Bir anda uykudan kalktim
cok ilginc bir ışık gordum ama odanın ışığı kapalıydı
bir baktım saat 3:30 gece facir vakti
peki gorduğum bu kadar ışık nerden
-----
birden şaşırıp kaldım baktım ki elimin yarısı duvarın icinde
hemen elimi cıkardım korku icinde oturup elime bakıyordum
tekrar elimi duvara dogru uzattım yine elim duvarın icine giriyordu!!!!!!!!
--
bir gulumseme sesi duydum
Yuzumu kardeşime dogru cevirdim, yatıyordu
korku icinde yatağımdan kalkıp kardeşimi uyandırmaya gittim
ama cevap vermedi
annemin odasına doğru gittim
babamı uyandırmaya calıştım
birilerinin bana cevap vermesini istiyorum ama kimse cevap vermiyordu
annemi uyandırmak uzereyken, baktım ki annem uykudan uyandı
uykudan uyandı ama benimle konşmuyordu
---
bismillahirrahmanirrahim diyordu ve tekrarlıyordu
babamı uyandırdı, kalk kalk bir bakalım cocoklara dedi annem
şimdi zamanımı bırak uyuyayim yarın ola hayr ola dedi babam
ama annemin israrı uzerine babam kalkıverdi şaşkınlık icerisinde beraber odamıza doğru geldiler
---
başladım bağırmağa, anne, baba ama hic birisi cevap vermiyordu!!!
annemin elbisesini cekiyor beni dinlemesini istiyordum ama annem beni hissetmiyordu!!!
başladım annemin arkasından yurumeye ta bizim odaya kadar
odamıza girdi ve ışıkları acıverdi
ama benim icin fark etmiyordu cunku benim icin her taraf ışıktı
tam o sırada cok ilginc bir şeyle karşılaştım
---
kendi vucudumu gordim!!!
evet kendi vucudumu
oturup kendi kendimi seyredıyordum, iki taneydim
kendi kendime soruyordum kimdir bu acaba? Nasılda bana benziyor!!!
başladım kendi kendimi uyandırmaya, bu kabustan kurtulayım diye
ama uyanamadım
---
babam dedi ki bak yatıyorlar işte hadi yerimize gidelim
ama annem sakin olamadı ve benim uyuduğum yatağa doğru gelerek
beni uyandırmaya başladı kalk muhammed kalk bana cevap ver
ama cevap veremiyordu!!!
bir kac defa uğraştı ama yok. Birden baktım ki babamın gozlerinden yaşlar dokuluyor
o babam ki şimdiye kadar onun goz yaşlarını gorememiştim
bağırışmalar başladı oracık yerden .. kardeşim uyandı ve sordu ne oldu?
annem ona bağırarak, abin muhammed olmuş cok acıklı bir şekilde ağlıyordu
---
bağırmalar fazlalaştı
anneme giderek, anne ağlama ben burdayım bak bana!!
ama kimse bana cevap vermiyordu, neden?
oturup bağırmaya başladım, burdayım bakın işte
ama kimse cevap vermiyordu
başladım bağırmaya ya rabbi, ya rabbi ne olur beni bu ruyadan ve olduğum durumdan kurtar
---
uzaktan bir ses duydum ve geldikcede yukseliyordu
bu ses allah’u taalenin bir ayeti idi
((andolsun sen bundan gaflette idin, derhal biz senin perdeni kaldırdık. Bugun artık gozun keskindir))
birden iki kişi beni tuttular, ama insan değillerdi
cok korktum !!
başladim bağırmaya, bırakın beni, siz kimsiniz? Ne istiyorsunuz?
kabire kadar senin gardiyanlarınız dediler
----
ben olmedim, daha yaşıyorum dedim
neden beni kabire goturuyorsunuz? bırakın beni!! Ben hissediyorum, konuşuyorum ve goruyorum, ben olmedim
bana gulumseyerek cevap verdiler
dediler ki, ey insanlar sizzler cok ilginc yaratıksınız, sanıyorsunuz ki olum hayatın sonudur ama bilmiyorsunuz ki asıl olan sizin yaşadığınız hayat bir ruyadan ibaret olup olduğunuz zaman uyanıyorsunuz.
