Allahı sevenlerle beraber olmanın neticesi...
Bir muminin kemale ermesi icin cevresine ve kimlerle dostluk yaptığına dikkat etmesi gerekir. Âlim, salih ve muttaki kimselerle beraber yaşamak aynı havayı teneffus etmek, muminin maneviyatını yukseltecektir. Bu sebeple maneviyat yoluna giren sĂ‚lik once Rabbini, sonra Rabbinin Habibini, Habib’in ashabını sevecektir. İmam Rabbani’ye gore sĂ‚lih muminleri, sufileri ve ozellikle de onlar arasında fakir olanları sevmek salik icin ahiret sermayesidir.
İmam bir muridine yazdığı mektubunda (I. cild, 74. mektup) şoyle der: “Değerli ve latîf mektubunuz elimize ulaştı. Mektubun iceriğinden fakirlere ve dervişlere karşı muhabbetli ve ilgili olduğunuz anlaşılmaktadır. Bu durum, saadetin sermayesidir. Cunku dervişler Allah TeĂ‚lĂ‚ ile beraber olan kişilerdir. “Onlar oyle bir topluluktur ki, onlarla birlikte bulunanlar asî ve bedbaht olmazlar.” (Muslim, Zikr, 8, nr. 1689) Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) muhĂ‚cirlerin fakirleri hurmetine Allah TeĂ‚lĂ‚’dan istekte bulunur, tevessul ederdi. (TaberĂ‚nî, el-Mu‘cemu’l-kebîr, nr. 857)
Yine Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem, onlar hakkında şoyle buyurmuştur: “Sacı başı birbirine karışmış ve kapılardan kovulmuş nice insanlar vardır ki, eğer Allah adına yemin etseler, Allah onları yeminlerinde yalancı cıkarmaz.” (BuhĂ‚rî, Sulh, 8)”
Bu sebeple sĂ‚lik (maneviyat yolcusu) sevgisinde dunyevi değil uhrevi olculeri kullanmalı, fakir ve zayıf bile olsa Allah’a ve Peygambere dost olanları kendine yĂ‚r edinmelidir. Zira Allah’ı seveni seven bir sure sonra Rabbini sever olur. Bunun aksine Allah’ı ve Resulunu sevmeyenleri seven de ilahi sevgiden mahrum kalır. İnsanlar arasındaki bu manevi hal sirayetini Peygamber Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde şoyle anlatmışlardır. “İyi arkadaşla kotu arkadaş, misk satan kimse ile koruk ufuren kimse gibidir. Misk satan ya onu sana ikram eder yahut sen ondan satın alırsın ya da guzel kokusunu duyarsın. Koruk ufuren kimse ya elbiseni yakar ya da ondan kotu bir koku duyarsın” (Muslim, Birr, 146) Bu sebeple sufiler salih ve sadıklarla beraberliği cok onemsemişlerdir. Ozellikle gunumuzde basın ve yayın vasıtası ile sanal dostlukların da ortaya cıkması ile kotu arkadaşlar her tarafı sarmıştır.
Sevmede aşırılık ve denge
İmam Rabbani hazretleri hayırlı insanlarla beraber bulunmayı, onları sevmeyi tavsiye etmekle beraber, sufilerin bu konudaki aşırılıklarını da eleştirmekten geri durmaz. Bizi Allah’a goturen başta tum Ă‚lim ve arifleri severiz, ama bu sevgi koru korune ve olcusuz olamaz. Maalesef bugun de kotu orneklerine cokca rastladığımız sevgide aşırılık ve manevi rehberlere beşer otesi gucler atfetmek o gun de sufiler icin bir problem oluşturmuştur. Hele de bu ovguler insanın kendisine yapılırsa bunlara engel olmak daha da zor bir hal alır. İmam kendisini olcusuz şekilde oven muridini gayet yumuşak bir uslup ile şoyle uyarır: “Ey saadetli dostum! Mektubunuzda “iki cihanın efendisi” şeklinde bir ifade var. Bu, vĂ‚cibu’l-vucûd olan Allah TeĂ‚lĂ‚’ya mahsus bir sıfattır. Bir şeye gucu yetmeyen Ă‚ciz bir kul nasıl olur da Allah TeĂ‚lĂ‚ ile ortaklık arayabilir, efendilik yolunda koşar? Ozellikle gerek hakikat ve gerek mecĂ‚z yoluyla mĂ‚likiyet ve mulkiyetin din gununun sĂ‚hibi olan Allah TeĂ‚lĂ‚’ya mahsus olduğu ahiret hayatında bu nasıl olur?”
Bu sozlerden anlaşıldığına gore kula yakışan kulluğunun farkında olması, insanların iltifat ve ovgulerine aldanmamasıdır. Ayrıca İmam ahirette insanların karşılaşacağı zor durumu Kur’an ayetleri ile tasvir ederek Rabb karşısında insanın acziyetini şoyle ifade eder: “CenĂ‚b-ı Hak Kıyamet Gunu’nde şoyle nidĂ‚ edecektir: “Bugun mulk kime Ă‚ittir?” Yine kendisi cevap verecek: “Tek ve KahhĂ‚r olan Allah’ındır” (Mu’min; 16) Kullar icin o gun korku ve endişeden başka bir şey yoktur.”
