İbrahim (as)’in Duası, İs (as)’nın Mujdesi

Bir gun ashabdan biri Allah RÂsûlu’ne:“ Ya Resûlallah biraz kendinizden bahseder misiniz?” der. Cevabının bir kısmında, Allah Resûlu şoyle buyurur: “Ben İbrahim’in duÂsı ve Hz. İsa’nın muştusuyum.” 29

Kur’Ân-ı Kerîm iki ayrı Âyetiyle bu hususa temas eder.
1) Hz. İbrahim (as) şoyle du etmiştir:

“Rabbimiz! Onlara kendi iclerinden, Sen’in Âyetlerini kendilerine okuyacak, onlara kitap ve hikmeti oğretecek, onları temizleyecek bir elci gonder. Yegane Azîz ve Hakîm Sen’sin” (Bakara, 2/129).


2) Hz. İsa (as)’nın mujdesi:

“Hatırla ki, Meryem oğlu İsa, ‘Ey İsrailoğulları! Ben size Allah’ın benden evvelki Tevratı doğrulayıcı ve benden sonra gelecek Ahmed adında bir peygamberi de mujdeleyici olarak (geldim)’ demişti. Fakat o, kendilerine apacık deliller getirince ‘Bu, ÂşikÂr bir buyudur’ dediler.” (Saf, 61/6).


Evet, Allah Resûlu (sav), surpriz olarak ortaya cıkmış biri değildir. O daha gelmeden asırlarca once haber verilen ve gelmesi butun cihan tarafından beklenen bir Nebîdir.

O’nun nubuvvetine en buyuk delil, mu’cizeliği ebedî olan Kur’Ân-ı Kerîm’dir. Evet, Kur’Ân-ı Mu’cizu’l-BeyÂnda yuzlerce Âyet, İki Cihan Serverinin hak nebî olduğunu dile getirmektedir. O’nu butunuyle inkÂr edemeyen bir kişinin, Efendimiz’in risÂletini inkÂr etmesi asla mumkun değildir. Ancak biz başlıbaşına mustakil bir mevzu olan o hususa şimdilik girmeyeceğiz. ZÂten yeri geldikce, peyderpey delil olarak muracaat ettiğimiz Âyetleri arzederken, bu mevzu da kısmen anlatılmış olacaktır.

Tevrat’ın Mujdeleri

Biz, bu bolumde yuzlerce defa tahrife uğramasına rağmen, icinde hÂl Allah Resûlu’ne işaret ve beşaretler taşıyan, Tevrat, İncil ve Zebur’dan bazı kısımları nakletmek istiyoruz. Mes’ele-nin tafsilatını, mevzu ile doğrudan alÂkalı mustakil eserlere ve bilhassa, Huseyin Cisrî’nin “Risale-i Hamîdiye”sine havale ederek, burada sadece muhim gorduklerimizden bazılarını arzedeceğiz.

FÂran Dağları

1944 senesinde Londra’da basılan Tevrat’ın Arapca tercumesinden bir Âyet :

“Allah insanlığa Sina’da teveccuh etti. SÂîr’de tecelli buyurdu. FarÂn dağlarında zuhur edip kemaliyle ortaya cıktı.”(Sifr. Tesniye, Bab: 33, Âyet: 2).


Yani Allah (cc)’ın rahmeti ve insanlığa olan merhameti, ihsanı, Hz. Musa (as)’nın CenÂb-ı Hakk’la mukalemede bulunduğu SînÂ’da zahir olmuştur. Bu rahmet, o devrede Hz. Musa’ya verilen nubuvvettir. SÂir, Filistin’dir. Orada CenÂb-ı Hakk’ın rahmeti vahiy yoluyla gelip Hz. İsa’yı ve cevresindekileri burumuştur. Aynı zamanda Hz. Mesih Rabb’in tecellilerine mazhar buyuk bir peygamberdir. Cokları tecelli ile zuhuru birbirine iltibas ettiklerinden bu mes’elede de karışıklığa duşmuşlerdir. Evet, O’nda tecelli eden nefha-i ilÂhidir. FÂran dağlarında ise, CenÂb-ı Hakk, sırr-ı ehadiyet ve makam-ı ferdiyetle zuhur etmiştir. FÂran Mekke’dir. Cunku Tevrat’ın başka bir yerinde, Hz. İbrahim’in oğlu İsmail’i FÂran’da bıraktığı anlatılmaktadır. Oyleyse, Tevrat’ta gecen FÂran’dan maksat Mekke’dir. Sırasıyla bu Âyette uc nebîden bahsediliyor. Bunlardan birincisi Hz. Musa, ikincisi Hz. İsa (as), ucuncusu ise son peygamber, İki Cihan Serveri Hz. Muhammed Mustafa (sav)’dır. Tevrat’taki Âyetin devamında şu ifÂdeler var:

