Bir GunahkÂrın Cenazesi.
Malik ibn Dinar Hazretleri (o.131/748) anlatıyor:
Basra’da kucuk bir grubun bir cenazeyi taşıdığını gordum. Cenazeyi uğurlayan başka kimse de yoktu. Neden cenazeye katılım olmadığını sordum. Dediler ki:
- Bu adam buyuk gunahkÂr, asi ve omrunu boşa harcamış biriydi.
Ben de cenazenin namazını kıldım ve kabrine indirdim. Sonra bir golgeliğe cekildim. Uyuyakalmışım. Ruyamda iki meleğin gokten indiğini gordum. Az onceki cenazenin kabrini actılar. Biri onun yanına indi ve arkadaşına şoyle dedi:
- Onu cehennem halkından yaz. Bunda isyansız ve gunahsız bir organ yok!
Dışarıdaki arkadaşı ona dedi ki:
- Ey kardeşim, onun hakkında acele karar verme! Gozlerini bir yokla.
- Gozlerini yokladım. İki gozunu de haram bakışlarla dopdolu gordum.
Arkadaşı onun kulağını, dilini, ellerini ve ayaklarını yoklamasını soyledi. Şu cevabı aldı:
- Kulağını yokladım. Kotu ve cirkin şeyleri dinlemesiyle dolu gordum. Dilini yokladım. Yasaklara dalması ve haramları dile getirmesiyle dolu olduğunu anladım. Ellerini kontrol ettim. İki elinin de haram olan lezzet ve nefsanî isteklerle dolu olduğunu farkettim. Ayaklarını da yokladım. Ayaklarını cirkinliklerde ve kotu işlerde yurumesiyle dopdolu buldum!
Diğeri dedi ki:
- Ey kardeşim, sen yine acele etme. Bir de ben onun yanına ineyim.
İkinci melek cenazenin yanına indi. Biraz bekleyip arkadaşına dedi ki:
- Ey kardeşim, ben bunun kalbini yokladım ve imanla dolu olduğunu oğrendim. Onu rahmete kavuşmuş bahtiyar kimse olarak yaz! Artık Allah’ın lutfu, onun gunah ve hatalarını butunuyle kuşatmaktadır.
Yafiî Hazretleri diyor ki: Ancak bu saadet, o kişi icin Allah’ın yardımıyla hasıl olmuş demektir. Fakat bu saadet her gunahkÂr icin ortaya cıkmaz. Boylesine de guvenip aldanma! Butun gunahkÂrlar, guclerinin yettiği hususlarda tehlikeyle karşı karşıyadırlar. İtaatkÂr kullar da kendileri icin nasıl bir sonuc olacağını bilemezler. Yuce Allah’tan dunya ve ahirette guzel son ve bağışlanma, af ve afiyet dileriz.
 Abdullah el-Yafiî, Ravzu’r-Reyahin fi HikÂyati’s-Salihîn, s. 178-79.
Kabir Ehlinin Sevinmesi.
Anlatıldığına gore, kendisini ibadete vermiş kadınlardan BÂhiye isimli birisi, olmek uzere olduğunu hissedince şoyle dua etmişti:
- Ey hayatımda ve olumumde ihtiyacımın kaynağı ve guvencimin dayanağı olan Yuce Rabbim! Olum sırasında beni yardımsız bırakma; kabrimde korku ve yalnızlığa terketme!
Kadıncağız olunce, onun bir oğlu her cuma gecesi ve gunu onun kabrine gelir, yanında biraz Kur’an okur, onun icin dua eder ve bağışlanma diler; diğer kabir ehli icin de aynı şeyi yapardı. Bu oğul şunları soylemiştir:
- Ruyamda annemi gordum, ona selam verip dedim ki: “Anneciğim nasılsın, halin nicedir?” Annem şoyle dedi: “Ey oğlum, şuphesiz olumun şiddetli uzuntusu vardır. Fakat ben, Allah’a hamdolsun ki, kıyamet gunune kadar icinde guzel kokuları olan doşenmiş bir berzahta (kabir Âleminde)yim. İpekli ve atlaslı yastıklar icindeyim.” Ben dedim ki: “Bir ihtiyacın var mı anne?” O şunları soyledi: “Evet oğulcağızım. Bizler icin surdurduğun ziyaretleri, kıraat ve duaları terketme. Cunku ben, ey oğlum, cuma gecesi ve gununde bize gelmenle seviniyorum. Sen geldiğin zaman oluler diyor ki: ‘Ey BÂhiye, işte oğlun gelmiş!’ Ben de bununla seviniyorum. Cevremdeki oluler (olmuşlerin ruhları) de buna cok seviniyorlar.”
