Mubarek Mirac Kandili nedeniyle yeni bir seri başlatmayı duşundum. İslamın en şanslıları ve en cok eziyet cekenleri,mutluluk yıllarının aktorleri diyebileceğimiz SAHABELER.
Sahabe;Hz.Muhammed(s.a.v)Efendimizi hayatında gormuş olan muslumanlara denir.Hem musluman olarak olecek,hem S.A.V i gormuş olacak
Tabiin;Sahabeyi gormuş olan kimselere denir.YAni bu kişiler S.A.V ile muşerreflenemiş Ama O'nu goren kişileir gorenlerdirr.
Tebeut Tabiin;Tabiini gormuş kişilerdir.Yani S.A.V efendimizden sonraki
3.kuşaktır
Muhadram;Peygamber Efendimiz(s.a.v)zamanında yaşamış ama O'nu gorememiş kişilerdir.Veysek Karani Hazretleri gibi
Hulefai Raşidin;S.A.V Efendimizden sonra halifelik yapan 4 kişidir ki bunlar:1-Hz.Ebu Bekir(r.a) 2-Hz.Omer(r.a) 3-Hz.Osman(r.a) 4-Hz.Ali (r.a)
(r.a=Radıyallahu Anh(a)erkekler icin,Radıyallahu Anhu Kadınlar icin kullanılır. Allah Onlardan Razı olsun demektir)
Aşerei Mubeşşere;Dunyada iken cennetle mujdelenen 10 kişi(hepsi sahabedir zaten) bunlar: Hz. Ebu Bekir 2 - Hz. Omer 3 - Hz. Osman 4 - Hz. Ali 5 - Hz. Sad Bin Ebi Vakkas 6 - Hz. Zeyd Bin Sabit 7 - Hz. Talha Bin Ubeydullah
8 - Hz. Zubeyr Bin Avvam 9 - Hz. Ebu Ubeyde Bin Cerrah 10-Hz. Abdurrahman B. Avf(r.a) dırlar
LUTFEN TERAZİYE TIKLAMAYIN.SIRF ALLAH RIZASI İCİN YAPILMIŞ BİR CALIŞMADIR

İlk sahabemiz Hz Ebu Bekir Sıddık (r.a).İlk iman eden sahabe O değil aslında. Hazreti Hatice(r.a), ardından amcaoğlu Hz.Ali(r.a), sonra da azatlısı Hz.Zeyd(r.a)musluman olmuştur. Ancak iman eden hur erkeklerin ilki Hz Ebu Bekir(r.a)dır.Hz hatice kadın,Hz Ali cocuk,Hz Zeyd de koledir. Tabi ki burada kadın erkek veya kole hur ayrımı yapacak değiliz. İlk Hz Ebu Bekir Sıddık’ı(ra)secme sebebimiz O’na SIDDIK unvanını kazandıran olayın Mirac hadisesiyle verilmiş olmasındandır.
O raşit halifelerin, aşere-i mubeşşerenin ilki.. CÂmiu'l Kur'an, es-Sıddîk, el-Atik lakaplarıyla bilinen buyuk sahabi. Asıl adı AbdulkÂbe olup, İslÂm'dan sonra Rasûlullah (s.a.s.)'in ona Abdullah adını verdiği kaydedilir"Deve yavrusunun babası" manasına gelen Ebû Bekir adıyla meşhur olmuştur Teym oğulları kabilesinden olan Ebû Bekir'in nesebi Murre b. KÂ'b'da Rasûlullah'la birleşir. Anasının adı Ummu'l-Hayr Selma, babasının ki Ebû Kuhafe Osman'dır. Kunyesi Abdullah b. Osman b. Amir b. Amir... b. Murra ...et-Teymî'dir. Bedir savaşına kadar muşrik kalan oğlu Abdurrahman dışında butun ailesi musluman olmuştur. Babası Ebû Kuhafe, Ebû Bekir'in halifeliğini ve olumunu gormuştur
Hz. Ebû Bekir, Fil yılından iki sene birkac ay sonra 571'de Mekke'de dunyaya gelmiş, guzel hasletlerle tanınmış ve iffetiyle şohret bulmuştur. İcki icmek cÂhiliye doneminde cok yaygın bir Âdet olduğu halde o hic icmemiştir. O donemde Mekke'nin ileri gelenlerinden olup Arapların nesep ve ahbÂr ilimlerinde meşhur olmuştur. Kumaş ve elbise ticaretiyle meşgul olurdu; sermayesi kırk bin dirhemdi ki, bunun buyuk bir kısmını İslÂm icin harcamıştır. Rasûlullah'a iman eden Ebû Bekir (r.a.) İslÂm dÂvetciliğine başlamış, Osman b. AffÂn, Zubeyr b. AvvÂm, Abdurrahman b. Avf, Sa'd b. Ebî Vakkas ve Talha b. Ubeydullah gibi İslÂm'ın yucelmesinde buyuk emekleri olan ilk muslumanların bir coğu İslÂm'ı onun dÂvetiyle kabul etmişlerdir. Umûmî ve husûsî olan onemli işlerde ashÂbıyla muşavere eden Peygamber (s.a.s.) bazı hususlarda ozellikle Ebû Bekir'e danışırdı. Araplar ona "Peygamber'in veziri" derlerdi.
