لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلّهِ الْمَثَلُ الأَعْلَىَ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ


Lillezîne l yu’minûne bil Âhıreti meselus sev’(sev’i), ve lillÂhil meselul Â’lÂ, ve huvel azîzul hakîm(hakîmu).

(Haberin) kotu telÂkki edilmesi, ahirete (hayattayken Allah'a ulaşmaya) inanmayanlara aittir. Ve Âl (yuce olma) durumu, Allah'a aittir. Ve O; Azîz'dir, Hakîm'dir.

1. lillezîne (li ellezîne) : onlara aittir
2. l yu'minûne : mu'min olmazlar, inanmazlar
3. bi el Âhıreti : ahirete (hayattayken Allah'a ulaşma gunune)
4. meselu es sev'i : "kotu" meselesi, durumu, telÂkki edilmesi
5. ve li allÂhi : ve Allah'ındır, Allah'a aittir
6. el meselu el Â'l : ÂlÂ, yuce olma durumu
7. ve huve : ve o
8. el azîzu : azîzdir, yucedir
9. el hakîmu : hakîmdir, hukum ve hikmet sahibidir
ACIKLAMA

BismillÂhirrahmÂnirrahîm
Ahiret telÂkkisi, iki ayrı cepheden değerlendirilmelidir.

Sonraki Âlem (kıyÂmetten sonraki devre), cennet veya cehennem hayatı ahirettir.
Ahiret gunu, ruhun olmeden evvel Allah'a ulaştığı gundur.
Genel kabul gormuş statu icerisinde ahiret kelimesi, kıyÂmet gununu veya cennet ve cehennem hayatını ifade etmektedir.

Allahû TealÂ, Araf Suresinin 147. Âyet-i kerimesinde buyuruyor:

7 / A'RÂF - 147: Vellezîne kezzebû bi ÂyÂtin ve likÂil Âhirati habitat a’mÂluhum, hel yuczevne ill m kÂnû ya’melûn(ya’melûne).
Ve Âyetlerimizi ve ahirete ulaşmayı (hayatta iken ruhun Allah'a ulaşmasını) inkÂr eden kimselerin amelleri, heba oldu (boşa gitti). Onlar, yaptıklarından başka bir şeyle mi cezalandırılır (karşılık verilir)?

Amellerin boşa gitmesi, Kehf Suresinin 103. ve 104. Âyet-i kerimelerinde de anlatılıyor:

18 / KEHF - 103: Kul hel nunebbiukum bil ahserîne a’mÂlÂ(a’mÂlen).
De ki: “Ameller acısından en cok husrana uğrayanları size haber vereyim mi?”

18 / KEHF - 104: Ellezîne dalle sa’yuhum fîl hayÂtid duny ve hum yahsebûne ennehum yuhsinûne sun’Â(sun’an).
Onlar, dunya hayatında amelleri (calışmaları) sapmış (kaybettikleri dereceler, kazandıkları derecelerden daha fazla) olanlardır. Ve onlar, guzel ameller işlediklerini zannediyorlar.

18 / KEHF - 105: UlÂikellezîne keferû bi ÂyÂti rabbihim ve likÂihî fe habitat a’mÂluhum fe l nukîmu lehum yevmel kıyameti veznÂ(veznen).
İşte onlar, Rab'lerinin Âyetlerini ve O'na mulÂki olmayı (olmeden evvel ruhun Allah'a ulaşmasını) inkÂr ettiler. Boylece onların amelleri heba oldu (boşa gitti). Artık onlar icin kıyÂmet gunu mizan tutmayız.

Her iki grup Âyette ceza amellerin boşa gitmesidir. Her ikisinde de sebep Allah'ın Âyetlerini yalanlamaktır. Birinde "ahirete ulaşmak" diğerinde "Allah'a ulaşmak" inkÂr edilmiştir. Ceza aynı ise suc aynı ise ulaşma iki şekilde yer almışsa her ikisi de Allah'a ulaşmak mÂnÂsına gelir.

Amellerin boşa gitmesi de cok onemli bir konudur. Kişi hayatı boyunca birtakım guzel işlevler yapmakta, onlar sebebiyle derecat kazanmaktadır. Allah'ın emirlerini yerine getirir, ibadetlerini yapar, insanlara iyilik eder, derecat kazanır. İnsanların ruhlarının olmeden evvel Allah'a ulaşmasını tekzip etmeleri sebebiyle amel defterlerinde kazandıkları butun dereceler sıfırlanacaktır.

Kişi, Allah'a olmeden evvel ulaşmaya inanmıyorsa, hicbir zaman bunu dilemeyecektir. Gideceği yer de bu sebeple cehennem olacaktır.


__________________