beni kabire doğru cekiyorlardı hala
yoldayken baktım ki benim gibi insanlar ve yanlarında da aynı o iki yaratıktan var, kimi ağlayor kimi guluyor ve kimi ise bağırıyordu
onlara sordum neden boyle yapıyorlar?
dediler ki, bu insanlar şaşkınlık icerisindeler, nereye gittiklerini biliyorlar, kimisi dalalettedir.. korku icinde sozlerini keserek sordum:
ateşe gidiyorlar mi yani?
evet dediler '
konuşmalarına devam ederek, o gulenler ise cennete gidiyorlar
hemen sordum onlara, peki ben nereye gidecem??
dediler ki, sen bazen iyi gidiyordun, bazende kotu
bazen tovbe edip ertesi gun gunah işliyordun ve izlediğin yol tam olarak belli değildi
ve hep oyle yitik kalacaksın
sozlerini korku icerisinde keserek sordum:
yani ben ateşemi gidiyorum yoksa?
Onlarda, Allahın rahmeti geniştir ve yolculukta uzundur dediler
---
yuzumu cevirdim korku icerisinde baktım ailem, babam, amcam, kardeşlerim ve akrabalarım hepsi
Bir sandık icinde beni taşıyorlardı
Onlara koiarak gittim ve onlara dedim ki benim icin dua edin lutfen
Ama kimse bana cevap vermiyordu
kimi ağlıyordu kimi ise huzunluydu
Kardeşime giderek, dikkatli ol dunyanın fitnesi seni kandırmasın
Beni duymasını cok isterdim
O iki melek beni kabirdeki cesedimin uzerine bağladılar
baktım ki babam toprak atıyor uzerime
Kardeşlerim topak atıyor
Ordaki insanlar hepsi uzerime toprak atıyordu
----
dedim ki, ahh keşke onların yerinde olsaydım Allaha tevbe etseydim
dun sabah namazımı kılsaydım
Keşke her gun rabbime dua etseydim
Keşke her gun tevbemi yenileseydim
Keşke kotuluklerden uzak dursaydım
Başladım bağırmaya, ey insanlar dikkatli olun dunya hayatı sizleri kandırmasın
en azından birisinin beni duymasını cok isterdim
.~•*´¨¯`*+ Rep*´¯¨`*•~.
cok ilginc bir ışık gordum ama odanın ışığı kapalıydı
bir baktım saat 3:30 gece facir vakti
peki gorduğum bu kadar ışık nerden
-----
birden şaşırıp kaldım baktım ki elimin yarısı duvarın icinde
hemen elimi cıkardım korku icinde oturup elime bakıyordum
tekrar elimi duvara dogru uzattım yine elim duvarın icine giriyordu!!!!!!!!
--
bir gulumseme sesi duydum
Yuzumu kardeşime dogru cevirdim, yatıyordu
korku icinde yatağımdan kalkıp kardeşimi uyandırmaya gittim
ama cevap vermedi
annemin odasına doğru gittim
babamı uyandırmaya calıştım
birilerinin bana cevap vermesini istiyorum ama kimse cevap vermiyordu
annemi uyandırmak uzereyken, baktım ki annem uykudan uyandı
uykudan uyandı ama benimle konşmuyordu
---
bismillahirrahmanirrahim diyordu ve tekrarlıyordu
babamı uyandırdı, kalk kalk bir bakalım cocoklara dedi annem
şimdi zamanımı bırak uyuyayim yarın ola hayr ola dedi babam
ama annemin israrı uzerine babam kalkıverdi şaşkınlık icerisinde beraber odamıza doğru geldiler
---
başladım bağırmağa, anne, baba ama hic birisi cevap vermiyordu!!!
annemin elbisesini cekiyor beni dinlemesini istiyordum ama annem beni hissetmiyordu!!!
başladım annemin arkasından yurumeye ta bizim odaya kadar
odamıza girdi ve ışıkları acıverdi
ama benim icin fark etmiyordu cunku benim icin her taraf ışıktı
tam o sırada cok ilginc bir şeyle karşılaştım
---
kendi vucudumu gordim!!!
evet kendi vucudumu
oturup kendi kendimi seyredıyordum, iki taneydim
kendi kendime soruyordum kimdir bu acaba? Nasılda bana benziyor!!!
