Kapıyı sinirle actı.Sertce kapattı.Okul cantasını ayakkabılığa doğru fırlattı.
Ayakkabılar yere duştu.Boş ver,diye duşundu,nasıl olsa annem toplar.Odasına gitti.Sabah okula giderken,dağınık bıraktığı odasını,tertemiz ve toparlanmış olarak buldu.Keyfi yerine gelmişti.Annesinin mutfaktan sesi geliyordu.Yanına gitti.Annesi,cocuğunun gelip sarılmasını bekledi.Tum gun onun okuldan gelmesini bekliyordu.Oysa cocuk,'anne karnım cok ac',dedi,'yemek yiyip hemen dışarı cıkacağım'.Annesi,'oğlum daha yeni geldin,yemeğini ye,odevlerini yap,biraz dinlen,ondan sonra cıkarsın'.Cocuk annesinin soylediklerini duymazdan gelerek ayak ustu bir şeyler atıştırdı.'Dur oğlum,yemek hazırlayayım bari' demeye kalmadan cocuk koşarak odasına gitti.formalarını aramaya koyuldu.Keyifliydi.Kafasında atacağı gollerin hesabını yapıyordu.Ama formalarını bir turlu bulamıyordu.Cekmecelerde yoktu.Dolabına baktı.orada da yoktu.Peki neredeydi bu formalar?Zaten eskimişti.Sinirlenmeye başlamıştı.Koşarak odasından cıktı,mutfağa gidecekken annesini ayakkabıları duzeltirken gordu.Sinirle,'anne benim formalarım nerede',diye cıkıştı.'Niye ben aradığımı bulamıyorum.Kac kere dedim benim eşyalarımı kurcalama diye'.Oysa,biraz once odasına ilk girdiğinde,etrafın toparlanmış olduğunu gorunce nasıl sevinmişti.Bu duşunceyi hemen aklından uzaklaştırdı.'Oğlum cok dağınıktı odan',dedi annesi.'Nerede benim formalarım diye cıkıştı,'cocuk yine.Annesi ‘yıkadım' deyince ‘of anne of',diye kukredi cocuk.'Bana sormadan niye yıkıyorsun ki? Of anne of ya,diye soylenerek odasın gitti.Annesinin ‘ne bileyim oğlum bugun top oynayacağını' dediğini duymadı.Cocuk sinirden yerdeki topa butun gucuyle vurdu,sandalye yere duştu.Annesi,kapıyı acıp odaya girerken,'oğlum',dedi,'ben sana yeni…'cumlesini tamamlamadan cocuk annesini yuzune kapıyı kapatıp,kilitledi.yatağına girdi.Ağlıyordu.Arkadaşlarım şimdi ne guzel top oynayacak,diye duşundu.Annesine kızıyordu,Ustunu orttu.Gozlerini tavana dikti,uyukluyordu.Tum gun okulda koşuşturmaktan yorgun duşmuştu narin bedeni.Gozlerini kapadı.Farkında olmadan ruyalar alemine yolculuk etmeye başladı.Beyaz bir bulutun uzerinde oturmuş,diğer bulutların arasında yolculuk ediyordu.Yeryuzundeki insanlar karınca gibi gorunuyordu.Gulerek şarkı mırıldanıyordu.Hava acıktı ama tam karşıdan buyuk kapkara bir bulutun geldiğini gordu.Korkmaya başladı.Siyah bulut yaklaştıkca,ortasından etrafa ışıklar yayılıyordu.Cocuk,ne yapsam diye duşunurken,gorduğu şeyin ışık değil bir kelime olduğunu fark etti.onLARA sozcuğunu okudu.Artık hem korkuyor hem de bu uzerine doğru yaklaşan bulutun uzerinde ne yazdığını merak ediyordu.SAKIN sozcuğunu gordu.Artık siyah bulut iyice yaklaşmıştı,neredeyse uzerinde oturduğu buluta carpacaktı.OF BİLE DEME cumlesini okudu.onLARA SAKIN OF BİLE DEME.Siyah bulut buyuk bir gurultuyle cocuğun yanından gecip gitti.Ter icinde uyandı.Saate baktı,yaklaşık iki saat uyumuştu,oysa her şey birkac saniye surmuş gibiydi.Alnında biriken terleri sildi.Gecen gun babasının kendisine anlattığı hikayeyi hatırladı.Koşarak odasından cıktı.Hicbir şey soylemeden oturma odasındaki annesine koştu. Boynuna sarıldı.'Ozur dilerim annecim',dedi.Optu.Cocuğun kokusunu duyumsamak ne guzeldi anne icin.Annesi yastığın altından bir takım forma cıkardı.'Bak',dedi,' bunlar senin,bugun aldım,sana verecektim ama.cocuk yeniden annesine sarıldı.Ağlıyordu.
__________________