Ufyan-ı sevri Beytullah'da tavaf ederken, bir zatın sadece selatu selam getirdiğini ve ayağını kaldırdığında ve yere koyduğunda birer selat-u selam soylediğini gorur.
Sufyan-ı sevri sorar: '' Nedir bu halin ey insan! Başka dua bilmez misin sen? ''
Genc adam: '' Madem sen bu memlekette garipsin, sana durumu anlatayım'' der.

Ben, babamla beraber Hicaz'a gelirken yolda babam oldu; cenazesini gommeden, akşama yakın, babam yanımda iken ağladım, sızladım, uyku galip geldi, bir ara uyudum. Babamın yuzu simsiyah oluverdi. Simsiyah olan babamın yuzunu gordukce tuylerim diken diken oluyordu.

Bir de, baktım uzaktan gayet nurani misk-i anber gibi kokular sacan bir zat, ayağının birini kaldırırken salat-u selam, diğerini yere koyarken de gene selat-u selam getirerek babamın yanına yaklaştı, babamın yuzunden peceyi kaldırdı.

Eliyle babamın yuzune meshederek yanına yaklaştı, babamın yuzu bembeyaz oldu. Kendisi giderken ben arkasından ona yetiştim.

''Sen kimsin, bana soyleyeceksin'' dedim. Buyurdu ki:

'' Ben Kur'an sahibi Abdullah oğlu Hz.Muhammed'im, baban cok gunahkar idi, fakat bana cokca salat-u selam getirmesi hesabıyle ona yetiştim. İşte bana salat-u selam getirene boyle dar bir zamanda yardım ederim'' buyurdu.
__________________