başladım kendi kendimi uyandırmaya, bu kabustan kurtulayım diye
ama uyanamadım
---
babam dedi ki bak yatıyorlar işte hadi yerimize gidelim
ama annem sakin olamadı ve benim uyuduğum yatağa doğru gelerek
beni uyandırmaya başladı kalk muhammed kalk bana cevap ver
ama cevap veremiyordu!!!
bir kac defa uğraştı ama yok. Birden baktım ki babamın gozlerinden yaşlar dokuluyor
o babam ki şimdiye kadar onun goz yaşlarını gorememiştim
bağırışmalar başladı oracık yerden .. kardeşim uyandı ve sordu ne oldu?
annem ona bağırarak, abin muhammed olmuş cok acıklı bir şekilde ağlıyordu
---
bağırmalar fazlalaştı
anneme giderek, anne ağlama ben burdayım bak bana!!
ama kimse bana cevap vermiyordu, neden?
oturup bağırmaya başladım, burdayım bakın işte
ama kimse cevap vermiyordu
başladım bağırmaya ya rabbi, ya rabbi ne olur beni bu ruyadan ve olduğum durumdan kurtar
---
uzaktan bir ses duydum ve geldikcede yukseliyordu
bu ses allah’u taalenin bir ayeti idi
((andolsun sen bundan gaflette idin, derhal biz senin perdeni kaldırdık. Bugun artık gozun keskindir))
birden iki kişi beni tuttular, ama insan değillerdi
cok korktum !!
başladim bağırmaya, bırakın beni, siz kimsiniz? Ne istiyorsunuz?
kabire kadar senin gardiyanlarınız dediler
----
ben olmedim, daha yaşıyorum dedim
neden beni kabire goturuyorsunuz? bırakın beni!! Ben hissediyorum, konuşuyorum ve goruyorum, ben olmedim
bana gulumseyerek cevap verdiler
dediler ki, ey insanlar sizzler cok ilginc yaratıksınız, sanıyorsunuz ki olum hayatın sonudur ama bilmiyorsunuz ki asıl olan sizin yaşadığınız hayat bir ruyadan ibaret olup olduğunuz zaman uyanıyorsunuz.
beni kabire doğru cekiyorlardı hala
yoldayken baktım ki benim gibi insanlar ve yanlarında da aynı o iki yaratıktan var, kimi ağlayor kimi guluyor ve kimi ise bağırıyordu
onlara sordum neden boyle yapıyorlar?
dediler ki, bu insanlar şaşkınlık icerisindeler, nereye gittiklerini biliyorlar, kimisi dalalettedir.. korku icinde sozlerini keserek sordum:
ateşe gidiyorlar mi yani?
evet dediler '
konuşmalarına devam ederek, o gulenler ise cennete gidiyorlar
hemen sordum onlara, peki ben nereye gidecem??
dediler ki, sen bazen iyi gidiyordun, bazende kotu
bazen tovbe edip ertesi gun gunah işliyordun ve izlediğin yol tam olarak belli değildi
ve hep oyle yitik kalacaksın
sozlerini korku icerisinde keserek sordum:
yani ben ateşemi gidiyorum yoksa?
Onlarda, Allahın rahmeti geniştir ve yolculukta uzundur dediler
---
yuzumu cevirdim korku icerisinde baktım ailem, babam, amcam, kardeşlerim ve akrabalarım hepsi
Bir sandık icinde beni taşıyorlardı
Onlara koiarak gittim ve onlara dedim ki benim icin dua edin lutfen
Ama kimse bana cevap vermiyordu
kimi ağlıyordu kimi ise huzunluydu
Kardeşime giderek, dikkatli ol dunyanın fitnesi seni kandırmasın
Beni duymasını cok isterdim
O iki melek beni kabirdeki cesedimin uzerine bağladılar
baktım ki babam toprak atıyor uzerime
Kardeşlerim topak atıyor
Ordaki insanlar hepsi uzerime toprak atıyordu
----
dedim ki, ahh keşke onların yerinde olsaydım Allaha tevbe etseydim
dun sabah namazımı kılsaydım
Keşke her gun rabbime dua etseydim
Keşke her gun tevbemi yenileseydim
Keşke kotuluklerden uzak dursaydım
Başladım bağırmaya, ey insanlar dikkatli olun dunya hayatı sizleri kandırmasın
en azından birisinin beni duymasını cok isterdim
.~•*´¨¯`*+ Rep*´¯¨`*•~.
__________________