İmam’a gore murşide karşı gosterilen sevgi de kuru bir davadan ibaret olmamalıdır. Sevgi ancak Allah’a ve Resulune itaat ile gercek kıymetini bulur zira murşid zaten saliki bu iki kaynağa ulaştırmak icin yola cıkmıştır. Bu sebeple İmam kendini sevdiğini ifade eden muridine, Hz. Peygamber sallallahu aleyhi veselleme uymasını, dunyevi sevgilerin bu konuda kendisine engel olmamasını tavsiye eder: “Din sahibine sallallahu aleyhi veselleme uymak gerekir, cunku O’na tĂ‚bi olmadan kurtuluş mumkun değildir. Dunya suslerine ve şatafatına iltifat etmemek, varlığına ve yokluğuna aldırış etmemek gerekir. Cunku dunya Allah’ın ofkesine uğramıştır, Allah katında onun değeri yoktur. Kullar icin dunyalığın olmaması, olmasından daha hayırlı olmalıdır. Dunyanın vefĂ‚sızlığı ve sur’atle elden cıktığı konusu bilinmektedir, hatta gorulmektedir. O hĂ‚lde daha once gelip gecen dunya ehlinden ibret alın.
Muhabbetullah’ın şartı Peygambere itaat ve sevgidir
İmam Rabbani Hz. Peygambere karşı yapılabilecek her tur ayrımcılığın karşısındadır. Hele başka din saliklerinin kalbini kazanmak icin Allah Resulunu iman denkleminin dışına cıkarmak Allah korusun boyle yapanları kufre goturecek buyuk bir gunahtır. İmam bu durumu I. cildin 80. mektubunda tafsilatı ile ortaya koyar. Ona gore Peygambere itaat ve sevgi olmadan Allah TeĂ‚lĂ‚’ya da itaat ve sevgi gercekleşmez:
Hak TeĂ‚lĂ‚ şoyle buyurmuştur: “Resûl’e itĂ‚at eden, elbette Allah TeĂ‚lĂ‚’ya itĂ‚at etmiştir.” (NisĂ‚; 80) O hĂ‚lde Resûl’e itĂ‚at, Hak TeĂ‚lĂ‚’ya itĂ‚at demektir. Ona (sallallahu aleyhi vesellem) uymamak da Allahu TeĂ‚lĂ‚’ya isyandır. Allah TeĂ‚lĂ‚’ya itaatin, Rasulune itaatten başka olduğunu sananlar hakkında Allahu TeĂ‚lĂ‚ haber verip onların kĂ‚fir olduğuna hukmetmiş ve şoyle buyurmuştur: “Allah TeĂ‚lĂ‚’nın yolu ile Rasûlunun yolunu birbirinden ayırmak istiyorlar. Bazılarına inanırız, bazılarını inkĂ‚r ederiz, diyorlar. Bu ikisi arasında bir yol tutmak istiyorlar. Bunlar, elbette kĂ‚firlerdir.” (NisĂ‚; 150)
Nasıl Allahu TeĂ‚lĂ‚’yı sevmek oncelikle Resulunden başlıyorsa, Resulu sevmek de oncelikle onun ashabını sevmekle başlar. İmam’a gore ashabı sevmeden ve onlara uymadan da Hz. Peygambere itaat ve sevgi gercekleşmez.
Konumuza donersek, ashab-ı kiramın yoluna uymadan Hz. Peygamber’e tĂ‚bi olduğunu iddia etmek bĂ‚tıl yani gecersiz bir iddiadır. Boyle diyenler Allah Rasulu sallallahu aleyhi veselleme uymuş değil, isyan etmiş oluyorlar. Bu yanlış yolu tutanların kurtuluşa ermesi nasıl mumkun olabilir? Mealen; “Kendilerinin (doğru) bir şey uzerinde olduklarını zannediyorlar. İyi bilin ki onlar yalancıdırlar” (MucĂ‚dele; 18) ayeti bu gibilerin hĂ‚line uygundur.
Allah’ı seven her kimse O’nun Resulunu ve Resulunun ashabını, onların yolundan gidenleri sever. İmam, Mektuplarının pek coğunda Peygamberi ve onun ehl-i beytini sevdiğini iddia ettiği halde ashabını zemmedenleri şiddetle reddeder: “Ashab-ı kirama dil uzatmak, gercekte Allahu TeĂ‚lĂ‚’nın Peygamberi sallallahu aleyhi veselleme dil uzatmak olur. “Ashabına saygı gostermeyen kişi, Allah Rasulu’ne îman etmemiştir.” Cunku onların kotu olması, (haşa) efendilerinin (sallallahu aleyhi vesellem) kotu olması sonucuna goturur. Boyle yanlış itikada duşmekten Allahu TeĂ‚lĂ‚’ya sığınırız.
Yazımızı Allah Resulu sallallahu aleyhi vesellemin şu duası ile bitirelim: “Allah’ım, bana sevgini, seni sevenlerin sevgisini ve beni sana yaklaştıracak olanın sevgisini rızık olarak ver.” Amin
Alıntı;
PROF. DR. SULEYMAN DERİN
__________________