Adı gecenin oğlu sozlerine şoyle devam ediyor:
- Ben her cuma gecesi ve gunu ziyaretlerimi surduruyordum. Onun yanında Kur’an’dan bir şeyler okuyor ve diyordum ki: “Allah, korku ve ıssızlığınızı gidersin, gurbet halinize rahmet etsin, gunahlarınızı bağışlasın ve gecmiş iyiliklerinizi kabul eylesin.” Boyleyken, gecenin birinde ben uykuda iken gordum ki, bircok insan yanıma gelivermiş. “Siz kimsiniz, ihtiyacınız nedir?” dedim. Dediler ki: “Bizler kabir halkıyız. Sana teşekkur etmeye, bu okuma ve dualardan bizleri ayırmamanı istemeye geldik.” Ben de her cuma gecesi ve gununde onlar icin Kur’an kıraati ve dualara devam ediyorum. Deriz ki: Kur’an okumanın olulere faydası olduğu konusunda bu hikÂyede anlatılanlar, gerceğin boyle olduğunu soyleyen alimlerin sozunu guclendirmektedir.
 Ravzu’r-Reyahin, s. 176-77.
Yerine Ulaşan Hediyeler.
Bazı ilim ehlinin anlattığına gore, adamın biri şoyle bir ruya gormuştu:
Bazı kabirlerdeki kabir halkı kabirlerinden cıkmış ve mezarlığın uzerinde ne olduğu belli olmayan bir şeyler toplayıp duruyorlar!” Adam diyor ki: “Bu duruma cok şaşırmıştım. Onlardan birisinin ise bir şey toplamadan oturmakta olduğunu gordum. Ona yaklaştım ve o kalabalığın ne topladığını sordum.
- Muslumanların Kur’an kıraati, sadaka ve dualardan kendilerine hediye edilenleri topluyorlar, dedi. Ona dedim ki:
- Sen de nicin onlarla birlikte toplamaya katılmıyorsun?
- Benim ona ihtiyacım yok. Cunku benim oğlum her gun okuduğu hatim sevabını bana hediye ediyor, dedi.
Oğlunun nerede olduğunu sordum. Falan carşıda helva satan bir genc olduğunu soyledi. Uyandığım zaman doğruca onun haber verdiği carşıya gittim. Bir de baktım ki, bir genc helva satıyor ve dudaklarını kımıldatıyor. Gence, nicin dudaklarının kıpırdadığını sordum:
- Kur’an okuyorum ve kabirdeki babama hediye ediyorum, dedi.
Bu hadisenin uzerinden hayli zaman gecti. Bir gun yine olulerin kabirlerinden cıktığını ve onceki gibi bir şeyler devşirdiklerini ruyamda gordum. Bir de baktım, daha once onlarla toplamayan adam, şimdi toplamaya başlamış! Uyandım ve bu duruma şaştım. Sonra cocuğundan bir haber alayım diye carşıya gittim. Oğrendim ki o genc olmuş! Allah rahmet eylesin.
Rivayete gore, olen bir kadını tanıdıklarından bir kadın ruyada gormuş. Yanında ustu ortulu nurdan bir kap varmış. Bu kabın icinde ne olduğunu olen kadına sormuş. O demiş ki: “Onda cocuklarımın babasının dun gece bana hediye ettiği bir hediye var.” Kadın uyanınca, olen kadının kocasına bu durumu anlatmış. Adam demiş ki: “Dun gece biraz Kur’an okuyup ona hediye etmiştim.”
Buyuk şafiî alimi İbn Abdusselam (o. 660/1262) oldukten sonra, ruyada goren biri ona sormuş: “Ne dersin, sen Kur’an kıraatinden yapılan hediyenin olulere ulaşacağını inkÂr ederdin?” O demiş ki: “Gerceğin zannettiğimden farklı olduğunu gordum.”
__________________