LUTFEN TERAZİYE TIKLAMAYIN.SIRF ALLAH(cc)RIZASI İCİN YAPILMIŞ BİR CALIŞMADIR

İslÂm'ı Benimsemesi
Ebû Bekir ticaret icin Yemen bolgesine gitmişti bu esnada Mekke'de tandır kızışmaktadır. Muhammed'in,(s.a.v.),yeni bir din ile ortaya cıktığı haberi hızla yayılmakta, yayıldıkca da ilgi artmaktadır. Mekke'nin ileri gelenleri bir karar aşamasına varmak uzeredirler. Onlar KÂinatın Efendisi'nin en yakın arkadaşı ve dostu olan, aynı zamanda da Mekke'nin en hatırı sayılır kişileri arasında bulunan Ebû Bekir'i beklemektedirler.Ebû Bekir'in de icinde bulunduğu bir meclisin alacağı kararın uygulanırlığı daha kolay olacaktır. Bu duşunceler icinde bulundukları bir sırada Ebû Bekir cıkagelir.
Ebû Bekir Mekke'nin hatırı sayılır ticaret adamlarından biri idi.Yemen'de yapacaklarını yapmış ve Mekke'ye donmuştu. Mekke'nin başta Ebû Cehil olmak uzere ileri gelen zatları, bir noktada Ebû Bekir'in Yemen'den donmesini bekliyorlardı. Cunku Ebû Bekir, Mekke'de herkes tarafından sevilen, sayılan, bir anlaşmazlık hÂlinde hakemliğine başvurulan onemli bir şahsiyetti. Başka bir ozelliği de KÂinatın Efendisi ile cocukluğundan bu yana cok guzel bir arkadaşlıkları vardı. Onlar Mekke'nin en iyi iki arkadaşı idiler. Butun bu sebeplerden dolayıdır ki, Mekke'nin ileri gelen zevatı, Ebû Bekir donmeden bir şey yapmak istemediler. Ebû Bekir donunce o Mekke'nin ileri gelen zevatına sordu:"Ben Mekke'de yokken neler oldu? Bana vereceğiniz onemli bir haberiniz var mı?""Hem de ne haber! Ebû Talib'in yetimi peygamberlik iddiasında bulundu!" Mekke'de olmadığı zaman icinde meydana gelen olay hakkında bilgi sahibi olan Ebû Bekir, bir de olayın diğer tarafını dinleyeceğini soyledi:
"Sizin anlattıklarınızı dinledim. Bana musaade edin, bir de Muhammed'i dinleyeyim ve olayın ic yuzunu oğreneyim." diyerek meclisten ayrıldı
Doğruca Hz.Hatice'nin(r.a) evine gitti. KÂinatın Efendisi ile karşılaştıklarında doğrudan meseleyi sordu:
"Ey Ebu'l–Kasım! Senin hakkında bana erişen haber nedir?"
"Ey Ebû Bekir! Benim hakkımda sana ulaşan haber ne imiş?"
"Bana erişen habere gore; sen bir olan Allah'a davet ediyor, ben Allah'ın Resûlu'yum diyormuşsun."
"Evet, ey Ebû Bekir! Aziz ve Celil olan Rabbim beni, Beşir, Nezir ve İbrahim'in duası kıldı ve butun insanlara peygamber olarak gonderdi."
