Musa AleyhisselÂmın ummeti:
- Ya Musa! Rabbimizi yemeğe davet ediyoruz. Buyursun bir gun misafirimiz olsun. Nemiz varsa ikram etmeye hazırız, dediklerinde Musa AleyhisselÂm, onları azarladı. «Nasıl olur, Allah (haşa) yemekten, icmekten ve mekÂndan munezzehtir» diyerek bir daha boyle bir şeyi akıllarından bile gecirmemelerini tenbihledi. Fakat Musa Kelîmullah Turu Sina'ya cıkıp, bazı munasaatta bulunmak istediğinde, Allah tarafından şoyle nida olundu:
- «Ya Musa neden kullarımın davetini bana getirip soylemiyorsun?»
Musa AleyhisselÂm:

«Ya Rabbi, boyle daveti size gelip soylemekten haya ederim. Nasıl olur, Zatı Ulûhiyetiniz onların soylediklerinden beridir» dedi.
Allah (c.c.):

«Soyle kullarıma, onların davetine Cuma akşamı geleceğim» buyurdu.
Musa AleyhisselÂm gelip kavmini durumdan haberdar etti, hazırlığa başlandı, koyunlar, sığırlar kesildi. Mumkun olduğu kadar mukellef bir yemek sofrası hazırlandı. Cunku misafir gelecek olan ne bir vali, ne bir padişah, ne bir başka yaratıktı. KÂinatın yaratıcısı misafir olarak gelecekti. Hazırlıklar tamamlandıktan sonra, akşam ustu uzak yollardan geldiği belli; yorgun argın, ustu-başı birbirine karışmış bir ihtiyar gelip:

«Ya Musa! Uzak yollardan geldim, acım, bana bir miktar yemek verin de karnımı doyurayım» dedi.

Hz. Musa:

- Acele etme, hele şu testiyi al da biraz su getir bakalım. Senin de bir katkın bulunsun. Biraz sonra Allah (c.c.) gelecek, dedi.
Tabii adam daha fazla diretmeden cekip gitti. Yatsı vakti oldu, beklenen misafir hal gelmedi. Sabah oluncaya kadar beklediler, hal gelen giden yoktu. Neyse umidi kestiler. Hz. Musa taaccup icinde idi.
İkinci gun Hz. Musa Tur'a gidip:
- Ya Rabbi, mahcup oldum, ummetim: «Ya Sen bizi kandırdın, ya Allah sozunde durmadı» diyorlar dediğinde, şoyle hitap olundu:
- Geldim ya Musa, geldim. Acım dedim, beni suya gonderdin, bir lokma ekmek bile vermedin. Beni ne sen, ne kavmin ağırladı.» Bunun uzerine Hazreti Musa Kelîmullah:
- Ya Rabbi bir ihtiyar geldi sadece, o da bir kuldu, Allah değildi. Bu nasıl olur? dediğinde Cenabı Allah:
- «İşte ben o kulum ile beraberdim. Onu doyursa idiniz, beni doyurmuş olacaktınız. Cunku ben ne semalara, ne yerlere sığarım, ben ancak aciz bir kulumun kalbine sığarım. Ben o kulumla beraber gelmiştim. Onu ac olarak geri gondermekle, beni geri gondermiş oldunuz» buyurdu.
Demek ki, Allah icin yapılan her şey, bizzat Allah'ın kendisine yapılmış gibi olmakta, Allah o kimseden razı olmaktadır.
__________________