2. FASIL: HZ. PEYGAMBER’İN VEFATINDAN SONRA ASHABIN HALİFELİK HAKKINDA TAVIRLARI VE ASHABIN HZ. EBUBEKİR’İN HALİFELİĞİ UZERİNDE BİRLEŞMELERİ



Hz. Peygamber’in Vefatı ve Hz. Ebubekir’in Hutbesi


- Hz. Ebubekir devesinin sırtında Sunuh’dan geldi, mescidin kapısında indi. Uzuntulu olarak Resûlullah’ın hanesine yoneldi. Kızı Aişe’nin evine girmek icin izin istedi. İceri girdiğinde Hz. Peygamber vefat etmişti ve yatağının uzerindeydi. Kadınlar onun etrafında bulunuyorlardı. Yuzunu kapatmışlardı. Hz. Ebubekir, Hz. Peygamber’in yuzunu actı, dizustu coktukten sonra peygamberin yuzunu optu ve ağladı. Ve
“İbn Hattab’ın soylediği bir şey değildir. Hayatımı elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, Hz. Peygamber vefat etmiştir. Ey Allah’ın Resûlu! Allah’ın rahmeti senin uzerine olsun. Sen diriyken de, oluyken de ne guzelsin!” dedikten sonra Hz. Peygamber’in yuzunu orttu ve suratle mescide geldi. Halkın omuzlarından atlayarak minberin yanına geldi. Onun geldiğini gorunce, Hz. Omer oturdu ve yuzunu ona cevirdi. Hz. Ebubekir minberin tam onunde durdu ve halka,
“Oturunuz ve dinleyiniz” dedi. Boylece bildiği şekilde hamd u senalar etti, şahadet getirdi ve
“Hz. Peygamber sizin aranızda ve henuz sağ iken Allah TeÂl ona olumunu haber vermişti. Bu olumdur. Allah’tan başka hic kimse kalmaz. Allah TeÂlÂ: “Muhammed ancak bir peygamberdir. Ondan once de peygamberler gecti” (Al-i İmran: 3/144) buyurmuştur” dedi. Hz. Omer,
“Kur’an’da bu ayet var mıdır? Allah’a yemin ederim ben bu ayetin bugunden once indiğini bilmiyordum” dedi. Ebubekir,
“Allah peygamberine, “Kesinlikle sen de oleceksin, onlar da olecek” (Zumer: 39/30) dedi. Yine, “Onun zatı haric her şey fanidir. Hukum ancak onundur, donuş ancak O’nadır” buyurdu. Yine; “Yeryuzunde olan herkes fanidir. Onun celal ve ikram sahibi yuzu (Zatı) baki kalır” (Rahman: 55/26) buyurdu. Ve yine; “Her nefis olumu tadıcıdır, Siz ancak kıyamet gununde ecirlerinizi tam alırsınız” (Al-i İmran: 3/185) buyuruyor” dedi ve devamla;
“Allah Muhammed’e omur verdi. Allah dinini ikame edinceye kadar onu bıraktı. O, Allah’ın emrini ortaya cıkardı. Allah’tan gelen risaleti (Peygamberliği) tebliğ etti. Allah yolunda cihad etti. Sonra bunun uzerinde Allah onun canını aldı ve aynı yol uzerinde sizi bıraktı. Ancak uyarı ve şifadan (Kur’an’dan) sonra helÂk olan helÂk olur. Kim ki Allah’ı rab tanıyor ve O’na ibadet ediyorsa, Allah diridir, olmemiştir. Kim ki Muhammed’e tapıyor ve onu ilah tanıyorsa, onun ilahı olmuştur. Ey insanlar! Allah’tan korkunuz, dininize sımsıkı sarılınız. Rabbinize tevekkul ediniz. Cunku Allah’ın dini ortadadır. Allah’ın kelimesi tamdır, eksiksizdir. Allah kendisine (Dinine) yardım edene yardım eder ve dinini aziz kılar. Allah’ın kitabı aramızdadır. O, nurdur, şifadır. Allah onunla Muhammed’i hidayet etmiştir. Orada Allah’ın helÂli ve haramı vardır. Allah’a yemin ederim ki Allah’ın mahluklarından bizim aleyhimizde birleşenlerin hic birinden perva etmem. Allah’ın kılıcları kınlardan cekilmiştir. Biz daha o kılıcları bırakmamışız. Kesinlikle biz, bize muhalefet edenlerle cihad edeceğiz. Tıpkı Resûlullah ile beraber cihad ettiğimiz gibi. Hic kimse kendi nefsinden başkasına saldırmış sayılmaz” dedi. Sonra Hz. Ebubekir beraberinde muhacirler olduğu halde Hz. Peygamber’in hanesine yoneldi.[1]

[1] Bidaye, V/243 (Beyhaki’den)
Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akcağ Yayınları: 2/62-63.
__________________