Boylece işin aslı oğrenilmiş oldu. KÂinatın Efendisi'ni en iyi tanıyanlardan biri Ebû Bekir'di. Onun doğruluğunu, şartlar ne olursa olsun kesinlikle yalan soylemediğini, hicbir kimsede olmayan ustun bir ahlÂka sahip olduğunu herkesten iyi biliyordu. Bu ozellikleri bunyesinde toplayan birinin, Allah'a iftirada bulunması mumkun değildi. Bunun uzerine Ebû Bekir:
"Vallahi ben, senden hicbir zaman yalan bir soz cıktığını ne gordum ne de duydum. Sen emanete son derece riayet edersin, akrabanı, yakınlarını gozetirsin, herkese yardıma koşarsın, senin her işinde bir guzellik vardır. Butun bu ozelliklerinle peygamber olarak gonderilmeye lÂyıksın. Uzat elini sana biat edeceğim."KÂinatın Efendisi elini uzatır. Dost ve arkadaşı hem biat eder, hem de Âlemlerin Rabbi'nden gelen her şeyi ikrar ve tasdik eder.
Bir başka rivayette ise Hz. Ebû Bekir, Hira dağından donen Hz. Muhammed ile karşılaştığında, Rasûlullah (s.a.s.) ona, "Allah'ın elcisi" olduğunu soyleyip "Yaratan Rabbinin adıyla oku" (el-AlÂk, 96/1) diye başlayan Âyetleri bildirdiği zaman hemen ona: "Allah'ın birliğine ve senin O'nun rasûlu olduğuna iman ettim" demiştir
KÂinatın Efendisi Ebû Bekir Radıyallahu Anh icin şoyle buyurmuştur:
"İslÂm'a dÂvet ettiğim kişiler bazen ağır davranır, tereddut eder, sorular sorar ya da duşunmek icin zaman isterlerdi. Ancak Ebû Bekir bunların hicbirini yapmadı. Onu İslÂm'a davet ettiğim zaman hic tereddut etmeden, duşunmeden kabul etti."
Ebû Bekir'in İslÂm ile şereflenmesi cok onemli bir hÂdise idi. Bu KÂinatın Efendisi'nin gucune guc katmış, muşriklerin de direnclerini kırmıştı. Ebû Bekir bu durumu şoyle anlatmaktadır:
"İki dağ arasında, Resûlullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'i benim Musluman oluşumdan daha cok sevindiren bir hÂdise vuku bulmamıştır."
LUTFEN TERAZİYE TIKLAMAYIN .BU SIRF ALLAH(C.C)RIZASI İCİN YAPILMIŞ BİR CALIŞMADIR

Mu'min Ebû Bekir,hayatının sonuna kadar tum varlığını İslÂm'a adadı Hz. Peygamber'in bir gecede Mekke'den Kudus'e oradan Sidretu'l Munteha'ya gittiği İsra ve MirÂc hÂdisesini duyan muşrikler bunu Hz. Ebû Bekir'e yetiştirdikleri zaman; "O dediyse doğrudur." demiştir. Bu sozunden sonra Ebu Bekir'e;ihlÂslı,asla yalan soylemeyen,ozu doğru,itikadında şuphe olmayan anlamında, "Sıddık" lÂkabı verildi. Ki şu zamanda dahi akıl ve mantık sınırlarının dışında olan bir hadiseye o andaki şartlarda şeksiz ve şuphesiz kabul edilmesi ne buyuk bir sadakat orneğidir. Bu olay bize islamın akıl değil de nakil dini olduğunu ne guzel ifade etmektedir. Yine Hz Ebu Bekir(r.a)bir keresinde “Ben Resullah’a kalben dahi şuphe duymadım”demiştir. Yani bırakın olur mu olmaz mı demeyi boyle bir şuphe Onun kalbinden bile gecmemiştir. Kur'an tÂbiriyle, "O, ne iyi arkadaştı " (en-NisÂ, 4)Hatta Hz. Peygamber (s.a.s.), "Butun insanların imanı bir kefeye, Ebû Bekir'in ki bir kefeye konsa, onun imanı ağır basardı " diye lÂtif bir benzetme de yapmıştır.
