Cocuk esirgeme kurumuna geldik ve bagajdan eşyaları almamı soyledi annem...Bagaja baktığımda cocuklar icin ozellikle alınmış tam 6 cocugu baştan aşağıya giydirecek kadar eşya vardı.Kazaklar,botlar,montlar vs.vs...İceri mudurn oraya gideceğimizi soyledi yol biraz uzundu, bir erkek olarak butun poşetleri ve cantaları ben aldım...Yolda yururken nerdeyse 50 cocuğa rastladım...Hepsi guleryuzlu ve sımsıcak dunya guzeli cocuklardı...Biri yanıma yanaştı ve cantadan ucu taşan montu gorduğu icin bana "Abi bize bu kış kimse mont vermedi, uşumuyorum aslında ama rengi cok guzelmiş bunu bize(!!!) mi getirdin" dedi, ve garip oldum bencellikten zerre yoktu cocuk montu olmamasına rağmen bana ver demedi bize dedi! Ama veremezdim cunku gorevli boyle bir tavrın yasak oldugunu ve muduriyete makbuz karşılığı teslim edilmesi gerektiği soyledi...Bende cocugun kafasını okşayıp "Evet size gitirdim" dedim..Daha 20 metre yurumuştumki 65 yaşlarında burnu akan sarı saclı afacan bir delikanlı yanıma koştu ve "Abi ben bir şey istemiyorum!...Sadece arabanla beni gezdirirmisin? Bizi hic gezdirmiyorlar.Araba farketmez,dışarısını gormek istiyorum" dedi ve benim gozlerim doldu bir şey diyemedim
...Hic bakmadan muduriyete devam ettik grup halinde...Odaya geldiğimizde iceri bir kac cocuk vardı ve mudur muavini...Mudur bugun izinliymiş!...Makbuz karşılığı cocuklara getirdiğimiz eşyaları teslim ettik.Odada bir cocuk hemen atıldı ve mudur muavinine dediki "Gecen bayram bana bir şey vermediniz, bu bayaram bari ne olur benim bayramlığım olsun bunlar" Mudur M. "Oğlum sıra canda bu sefer" Can: "Ahmet in cok hoşuna gitmiş abla!Ona verin ben istemiyorum o zaman"....Gozlerim ve beynim okadar dolduki odada daha fazla duramadım! nerdeyse ağlam uzere oldum ve aileme ve mduru m. ye donup "Ben dışarıda bir sigara icicem" diye yalan soyleyip cıktım...Dışarıda 5-6 afacan top onuyordu en buyuğu yanılmıyorsam 9 en kucuğude 7 yaşlarındaydı...Hemen yanıma geldiler..."Abi buraya bizi ziyaretemi geldiniz?Bizi gezmeye goturecekmisiniz?Abi bana bayramlık şu hani kırmızı spor ayakkabılkar varya (Nike : Ayağımdakiler) banda onlkardan alırmısın?" Diğeri ise " Abi bayramda buraya bizi ziyarete gelirmisin" dedi bende konuşmadan o masum yuzune baktım ve hic cekinmeden lafı patlattı "Anladım zaten kimse bizi sevmiyo ve ziyaret etmiyo sende etmicen!" dedi ve koşarak kactı daha arkasından selenemeden kayboldu!...İcim cızz etti ve hemen iceri koştum..."Hanımefendi acaba dışarıdaki 5-6 cocugu yemek yemeye goturebilirmiyim...?" M.Muavini " MAlesef mudur bey yokken dışarıya cocukları salamıyoruz.." Tum dil dokmeme rağmen salmadı...Bende kızdım tekrardan dışarı cıktı...Dışarıda bir kız cocuğu vardı ve ıslak zeminde oturmuş kolsuz bebeğiyle onuyordu...Yanıa gittim ve "Yerde oturmasana kızım uşuyeceksin kalk şurdaki banka oturalım" Kalktı ve yanıma banka benle birlikte geldi...Oturduk ve elindeki harap bebeğe bakarak sordum "Kolları yok onun sanırım sana yeni bir bebek lazım,sana yenisini almamı istermisin?" Ufacık bedeni ama kocaman kalbiyle o kızcağız bana "Ben istemiyorum, aslı (yanlış hatırlamıyortsam isim buydu) nın hic bebeği yok ve cok uzuluyor, kimse ona bebek almıyor ve onu sevmiyor, sen ona bebek alırmısın benim yerime" hemen ağzımı actım ama konuşamadım gırtlagıma bir