“O’nun yanında binlerce tertemiz, pırlanta misÂl ashÂbı olacaktır. Ve sağ elinde ateşten iki ağızlı balta bulunacaktır.”


Bu ibareden, O’nun cihada me’mur olacağı anlaşılmaktadır.

Malumdur ki Allah Resûlu, vahyin bidayetinde Hira dağında bir mağaraya cekilir ve orada kendini tefekkur ve ibadete verirdi. İlk vahiy bu dağda gelmişti30. FÂran eğer Mekke değilse başka neresi olabilir ki, oradan İslÂm dini gibi bir din zuhur edip şarka-garba yayılmış olsun. Dunyada boyle bir yer mevcut olmadığına gore, Tevrat’ta gecen FÂran, Mekke’ye işarettir. Ayrıca yukarıda da belirttiğimiz gibi, Tekvin’in 21. Âyetinde gecen ve Hz. İsmail’in yerleştiği yeri anlatan “FÂran’da yerleşti”, ifadesi, dediğimizi isbatlayan en buyuk ve en acık bir delildir. Aksini iddiaya da kimsenin gucu yetmeyecektir. Bu mevzuda yapılan itirazlar ilmîlikten uzak, indî mulÂhazalardır. Hele Âyetin sonundaki ashÂb ve cihada me’mur olmaya işaret eden kısımlar hicbir tereddut ve şupheye meydan vermeyecek şekilde, O ZÂt’ın Hz. Muhammed AleyhisselÂm olduğunu gostermektedir.

Hz. İsmail Soyundan

Tevrat’tan ikinci Âyet:

CenÂb-ı Hakk, Tevrat’-ın bu Âyetinde Hz. Musa’ya hitaben şoyle demektedir:

“Onlar icin (İsrailoğullarının) kardeşleri arasında senin gibi bir peygamber cıkaracağım; ve sozlerimi O’nun ağzına koyacağım ve O’na emrettiğim her şeyi onlara soyleyecek.” (Sifr: Tesniye Bab: 18, Âyet: 18)


19. Âyet de bunu tamamlar mahiyettedir :

“Benim ismimle soyleyeceği sozlerine itaat etmeyenlerden bizzat ben intikam alacağım.”


Bu Âyetteki İsrailoğullarının kardeşi tabiriyle Hz. İsmail’in soyundan gelecek bir peygambere işaret edilmektedir ki, Hz. İsmail’in neslinden geldiği bilinen tek peygamber Efendimiz Hz. Muhammed AleyhisselÂmdır. Ayrıca O da Hz. Musa (as) gibi bir şeriatla gelecektir. Diğer taraftan bu Âyette gelecek peygamberin Ummî olacağı belirtilmektedir.

İtaat etmeyenlerden alınacak intikam ise, dine ait mueyyidÂt ve ukûbat olmak gerektir ki, bu da ancak İslÂm dininde vardır.

Tevrat’ta zikri gecen bu peygamberin Hz. İsa ve Hz. Yuşa (as) olma ihtimalleri ise kat’iyyen mumkun değildir. Zira bu peygamberler İsrailoğullarındandır. Ayrıca bircok mes’elede Hz. İsa (as) yeni her hangi bir hukum getirmemiş, sadece Hz. Musa (as)’ya ittiba etmiştir. Hz. Yuşa’nın ise Hz. Musa’ya benzemediği gun gibi Âşikardır. Cunku o yeni bir şeriatla gelmemiştir. Halbuki “Doğrusu biz size hakkınızda şahitlik edecek bir peygamber gonderdik. Nasıl ki, Firavun’a da bir peygamber gondermiştik” (Muzzemmil, 73/15) Âyeti de Hz. Musa ile Efendimiz arasındaki benzerliği beyÂn etmektedir. Aslında daha otesinde bir delile de ihtiyac yoktur.