İlk zamanlarda ibadetler gizli yapılırdı.Bir gun Efendimiz a.s ve tum Muslumanlar Kabeye gelmişlerdi ki toplam 38 kişi idiler. Hz Ebu Bekir ortaya cıkalım deyince Rasullah ;azız ya Ebu Bekir,demiş Ama Hz Ebu Bekir’in ısrarı ile ortaya cıkılmıştır. Butun muslumanlar kendi hısımlarının yanına gitmişlerdir. Bu esnada Hz Ebu Bekir ayağa kalkarak halka hitap etti. İslamdaki ilk hatib Hz Ebu Bekir(r.a)dir. O zaman muşrukler O’na saldırmış feci şekilde hırpalamışlardır. O kadar yuzu burnundan ayırt edilemez olmuştu. Teym oğulları gelerek Onu kurtarmışlardı. Herke Ona oldu gozu ile bakarken O ilk olarak Peygamber Efendimiz s.a.v sormuşlardır.
Rasûlullah hicret emrini alıp Ebû Bekir'e gelerek ona beraberce hicret edeceklerini soyleyince Ebû Bekir sevincten ağlamaya başlamıştı (İbn HişÃ‚m, es-Sire, II, 485).69) denilebilir. İşte o "Sıddîk" ile o "Emîn", o iki arkadaş beraberce Sevr dağındaki mağaraya hareket ederek hicret etmişlerdi Ebû Bekir mağarada kaldıkları gunu şoyle anlatır: "Rasûlullah (s.a.s.) ile beraber bir mağarada bulundum. Bir ara başımı kaldırıp baktım. O anda Kureyş casuslarının ayaklarını gordum. Bunun uzerine, 'Ya Rasûlullah, bunlardan birkacı gozunu aşağı eğse de baksa muhakkak bizi gorur' dedim. O, 'Sus ya Ebû Bekir. İki yoldaş ki, Allah onların ucuncusu ola, endişe edilir mi?' buyurdu.
İz suren Mekkeli muşrikler Sevr mağarasına kadar geldiler. Rasûlullah bu sırada Kur'Ân'da anlatıldığı bicimde şoyle diyordu: "Uzulme, Allah bizimledir" (et-Tevbe, 104/40). Nitekim Allah ona guven vermiş, goremedikleri askerleriyle onu desteklemiştir; Allah gucludur,
Bu konu oldukca onemli arkadaşlar. Burada S.A.V Efendimiz Hz Ebu Bekire kalbinden feyz akıtmış ve Onun mahsun olmamasını sağlamıştır. Tarikat dediğimiz olayın kaynağı bu olay kabul edilir. Tum tarikatlar Hz Ebu Bekir r.a ile başlar.(Tabiki asıl kaynak S.A.V)Bu olay Allah’a ulaşma dediğimiz tarikatın başlangıcı kabul edilir ve tum tarikat silsilelerinin başı Hz Ebu Bekir(r.a)dır
LUTFEN TERAZİYE TIKLAMAYON.SIRF ALLAHc.c RIZASI İCİN YAPILMIŞ BİR CALIŞMADIR BU

Hz.Ebu Bekir r.a. anlatmaya devam ediyorum
Mescidi Nebî inşÃ‚ edildi. Masrafların bir kısmını Hz. Ebû Bekir karşıladı. Medine'de kardeşlik tesRasûlullah ile birlikte bizzat carpıştığı savaşlarda (Bedir'de, Uhud'da, Hendek'te) Ebû Bekir de yer aldı. O, Mureysi, Kurayza, Hayber, Mekke, Huneyn, Taif gazvelerinde de bulundu. Rasûlullah'ın bizzat idare ettiği harplere gazve denir. Ebû Bekir, bu sozu gecen buyuk savaşlardan başka, otuzdan fazla gazveye katılmıştır. Carpışma olmaksızın Veddan, Buvat, Bedr-i ÛlÂ, Uşeyre gazveleriyle de duşmanlar itaat altına alınmıştır. Butun bu gazvelerde Hz. Ebû Bekir, Rasûlullah'ın en yakınında yer almış olup onun "veziri" gibi idi. Bedir'de, oğlu Abdurrahman muşrikler safında yer aldığında Ebû Bekir oğluyla carpışmıştır. Sadece o değil, Bedir'de bircok sahÂbî, oğlu, kardeşi, babası, dayısı ile carpışmıştı. Bedir savaşı, muslumanların İslÂm'ı herşeyden ustun tuttuklarını, Allah icin en yakınları olan muşrikleri kan bağı veya kabile taassubu icinde kalmadan, başka insanlardan ayırdetmeden oldurduklerini gostermektedir.is edildiğinde Ebû Bekir'in kardeşliği Harise b. Zeyd oldu
