0.0
00















Ais Ezhel:
Gri şehre doğdum, senelerden doksan bir,
Anamın karnında bile muzik noksan değil,
Okula başlamadan yazdım, fazla yaramazdım,
Ellerimde defter icinde gizli rapler,
Cunku okul değil muzikti bana rehber,
Dersler ezber o yuzden para etmez,
Bebelerle doğaclama oğretmene dissler,
Pantolon kıcımda mudur muavinim izler,
Buyudum ettim ben eğlencemi meslek,
Sokaktan destek ve internette hashtag,
Ne facamızdan odun verdik ne de cektik peşkeş,
Toplandık beş keş, yukseldik tek tek,
Her şey boka sarabilir yakabilir evlat,
Beş kağıt pahasına batabilir her halt,
Buna rağmen yine cekip takılırım pek rahat,
Gece ardı guneş yine başa doner tekrar.
Da Poet:
Nereye kadar gider yolumun sonu?
Nereye baksam sorun aynı konu bunu duy,
Aklımın arka bahcesinde dur,
Oldum derken beynini ceket ic cebinde bul,
Gercek sabah akşam yalanla dovuşur,
Samsa akşam yatıp sabah bir tanka donuşur,
Van gogh’un fırcası dp’nin sovuşu,
Ellerim m16 gozlerim gece goruşu,
Sonucta yine kayıtsızım,
Zulamda yok bir domuzun sabah kahvaltısı,
Cennetinde cehennemin saplantısı,
Egona bazuka bana da getir cuvaldızı,
Hızım duşer gerceğin uzerine kızım defol,
Cehenneme harala gurele bir daha dene,
Olmadı sızını sakla kendine,
Cebinde medeniyet arayanın beyin neyine lan beyin neyine?
Duşunun peşine depar atanlar,
Duşune bir el daha sık sıyrıl olaydan,
Kolayı var boyunu aşar bu dalgalar,
Boyuna sar boyuna sar bu başa doner tekrar,
Fotokopiyle coğaltılan popstarlara selam,
Petibor gibi kırılgan para gibi de yalan,
Zuğurdun cenesi yorgun ekranı fettan,
Bu başa doner tekrar.
Sorgu:
Gideceğin yere kadar bırakır hayatın,
Karanlığa gomul bırak teması,
Bakteri yuvasısın bak bir de bu nasıl?
Kendini kandırma yok bir daha burası.
İki kopyanın kopyası
Ya da harbiden bir psikopatın utopyasısın,
Duşunmekten yorulup yolunun sonunu ara ama
Sanırım bu arayışın yok piyasası.
Onunde sonunda bozulur fiyakası,
Biz konuştukca duşer duvardan haritası,
Dunya sana bana aynı değil,
Sınırlarına kufret cek tut uflemeyip,
Gozlerimin onunde eridi anam babam,
Yalnızlığa idman bu elimde kalan,
Bilerek ve isteyerek meydan okudum ona,
Gunahını sabaha bırakıp kufrederim sana,
Cunku bize yine kalan aynı dert tasa,
Ortadayız tum takım calışıyor tek pasa,
Geri cekilip izliyorum artık yok cabam,
Bugun de uyusak ya gun doğmadan,
Recetesiz toplum morfini bir ekran,
Guzel gunlerimiz olmayacak sanırım efkar basar,
Karakolluk olmak icin ısrarla…
Bu başa doner tekrar.