Ebû’l-Yeser (r.a.), Ensar’dandı. İkinci Akabe Biatı’na katılmıştı. Peygamberi*mizle birlikte butun savaşlara iştirak etti. Bedir Savaşı’nda cok buyuk kahra*manlıklar gosterdi. Muşriklere kan kusturduğu bir sırada, muşriklerin safında bulunan, Peygamberimizin amcası Abbas’la karşılaştı. Onu oldurmedi. Cunku Re*sû*lul*lah, amcasının oldurulmesini yasaklamıştı. “Re*sû*lul*lah seni oldurmeyi bize yasakladı.” dedi. Hz. Abbas da, “Bu, onun akraba hakkını ilk gozetmesi de*ğildir.” mukabelesinde bulundu. Ebû’l-Ye*ser daha sonra Abbas’ı esir aldı, Pey*gamberimize getirdi.

Aslında Ebû’l-Yeser zayıf ve kısa boylu idi. Hz. Abbas ise guclu kuvvetliydi. Boyle biri tarafından esir edildiği icin mahcubiyet duyuyordu. Peygamberimi*ze, “YÂ Re*sû*lal*lah, vallahi beni bu adam esir etmedi! Beni, insanların en guzel yuzlusu, başının sacı iki tarafa ayrılmış, mor bir ata binmiş, bunların icerisinde goremediğim birisi esir etti.” de*di. Ebû’l-Yeser de onu tasdik etti, “YÂ Re*sû*lal*lah, onu esir ederken hic gormediğim bir zat bana yardımda bulundu. Onun şekli şoyle şoyleydi.” dedi. Peygamberimiz (a.s.m.), “Sen onu esir alırken şerefli bir melek sana yardım etmiştir.” buyurdu.

Ebû’l-Yeser’in Peygamberimizin yanında ayrı bir yeri vardı. Bir defasında onun icin, “Ya Rab, ona uzun omur ihsan eyle!” diye dua etmişti. Ebû’l-Yeser bu duanın bereketiyle uzun muddet yaşadı.

Ebû’l-Yeser (r.a.), sıkıntı icerisinde olanlara yardım etmekten cok buyuk haz duyardı. İmkÂnı varsa alacağından vazgecer, bağışlardı; imkÂnı yoksa da, alaca*ğını tehir ederdi. Bu hususta Peygamberimizin şoyle buyurduğunu rivayet ederdi:

“Hicbir golgenin olmadığı kıyamet gununde Arş’ın golgesinde golgelenmek kimi sevindirirse, borcluya muhlet versin veya alacağından vazgecsin.”

Hz. Ebû’l-Yeser, namazlarını son derece huşu icinde kılar, butun şartlarına riayet ederdi. Başkalarına da boyle yapmaları tavsiyesinde bulunurdu. Bununla ilgili olarak da Re*sû*lul*lah’ın şoyle buyurduğunu rivayet ederdi:

“Bazılarınız namazlarını tam olarak eda ediyorlar; fakat bir kısmınız namazını yarı, kiminiz ucte bir, kiminiz de dortte bir eda ediyor.”

Ebû’l-Yeser (r.a.) halim selim birisiydi. Yufka yurekliydi. Re*sû*lul*lah ile bir*likte gecen gunlerini hatırladıkca ona duyduğu muhabbetten ağlardı. Sebebi so*rulduğunda da, “Sona kaldım!” derdi. Hicret’in 55. senesinde vefat etti. Allah on*dan razı olsun!

Ebû’l-Yeser’in Peygamberimizden rivayet ettiği bir hadisin meali şoyledir:

“Allah’ım! Yıkılmaktan, duşmekten, suda boğulmaktan, bunaklık derecesinde*ki ihtiyarlıktan Sana sığınırım! Olurken şeytanın beni aldatmasından, Senin yo*luna sırt cevirmiş ve zehirli hayvanlar tarafından sokulmuş olarak olmekten Sa*na sığınırım!”[1]


_________________________________
[1]TabakÂt, 4: 12; Musned, 3: 427.

ALINTI#

__________________