Peygamber Efendimiz'e bağlılık
Mekke’nin fethinden sonra İslÂm’ı kabul edenler arasında Hz. Ebû Bekir’in babası Ebû KuhÂfe de bulunuyordu. Yaşı sekseni aşmış, Âm bir kişi olan Ebû KuhÂfe, Hz. Peygamber’in huzurunda hidayete ermekte gec kalmışlığını telÂfi edercesine aşkla kelime–i şehÂdet getiriyordu. Bu esnada sevinmesi gereken “Sıddîk” lakaplı Ebû Bekir ağlıyordu. Fakat bu ağlayış bir sevinc ağlayışı değil uzuntu ağlayışıydı. Bu, meclisteki herkesin hayretine sebep olmuştu. Sordular: "Ey Ebû Bekir, neden sevinilecek bir gunde gozyaşı dokuyorsun?" Cevap verdi: "Allah’ın Resulunun en buyuk arzusu amcası Ebû Talib’in Musluman olmasıydı. Fakat bu dileği bir turlu gercekleşmedi. Ben isterdim ki şu anda benim babamın yerinde şehadet getiren Ebû Talib olsun, babamın Musluman olmasından dolayı benim gonlum hoşnut olacağına, amcasının Musluman olmasından dolayı Allah Rasûlu’nun gonlu hoşnut olsun. İşte bu olmadığı icin ağlıyorum." Elbette ki, Hz. Ebubekir'in huznu, kendi yaşadığı mutluluğu Efendimiz'in yaşayamamış olmasından dolayı idi. Yoksa babasının imanına sevinmemiş olması duşunulemez.
Bu sevgiside karşılıksız değildi.Hz.Ebu Bekirin.S.A.V Efendimizde en cok O'nu severdi.Ki bu yuzden Mirac hadisesinde 7 kat semada O'na gelen ses Ebu Bekirin sesi olarak duyurulmuştu.

Hilafeti
Ebû Bekir, Rasûlullah'ın iyi olduğu bir sırada ondan izin alarak kızının yanına gitmişti. VefÂt haberini duyar duymaz hemen geldi, Rasûlullah'ı alnından optu ve "Babam ve anam sana fed olsun ya Rasûlullah. Olumunde de yaşamındaki kadar guzelsin. Senin olumunle peygamberlik son bulmuştur. ŞÃ‚nın ve şerefin o kadar buyuk ki, uzerinde ağlamaktan munezzehsin. Y Muhammed, Rabbinin katında bizi unutma; hatırında olalım ..." dedi. Sonra dışarı cıkıp Omer'i susturdu ve; "Ey insanlar, Allah birdir, O'ndan başka ilÂh yoktur, Muhammed O'nun kulu ve elcisidir. Allah apacık hakikattir. Muhammed'e kulluk eden varsa, bilsin ki o olmuştur. Allah'a kulluk edenlere gelince, şuphesiz Allah diri, bÂkî ve ebedîdir. Size Allah'ın şu buyruğunu hatırlatırım: "Muhammed sadece bir elcidir. Ondan once de peygamberler gelip gecmiştir. Simdi o olur veya oldurulurse siz okcelerinizin uzerinde geriye mi doneceksiniz? Kim okcesi uzerinde geriye donerse Allah'a hicbir ziyan veremez. Allah şukredenleri mukÂfatlandıracaktır" (Âl-u İmrÂn, 3/144). Allah'ın kitabı ve Rasûlullah'ın sunnetine sarılan doğruyu bulur, o ikisinin arasını ayıran sapıtır. Şeytan, peygamberimizin olumu ile sizi aldatmasın, dininizden saptırmasın. Şeytanın size ulaşmasına fırsat vermeyiniz"
EnsÂr, Benû SÂide sakifesinde toplanarak Hazrec'in reisi olan Sa'd b UhÂde'yi Rasûlullah'tan sonra halife tayini icin bir araya gelmişlerdir. Ebû Bekir, Hz. Omer, Ebû Ubeyde ve Muhacirlerden bir grup hemen Benû Saîde'ye gittiler. Orada EnsÂr ile konuşulduktan ve hilÂfet hakkında ceşitli muzakereler yapıldıktan sonra Hz. Ebû Bekir, Omer ile Ebû Ubeyde'nin ortasında durdu ve her ikisinin ellerinden tutarak ikisinden birine bey'at edilmesini istedi. O, kendisini halife olarak one surmedi. Hz. Ebû