Hz. Ali r.a. ordusu ile harbe gitmekteyken uğradığı son bir kac konak yerinde su bulamaz. Sonunda bir kilise gorur ve o yana yonelirler. Kiliseye varır su isterler. Kilisedekiler:
-10 mil uzakta su var.
Hz. Ali r.a.
- Oraya gitmeye gerek yok şurayı kazın.
İşaret edilen yer kazılır. Buyuk bir taş ortaya cıkar. Uğraşırlar uğraşırlar değil taşı kaldırmak oynatamazlar bile.
Hazret-i Ali r.a. gelir. MubÂrek parmaklarını taşın altına sokarlar, sanki bire tuy misali kalkar. Taşın kalkmasıyla beraber saf, tatlı ve soğuk bir su fışkırır. Sevinc ve şukurle sular icilir, kaplar dolar
Kilisenin Papazı diğer kilisedekiler uzaktan onları seyretmektedirler, durumu gorunce, Sevinc icinde Hz. Ali'nin huzûruna gelir ve sorarlar::
-Peygambermisiniz?. Yoksa...
-Hayır ben peygamber değilim, ama son peygamberin dÂmÂdı ve halifesiyim!
Papaz hemen kelime-i şehÂdet getirerek Musluman olup şoyle der:
-Ey mu'minlerin emiri! Bu kiliseyi, bu taşı kaldıran zÂtı bekleyip gormek icin yapmışlardır. Kitaplarımızda yazar, buyuklerimiz anlatırdı; burada bir kuyu vardır. Uzerindeki taşı peygamber veya onun Halifesi kaldırabilir. Bu taşı sizin kaldırdığınızı gorunce, yıllardır beklediğim arzuya kavuştuk.
Hazret-u Ali buyurdu ki:
-Allahu teÂlÂya hamd olsun!

Ve rÂhib orduya katılıp, şehit olmak saÂdetine kavuşur...
__________________