Yıllarca orduda bulunmuş bir arkadaşımın anlattığı bir olayı sizlerle paylaşmak istedim. Ona da kendisi ile beraber gorev yapan bir arkadaşı anlatmış.
Olay guneydoğuda gercekleşmiş. 1992 yada 1993 yıllarında olmuş. Bir manga asker araziye olağan devriye gorevine cıkmış. bir saldırı olursa hep birden pusuya duşmemek icin iki tim halinde ilerliyorlarmış. Hava şartları sebebi ile iki tim arasında goruş bazen kaybediliyormuş. bir ara yururlerken 2 cobanla karşılaşmışlar. cobanlara standart aramave kimlik sorma işlemlerini gercekleştirdikten sonra ilerlemeye devam etmişler. bir tepenin yakınlarında timlerden biri diğeri ile olan bağantısını kaybetmiş. tim komutanı timine yayılma emri vermiş. Birden tim pusuya duşurulmuş. Tim komtanı ne yapacağını bilemez hale gelmiş. timi zaten 4 kişiden oluşuyor ve bunlardan ikisi yakında değillermiş. onların hayatta olduğunu sadece onların bulunduğu taraftan gelen ateş seslerinden anlıyormuş. bir sure sonra manganın diğer timide bunlara yardım etmek amacı ile yetişmiş. Ama karşı taraf cok gucluymuş. Telsiz ile surekli yardım ve helikopter desteği istemişler ama karşıdan gelen yanıt desteğin araclarla yola cıktığı ama hava şartları sebebi ile hava desteğinin yollanamayacağı olmuş. Artık tim komutanı oleceklerini duşunup askerlerine var gucleri ile savaşmalarını ve destek gelene kadar karşıdaki teroristleri yerlerinde kalmalarını sağlamalarını soylemiş. Birden timindeki diğer iki askerin bulunduğu yerdeki ateş kesilmiş. tim komutanı bir kac dakika onların tekrar ateş etmeleri beklemiş. Tam onların olduğune karar verdiği anda bir anda askerlerin bulunduğu taraftan muthiş bir ateş başlamış. Teroristler sayıca fazla olmalarına rağmen cok kayıp vermeye başlamışlar. Kacmak icin yerinden kımıldayan her terorist anında vurulup oluyormuş. Destek birliği gelip teroristler etkisiz hale getirilince tim komutanı iki askerini yaptıklarından dolayı tebrik etmek icin yanlarına gitmiş. Gorduğu manzara karşısında nefesi kesilmiş. karşısında iki askeri boğazlarında birer poşu boğulmuş olarak yatıyorlarmış. askerlerin arkasında ise bir sure once yolda gordukleri iki coban yerde yatıyormuş. ikisininde kalplerinde askerlerin kasaturası saplı imiş. Askerlerin bedeni baya soğumuş olduğu halde silahlarından hala yeni ateş edilmiş gibi dumanlar cıktığını gormuş.
Tim komutanı iki askerini kucaklayıp ağlamaya başlamış. Onu bulduklarında surekli olarak "şehitlerim oluyken bile beni yanlız bırakmadınız" diyormuş.
__________________