Bekir'in konuşmasından sonra Hz. Omer atılarak hemen Ebû Bekir'e bey'at etti ve, "Ey Ebû Bekir, muslumanlara sen Rasûlullah'ın emriyle namaz kıldırdın. Sen onun halifesisin ve biz sana bey'at ediyoruz. Rasûlullah'a hepimizden daha sevgili olan sana bey'at ediyoruz" dedi. Hz. Omer'in bu Âni davranışı ile orada bulunanların hepsi Ebû Bekir'e bey'at ettiler. Bu ozel bey'attan sonra ertesi gun Mescid-i Nebî'de Hz. Ebû Bekir butun halka hutbe okudu ve resmen ona bey'at edildi. Rasûlullah'ın defni salı gunu gercekleşirken, onun nereye defnedileceği hakkında da bir ihtilÂf meydana geldiğinde Hz. Ebû Bekir yine firasetini ortaya koydu ve "Her peygamber olduğu yere defnedilir" hadisini ashaba hatırlatarak bu ihtilÂfı giderdi. Rasûlullah'ın cenaze namazı imamsız olarak gruplar halinde kılındı. Butun bunlar olurken, Hz. Ali'nin Hz. Fatıma'nın evinde Haşimoğulları ve yandaşları ile toplandığı ve bey'ata ilk zamanlar katılmadığı nakledilir. Hz. Ali rivÂyetlere gore, el-Bey'atu'l-KubrÂ'ya bey'at edildiği haberini alır almaz, elbisesini yarım yamalak giydiği halde evden fırlamış ve gidip Hz. Ebû Bekir'e bey'at etmiştir Hz. Ebû Bekir'in halifeliğine karşı kimseden bir cıkış olmamıştır. Zaten tabii, fıtrî, akli ve maslahata uygun olan da onun halifeliğidir. Hz. Peygamber olmeden once yazılı bir ahidname bırakmamış, ancak Hz. Ebû Bekir'in faziletine dair Mescid'de konuşmuş, hasta yatağındayken onu ısrarla cağırtmış ve yerine İmam tÂyin etmiştir

Hz. Ebû Bekir, Ridde harplerinde, vahiy kÂtiplerinin ve kurrÂ'nın bircoğunun şehid olması uzerine, Hz. Omer'in Kur'Ân'ın toplanması fikrine once sıcak bakmamışsa da sonra ona hak vererek, Kur'Ân Âyetlerinin toplanmasını sağlamıştır. Rasûlullah zamanında peyderpey inen vahiy, kÂtiplerce ceylan derilerine, beyaz taşlara, enli hurma dallarına yazıldığı gibi, ashÂbın coğu da Kur'Ân hÂfızı idi. Ancak, yazılı olan Âyetler dağınıktı, kurr da azalınca Kur'Ân'ın muhafazası hususunda endişe edildi. Ebû Bekir, Zeyd b. SÂbit'in başkanlığında bir heyet teşkil ederek, herkesin elindeki Âyetleri getirmesini emretti. Ayrıca şÃ‚hitlerle Âyetler doğrulanıyor, kurrÂ' ile te'kid ediliyordu. Boylece butun Âyetler toplandı ve "Mushaf" meydana getirildi. Bu Mushaf Ebû Bekir'den Omer'e, ondan da kızı Hafsa'ya gecti ve Hz. Osman zamanında coğaltılarak DÂru'l-İslam'ın butun vilÂyetlerine dağıtıldı.
VefÂtı
HilÂfeti iki sene uc ay gibi cok kısa bir muddet surmesine rağmen Hz. Ebû Bekir zamanında İslÂm devleti buyuk bir gelişme gostermiştir. Hz. Ebû Bekir Hicrî 13. yılda CemÂziyelÂhir ayının başında hicretten sonra Medine'de yakalandığı hastalığının ortaya cıkması uzerine yatağa duşunce yerine Omer'in namaz kıldırmasını istedi. AshÂbla istişÃ‚re ederek Hz. Omer'i halifeliğe uygun gorduğunu soyledi. Hz. Omer'in sert ve kaba oluşu gibi bazı itirazlara cevap verdi ve hilÂfet ahitnamesini Hz. Osman'a yazdırdı. Ebû Bekir (r.a.) de, cok sevdiği Rasûlullah gibi altmışuc yaşında vefÂt etti. Vasiyeti gereği Rasûlullah'ın yanına -omuz hizasında olarak- defnedildi. Boylece bu iki buyuk insanın, iki buyuk dostun, kabirlerinde de birliktelikleri devam etti.
