بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
اَلصَّلاٰةُ عِمَادُ الدِّينِ 1

NAMAZ ne kadar kıymettar ve muhim, hem ne kadar ucuz ve az bir masrafla kazanılır; hem namazsız adam ne kadar divane ve zararlı olduğunu iki kere iki dort eder derecesinde kat’î anlamak istersen, şu temsîlî hikÂyeciğe bak, gor:

Bir zaman, bir buyuk hÂkim, iki hizmetkÂrını, herbirisine yirmi dort altın verip, iki ay uzaklıkta has ve guzel bir ciftliğine ikamet etmek icin gonderiyor. Ve onlara emreder ki: “Şu para ile yol ve bilet masrafı yapınız. Hem oradaki meskeninize lÂzım bazı şeyleri mubÂyaa ediniz. Bir gunluk mesafede bir istasyon vardır. Hem araba, hem gemi, hem şimendifer, hem tayyare bulunur. Sermayeye gore binilir.”

İki hizmetkÂr, ders aldıktan sonra giderler. Birisi bahtiyar idi ki, istasyona kadar bir parca para masraf eder. Fakat o masraf icinde, efendisinin hoşuna gidecek oyle guzel bir ticaret elde eder ki, sermayesi birden bine cıkar. Oteki hizmetkÂr bedbaht, serseri olduğundan, istasyona kadar yirmi uc altınını sarf eder. Kumara mumara verip zayi eder. Birtek altını kalır. Arkadaşı ona der: “Yahu, şu liranı bir bilete ver, ta bu uzun yolda yayan ve ac kalmayasın. Hem bizim efendimiz kerîmdir; belki merhamet eder, ettiğin kusuru affeder. Seni de tayyareye bindirirler; bir gunde mahall-i ikametimize gideriz. Yoksa, iki aylık bir colde ac, yayan, yalnız gitmeye mecbur olursun.”

Acaba şu adam inat edip, o tek lirasını bir define anahtarı hukmunde olan bir bilete vermeyip muvakkat bir lezzet icin sefahete sarf etse, gayet akılsız, zararlı, bedbaht olduğunu en akılsız adam dahi anlamaz mı?
__________________