Diğer Ozellikleri

Tevrat’tan ucuncu Âyet:

Abdullah b. Amr b. Âs, Abdullah b. SelÂm ve Ka’bu’l-Ah-bÂr (r.anhum) ki, bunların ucu de gecmiş kitapları en iyi bilen insanlar olarak şohret yapmış zatlardır. Kendi devirlerinde, o gunku kadar tahrife uğramamış Tevrat’ta şoyle bir Âyet bulunduğunu naklediyorlar:

“Ey Nebi! Biz seni şÃ‚hid, mujdeleyici, uyarıcı ve ummîlere sığınak olarak gonderdik. Sen Benim kulum ve elcimsin. Sana Mutevekkil adını verdim. O haşîn ve kaba değildir. Carşılarda yuksek sesle bağırıp cağırmaz. Kotuluğe kotulukle mukabele etmez. Fakat affeder, bağışlar. Allah O’nunla eğri bir milleti ‘lÂilÂheillallah’ demek suretiyle doğrultuncaya kadar O’nun ruhunu kabzetmez.” 31


Şimdi duşunelim. Tevrat’taki bu hitap kimedir? Derinlemesine bir tahlile ihtiyac dahi duymadan, Âyetin zÂhiri ma’nÂsı bu hitabın gelecek bir peygambere ve peygamberler icinde bizzat Hz. Muhammed (sav)’e yapıldığını gostermektedir. O, butun insanlığa gonderilmiş bir peygamberdir. Ve bu mevzuda sanki Âyet O’na şoyle demektedir:

Seni butun insanlığa, doğru yolu mujdeleyici ve onları eğri yolun encamından da sakındırıcı bir beşîr ve nezîr olarak gonderdim. Sen fenalıklara goğsunu gerecek ve insanların, gidip cehennem cukurlarına duşmelerini engelleyeceksin. Aynı zamanda bu eğri buğru, dolambaclı yollarda karanlık icinde kalmışlara, bir ışık olacak ve ellerinden tutup, onları cennete ve Cemalullah’a kavuşturacaksın.

Seni cahiliyye devrinin ummî cemaatına bir hırz, bir sığınak olarak gonderdim. Sana uyandıkları zaman korunacak ve kollanacaklar.. ve yine sana dayandıkları muddetce varlıklarını surdurebilecekler..

Sen Benim kulum ve Resûlumsun -Evet, bizler de tahiyyatımızda hep O’nun kulluğunu ve risaletini dile getiriyoruz- Ben sana “Mutevekkil” adını koydum. Cihan senin karşına dikilse ve sen de onlarla yaka paca olmak zorunda kalsan, yine zerre kadar sarsıntı gecirmezsin. Evet, her peygamberin kendine gore bir tevekkul ufku vardır. Ama sen bu hususta bir başkasın. Onun icindir ki, Ben sana “Mutevekkil” dedim.

Sonra da hitap gayba donuyor ki buna iltifat diyoruz:

“O ofkeli, etrafını kıran bir nefret insanı değildir. Aksine O bir edep, vakÂr, ciddiyet ve temkîn insanıdır. O sokaklarda bağırıp cağırmaz. Cunku bu tur dikkat cekme gayreti, bir zaaf ve bir gurur alÂmetidir ki, O boyle mezmûm sıfatlardan munezzeh ve muberrÂdır.”