Kişiliği ve Yonetimi
TÂcir olarak geniş bir kulture sahip olan Hz. Ebû Bekir, durustluğu ve takvÂsı ile ashÂb icinde ilk sırada yeralır. Karakteri; yumuşak huyluluk, cok duşunup cok az konuşmak, tevÂzu ile belirgindi. Hz. Âişe'nin rivÂyetine gore, "gozu yaşlı, gonlu huzunlu, sesi zayıf" biri idi. CÂhiliye doneminde muşrikler ona guvenir, diyet ve borc-alacak işlerinde onu hakem tanırlardı. Rasûlullah'ın en sadık dostu olan Ebû Bekir'in MirÂc olayında sergilediği sonsuz bağlılık orneği ona "es-Sıddık" lÂkabını kazandırmıştır. O bu olayda "O ne soyluyorsa doğrudur" demiştir. Comertlikte ondan ustunu de yoktur. Butun malını mulkunu İslÂm icin harcamış, vefÂt ederken vasiyetinde, halifeliği muddetince aldığı maaşların, topraklarının satılarak iÂde edilmesini istemiş ve geride bir deve, bir koleden başka birşey bırakmamıştır. Dort eşinden altı cocuğu olan Ebû Bekir, kızı Âişe'yi Rasûlullah ile hicretten sonra evlendirmiştir
Hicret sırasında mağarada iken ayağını bir yılan soktuğunda ve ayağı acıdığında o sırada dizine yatıp uyumuş olan Peygamber'i uyandırmamak icin sesini cıkarmaması, ağlarken Hz. Peygamber uyanıp ne olduğunu sorduğunda, "Anam-babam sana fed olsun ya Rasûlullah" demesi olayı Ebû Bekir'in Rasûlullah'a olan bağlılığının orneklerinden sadece biridir. Hz. Ebû Bekir'in beyaz yuzlu, zayıf, doğan burunlu, sakallarını kına ve civit otuyla boyayan sakin bir adam olduğu rivÂyet edilir (İbnu'l Esir, el-KÂmil fi't-TÂrih, II, 419-420). Rasûlullah'tan sonra bu ummetin en hayırlısı Ebû Bekir'dir. O, Hz. Peygamber'in veziri, fetvÂlarda en yakını idi. Rasûlullah'ın, "İnsanlardan dost edinseydim, Ebû Bekir'i edinirdim" (BuhÂri, SalÂt, 80: Muslim, MesÂcid, 38: İbn MÂce, Mukaddime, II) ve "Herkeste iyiliklerimin karşılığı vardır, Ebû Bekir haric" demesi ve son hutbesinde, "Allah, kullarından birini dunya ile kendi katında olan şeyleri tercih hususunda serbest bıraktı; kul, Allah katında olanı tercih etti'' diye Ebû Bekir'i ovmesi ve mescide acılan tum

Hz. Ebû Bekir, Ridde harplerinde, vahiy kÂtiplerinin ve kurrÂ'nın bircoğunun şehid olması uzerine, Hz. Omer'in Kur'Ân'ın toplanması fikrine once sıcak bakmamışsa da sonra ona hak vererek, Kur'Ân Âyetlerinin toplanmasını sağlamıştır. Rasûlullah zamanında peyderpey inen vahiy, kÂtiplerce ceylan derilerine, beyaz taşlara, enli hurma dallarına yazıldığı gibi, ashÂbın coğu da Kur'Ân hÂfızı idi. Ancak, yazılı olan Âyetler dağınıktı, kurr da azalınca Kur'Ân'ın muhafazası hususunda endişe edildi. Ebû Bekir, Zeyd b. SÂbit'in başkanlığında bir heyet teşkil ederek, herkesin elindeki Âyetleri getirmesini emretti. Ayrıca şÃ‚hitlerle Âyetler doğrulanıyor, kurrÂ' ile te'kid ediliyordu. Boylece butun Âyetler toplandı ve "Mushaf" meydana getirildi. Bu Mushaf Ebû Bekir'den Omer'e, ondan da kızı Hafsa'ya gecti ve Hz. Osman zamanında coğaltılarak DÂru'l-İslam'ın butun vilÂyetlerine dağıtıldı.
