________