Kotuluğe asla kotulukle mukabele etmez. Bir bedevi gelir, cubbesinden tutup sarsar ve kustahca “hakkımı ver” derdi de sahÂbeyi cıldırtan bu turlu hareketler, o şefkat Âbidesini tebessum ettirir ve “bu adama istediğini verin” buyururdu32. Evet O, en affedilmez sucları dahi affederdi. Yeterki o mevzuda, şeriatın emirlerine muhalefet soz konusu olmasın. Duşunun bir kere, kendisine bunca kotuluk yapan Mekkelilere, hem de her şeyi yapabileceği o gun ne demişti: “Gidiniz, hepiniz hursunuz.” 33

Eğri bir yolda ve cahiliye hayatı yaşayan insanlar, O’nun getirdiği nurla istikametlerini elde edecekleri Âna kadar Allah (cc) habibini yanına almayacaktı ve almadı da. O’nun Refik-i A’lÂ’ya yukselişi, din tamamlanıp O’nun vazifesi sona erince olacaktı. Yetiştirdiği insanlar, hakkıyla O’nu temsil edecek seviyeye gelince, O, insanlar arasından ayrılıp hakiki dostun huzuruna gidecekti. Cunku dunyaya ait vazifesi ancak o zaman bitmiş olacaktı.

Evet, Tevrat O’nu boyle anlatıyordu, O da vakti gelince hayat-ı seniyeleriyle bunu temsil ediyordu. Doğrusu orada anlatılanlar, bizzat Allah Resûlu’nun yaşadığı hayat tarzıydı. Oyleyse Tevrat’ın bahsettiği bu şanı yuce nebî kimdi? Tarihte bu anlatılanlara denk hayatı olan bir başkası var mıydı? Elbette ki hayır! Oyle ise bahsedilen insan ancak Hz. Muhammed AleyhisselÂmdı..!


İncil’in Mujdeleri

Faraklit

Yuhanna İncilinden bir Âyet:

“Mesih: ‘Ben, benim ve sizin Rabb’inize gidiyorum. Ta ki size Tevil’i getirecek olan Faraklit’i gondersin’ dedi.”


Faraklit, hakkın ruhu, hak ile bÂtılı birbirinden tamamen ayıran ma’nÂlarına gelir. Evet Allah Resûlu, hakkın ruhudur. Cunku olu kalpler ancak O’nun getirdiği hak ile hayat bulmuştur. O insanların hidayete ermesi icin kendini feda edercesine bir mucadele vermiştir ki; hak ile bÂtılın birbirinden ayrılması, ancak boyle bir mucÂdele ve mucÂhede sonucu vuku bulmuştur. İşte Hz. Mesih’in haber verdiği bir Faraklit gelmiştir. O da Allah (cc)’ın son elcisi İki Cihan Guneşi Hz. Muhammed (sav)’dir.

Yuhanna İncili bab: 14. Âyet 15 ve 16 da şoyle deniyor:

“Eğer beni seviyorsanız, emirlerimi tutarsınız. Ben Rabb’e yalvaracağım ve O size başka bir tesellici, hakikat ruhunu (Faraklit) verecektir; t ki daima sizinle beraber olsun.”


Şimdi de sırasıyla şu Âyetlere bakalım:

“Faraklit, oyle bir Ruhu’l-Kudus’tur ki, Rabb O’nu benim ismimle (yani peygamber olarak) gonderecektir. O size her şeyi oğretecek ve benim size soylediklerimi de tekrar hatırlatacaktır” (Yuhanna, Bab: 14, Âyet 26).

“Faraklit geldiğinde benim icin şahitlik edecektir ve siz de bana şahitlik edersiniz” (Yuhanna, Bab: 15, Âyet, 26-27).

“Ben size hakkı soyluyorum. Benim gitmem sizin icin hayırlıdır. Cunku ben gitmezsem Faraklit size gelmez. Ama ben gidersem O’nu gonderirim” (Yuhanna, Bab: 16, Âyet, 7).

“Faraklit geldiğinde butun Âlemi, hataları sebebiyle kınar ve onları terbiye eder” (Yuhanna, Bab: 16, Âyet, 8).