VefÂtı
HilÂfeti iki sene uc ay gibi cok kısa bir muddet surmesine rağmen Hz. Ebû Bekir zamanında İslÂm devleti buyuk bir gelişme gostermiştir. Hz. Ebû Bekir Hicrî 13. yılda CemÂziyelÂhir ayının başında hicretten sonra Medine'de yakalandığı hastalığının ortaya cıkması uzerine yatağa duşunce yerine Omer'in namaz kıldırmasını istedi. AshÂbla istişÃ‚re ederek Hz. Omer'i halifeliğe uygun gorduğunu soyledi. Hz. Omer'in sert ve kaba oluşu gibi bazı itirazlara cevap verdi ve hilÂfet ahitnamesini Hz. Osman'a yazdırdı. Ebû Bekir (r.a.) de, cok sevdiği Rasûlullah gibi altmışuc yaşında vefÂt etti. Vasiyeti gereği Rasûlullah'ın yanına -omuz hizasında olarak- defnedildi. Boylece bu iki buyuk insanın, iki buyuk dostun, kabirlerinde de birliktelikleri devam etti.
Kişiliği ve Yonetimi
TÂcir olarak geniş bir kulture sahip olan Hz. Ebû Bekir, durustluğu ve takvÂsı ile ashÂb icinde ilk sırada yeralır. Karakteri; yumuşak huyluluk, cok duşunup cok az konuşmak, tevÂzu ile belirgindi. Hz. Âişe'nin rivÂyetine gore, "gozu yaşlı, gonlu huzunlu, sesi zayıf" biri idi. CÂhiliye doneminde muşrikler ona guvenir, diyet ve borc-alacak işlerinde onu hakem tanırlardı. Rasûlullah'ın en sadık dostu olan Ebû Bekir'in MirÂc olayında sergilediği sonsuz bağlılık orneği ona "es-Sıddık" lÂkabını kazandırmıştır. O bu olayda "O ne soyluyorsa doğrudur" demiştir. Comertlikte ondan ustunu de yoktur. Butun malını mulkunu İslÂm icin harcamış, vefÂt ederken vasiyetinde, halifeliği muddetince aldığı maaşların, topraklarının satılarak iÂde edilmesini istemiş ve geride bir deve, bir koleden başka birşey bırakmamıştır. Dort eşinden altı cocuğu olan Ebû Bekir, kızı Âişe'yi Rasûlullah ile hicretten sonra evlendirmiştir
Hicret sırasında mağarada iken ayağını bir yılan soktuğunda ve ayağı acıdığında o sırada dizine yatıp uyumuş olan Peygamber'i uyandırmamak icin sesini cıkarmaması, ağlarken Hz. Peygamber uyanıp ne olduğunu sorduğunda, "Anam-babam sana fed olsun ya Rasûlullah" demesi olayı Ebû Bekir'in Rasûlullah'a olan bağlılığının orneklerinden sadece biridir. Hz. Ebû Bekir'in beyaz yuzlu, zayıf, doğan burunlu, sakallarını kına ve civit otuyla boyayan sakin bir adam olduğu rivÂyet edilir (İbnu'l Esir, el-KÂmil fi't-TÂrih, II, 419-420). Rasûlullah'tan sonra bu ummetin en hayırlısı Ebû Bekir'dir. O, Hz. Peygamber'in veziri, fetvÂlarda en yakını idi. Rasûlullah'ın, "İnsanlardan dost edinseydim, Ebû Bekir'i edinirdim" (BuhÂri, SalÂt, 80: Muslim, MesÂcid, 38: İbn MÂce, Mukaddime, II) ve "Herkeste iyiliklerimin karşılığı vardır, Ebû Bekir haric" demesi ve son hutbesinde, "Allah, kullarından birini dunya ile kendi katında olan şeyleri tercih hususunda serbest bıraktı; kul, Allah katında olanı tercih etti'' diye Ebû Bekir'i ovmesi ve mescide acılan tum
__________________