Esma bin HÂrise (r.a.)
Hz. Peygamber’in (a.s.m.) muderris ve muallimliğini yaptığı Suffe Medresesi ta*lebelerinin her biri ayrı bir meziyet, ayrı bir kabiliyet, ayrı bir fazilete sahiptir, İnsanın fıtri hususiyetlerini, Kur’Âni dustur ve prensiplerin emri cercevesinde daima dikkat nazarında bulunduran Re*sû*lul*lah, bu ulvi medresenin talebeleri*nin her birinin kalbine nubuvvet nurundan inikaslar sağlamıştı. Suffe AshÂbı’*nın kimisi cihatta, kimisi tebliğde, kimisi ilimde, kimi de hadis rivayetinde şahikalaşmıştır.
Esma bin HÂrise de, bu fazilet, ilim ve medeniyet mujdecileri kervanının bir halkasıdır. O da butun hayat ve varlığını Hz. Peygamber’in hizmetine adamıştı. Saadet, lezzet ve huzuru bunda idi. Onun icin, KÂinatın Efendisi’ne hizmetkÂr olmaktan buyuk bir şeref olamazdı.
Re*sû*lul*lah’ın hizmetkÂrları arasında Enes bin MÂlik’ten (r.a.) sonra sıklıkla adı gecenler, Esm bin HÂrise ve kardeşi Hind bin HÂrise’dir. Bu sahabiler, her turlu eziyet ve meşakkat icinde, gece gunduz demeden Re*sû*lul*lah’ın hizmetinde bulunmaktan geri durmadılar. Bir yandan Suffe Medresesi’nde İslam’ın yuce emir ve prensiplerini, imani ve ilmî hakikat ve bilgileri tedris ederken, diğer yandan Hz. Peygamber’in hizmetinde bulunuyorlardı.
Medine’ye geldiğinde Re*sû*lul*lah, “MihmandÂr-ı Nebî” unvanıyla anılan Ebû Ey*yûb el-EnsÂrî’nin evinde kaldı. Ebû Eyyûb, bizzat kendisi Re*sû*lul*lah’ın hizmetinde bu*lunur, ihtiyaclarını karşılar, suyunu getirir, isteklerine koşardı.
Re*sû*lul*lah bir sure burada kaldıktan sonra kendi evine taşındı. Bu esnada fii*len hizmetinde bulunanlardan biri de Esm bin HÂrise’ydi.
Arabistan’ın corak ve kurak bolgesinde, kızgın kum ve guneşte, yıllarca artan bir heyecan ve vecd ile, Hane-i Saadet’e kovalarla Sukya Kuyusu’ndan su taşı*dı.
Esma bin HÂrise’nin kabile ve kavmi arasında muhim bir mevkii ve ağırlığı vardı. Hatırı sayılır biriydi. EsmÂ, Re*sû*lul*lah’ın hizmetinde bulunmayı, butun makam ve mevkilerden, teveccuh ve takdirlerden daha şerefli daha ustun goruyordu. Kavminin reisi olmaktansa Re*sû*lul*lah’ın hizmetcisi olmayı tercih et*mişti.
Onun ve kardeşinin bu kahramanlığını, yine Suffe Medresesi’nin guzide tale*besi, Ebû Hureyre (r.a.) şoyle anlatır:
“Şu HÂrise’nin iki oğlu olan Esm ve Hind’i gordum goreli, Re*sû*lul*lah’a hizmet ederler.”
Ebû Hureyre gibi, Re*sû*lul*lah’ı golge gibi takip eden, yanından ayrılmayan bir saha*binin “gordum goreli” demesi, iki kardeşin ne kadar zaman Hz. Peygambe*r’e hizmet ettiklerini anlatmaya yeter…
Bu buyuk sahabi, dunyevi makam ve zevkleri busbutun terk ederek Re*sû*lul*lah’ın hizmetinde bulunmayı “en buyuk zevk ve makam” olarak gormuştur.
Bir defasında Re*sû*lul*lah, bir emri tebliğ icin onu kavmine gondermişti. Hz. Peygamber’den bu emri alan EsmÂ’nın, ayakkabılarını eline alarak, yalın ayak, ne*fes nefese koşup kavmine gittiği ve Re*sû*lul*lah’ın emrini tebliğ ettiği bildiril*mektedir.
Re*sû*lul*lah’ın medresesinde yetişen sahabilerin, hizmet ve vazifesindeki has*sa*si*yetleri nihayetsizdi. Yeni bir emir, yeni bir tavzif karşısında durmak ve yo*rulmak nedir bilmezler, gerektiğinde EsmÂ’nın yaptığı gibi yalın ayak koşarlar*dı.
Hicrî 66 tarihinde vefat eden bu fedakÂr ve kahraman şahsiyetin hayatıyla il*gili kay*naklarda cok az bilgi vardır. Ebû Hureyre’nin yukarıda gecen beyanları dışında, Muhammed bin Omer’in Esm ve Hind’i kastederek, “Ben, bu iki kar*deşin ve Enes bin MÂlik’in, Re*sû*lul*lah’ın kapısını terk ettiğini gormedim!” şek*lindeki ifadesi, Esm ve kardeşinin Re*sû*lul*lah’ın hizmetinden bir an olsun ayrılmadıklarını gostermektedir…[1]
Allah onlardan razı olsun!

_________________________________________
[1]TabakÂt, 1: 322, 497, 504; Usdu’l-Gàbe, 1: 78.




KAYNAK
__________________