yumruk oturmuştu sanki konuşamadım etrafımda oynayan daha bir suru cocuk vardı ve ben ağlarsam eğer abileri onlara nasıl mutluluk tablosu orneği verebilirdi tuttum kendimi ama dayanamadım ve bir yaş gozumden aktı...O yanımda koşarak kacan cocuk geldi ve dediki "Neden ağlıyorsun abi?Banamı kızdın?Ozur dilerimmm..." "Yok abim sana kızmadım uzuldum sadece!" Yanımdaki ufacık kız cebinden bir falım cıkardı "Al ciğne, belki mutlu olursun, oğretmenimiz uzgun bir insana hediye verirsek ve ona guzel şeyler soylersek cok mutlu olacağını soyledi"...Sakızı alamadım hemen koştum binanın icine ordanda tuvalete...Hıckırıklara boğuldum nerdeyse....Allahım nerdeydim ben...Bu zavallıcıklar neden burdaydılar...Ağladım da ağladım ve yuzumu yıkayıp odaya gittim...Annem gitmeye hazırdı...Hep birlikte (yeğenler ve annem ve bir gorevli arabaya doğru gidiyoruz) yuruyoruz...Annem soyledi hemen "Hafta sonları dışarı cocuk salmıyorlar, yanına almak istiyorsan ya koruyucu aile olman lazımmış yada velisi"...Anlamıştı cok perişan oldugumu ve sanırsam oda hanımefendiyi ikna etmeye calışmış o cocukları dışara cıkarabilmem icin, ama anlaşılan başaramamış...Arabaya bindik...Annem dediki "Gecen gun 2004 model arabandan şikayet edip yenisi alabilirmiyiz diye sormuştun?"..."Şimdi istiyormusun" Haklıydı cok şey istiyordum şu mali durumumuzun kısıtlı oldugu şu gunlerde...HAlbuki cocuklar...Bunca kotu şartlarına rahmen belkide tek istedikleri şey: SEVGİ'idi yada sıcacık bir yarım ekmek doner ve biraz gezmek...Ben ne isitoyrdum onlar ne!?...Yanımda oturan kızmı? NBe annesi belliymiş nede babası kurumda bilmiyor...Ve hic bayramlığı olmamış...İşte getirdiğimiz bayramlıklardan biri onun...Annem dediki "Bir bayramda her cocugun gibi onunda istediği sabah annesinin opucuğuyle uyandıugında yatagının ucunda yeni elbiseleri, bayramlıkları olmasıydı, annesini halledemeyiz belki ama en azından bayramlıklarını hallettik"..."Belki 2006 model yeni araba alamayız şuan oğlum (ki gercekten alamayız) ama seni bu koca yaşına rağmen yinede bayram sabahı oprek uyandıra bilirim, eh sende bayramlıklarını alırsın artık (Ve yuzume guldu)...Yol boyunca başka bir şey konuşmadık, ailemi eve bırakıp ben şimdi işe geldim...Ve 2 saattir duşunuyorum...Bu yazıyı size yazmak istedim cunku...Hayatımda hic bir zaman boyle bir manzara ve duygu seli yaşamadım...Hayatım boyunca hic cocuk esirgemeye gitmedim hayatımda ilk defa gittim.Ve ilk defa bu yaşıma rahmen hıckırıklarla ağladım cocukluğumdan beri!...Bugune kadar allaha şukur hep rahat yaşadım, hic bir zaman boyle bir yer ve boyle cocuklar olabileceği aklıma gelmemişti...Ama bugun annem bana guzel bir ders verdi...Araba alıcaktım ailem den yardım istedim...Ama şuan ise ben onlara para verdim "Anne nolur arife bir kez daha gidelim bir kac cocuga daha bayramlık alalım" dedim...
Dostlarım inanın şuan dunyada bir cok insanın yaşayamayacağı kadar luks yaşıyorsunuz/yaşıyoruz...Lutfen ama lutfen biraz zaman ve biraz para ayırıp sizde bir cocuk esirgemeye gidin...Onların hic ablaları olmadı yada abileri, yada hic bir zaman doner yemediler yada hic bir zaman kollu ve sapasağlam bir barbi bebekleri olmadı...Ama siz bunu sağlayabilirsiniz...!Biliyorum binlercesi var belki bir kişiye yapsak ne olacak diceksiniz.......>
__________________