İncil’in ilk gelişi İbrÂnice’dir. Daha sonra Yunanca’ya tercume edilmiştir. Bizim elimizdeki Arapca tercumeler ise, Yunanca’dan yapılan tercumelerdir. “Faraklit” ismi, Yunanca’ya yapılan ilk tercumelerde gectiği icin, İbranice asıllarında bu kelimenin karşılığı nedir onu bilemiyoruz. Faraklit, Yunanca bu kelimenin Arapca karşılığıdır. Yani ta’rîb yoluyla Arapca’ya girmiştir. Ancak biz sadece bu kelime uzerinde durup mes’elemizi ona bin etmeyeceğiz. Belki, İncil’de mujdelenen gelecek nebînin, butun hususiyetlerini, Efendimiz’de tahakkukunu gormeye calışacağız:

Peygamber aşığı bir zÂtın sozlerini serlevha edelim.. evet, MevlÂna Hazretleri ne guzel soyler !:

“Mustafa (sav)’nın sıfatları İncil’de vardı
O ki peygamberlerin sırrı ve bir bahr-i safÂydı
Hilyesi, şemaili, gazveleri, orucu ve yemesi
Hep teker teker İncil’de bulunmaktaydı.”


Âlemin Reisi

Yuhanna İncil’i, Bab: 14, Âyet 30’da şoyle demektedir:

“Mesih şoyle dedi: Artık ben sizinle cok soyleşmem. Cunku bu Âlemin reisi geliyor. Bende asla O’nun nesnesi yoktur..”
Zebûr, 72. Bab, 8. Âyet ve devamında şoyle deniyor:
“O denizden denize ve nehirden zeminin muntehasına kadar saltanat surecektir. Col ahalisi O’nun huzurunda diz cokup duşmanları toprak yalayacaklardır. Tarşiş’in ve Adaların melikleri peşkeş (bÂc) getirip, Şeba ve Şeba melikleri hediye takdim edecekler. Cumle melikler dahi O’na secde ve hep tÂifeler O’na kulluk edeceklerdir. Zira feryÂd eden fakire ve bîcÂre ile yardımcı olmayana O necÂt verecektir. Muhtac ve fakire merhamet edip fukarÂnın canlarına halÂs edecektir. Canları zulm ve zorbalıktan kurtarıp, onların kanı kendi nazarında kıymetli olacaktır. Yaşayacaktır ve O’na Şeba, altınından verecektir. Ve O’nun icin daima du edip, O’nu hergun sen edeceklerdir. İsmi ebedî olup, ismi Guneş durdukca baki kalacak ve adamlar O’nunla mubarek olacaklar. Milletlerin cumlesi O’na ‘mubarek’ diyecekler.”


Yukarıda da temas ettiğimiz gibi, biz bu mevzuya sadece istidrÂdî olarak ve bir fikir vermek gayesiyle girdik. Mes’elenin daha fazla tafsilatına da girecek değiliz. Ancak şu kadarını ilave etmeden de gecemeyeceğiz: Hased ve kin, iliklerine kadar işlemiş, dunun-bugunun yahudi ve hristiyanlarının butun tahrif gayret ve cabalarına rağmen yine de eldeki mevcut Tevrat ve İncil’de Allah Resûlu’nun peygamberliğiyle alÂkalı bir hayli işaret ve beşaret bulmak mumkundur. İnşaallah, ileride talihli tarihcilerimizin gayretiyle, Tevrat, İncil ve Zebur’un en az tahrife uğramış nushaları bulunabilirse, zannediyorum hicbir te’vil ve tefsire ihtiyac kalmadan Allah Resûlu’ne cok sarih işaretler bulunduğu, en Âmi insanlar tarafından dahi gorulecektir. Belki, Hristiyanlığın tasaffi edeceğini haber veren hadîslerde, bu ma’-nÂya da işaretler vardır. 34

Diğer taraftan, Tevrat ve İncil’de bizzat Allah Resûlu ve O’nun ashÂbından bahsedildiği de kitap ve sunnetle sabittir. Dolayısıyla, bunu inkara kalkışmak sapıklık ve kufurdur. 35

29) Buharî, Edeb 18.
30) Tirmizi, Birr 16.
31) Buharî, Edep 18 -Muslim, Fezail 64 İbn Mace, Edeb 3, Musned, 6/56.
32) Buharî, CenÂiz 45- Muslim, Cenaiz 12 (İkisindede doğrusu boyle)
33) Tirmizi, Fadail’ul CihÂd 12.
34) Buharî, Cenaiz 3, İbn Mace, Cenaiz 7- Musned 2/335.
35) Buharî, Meğazi, 27 (Bir gun Uhud şehitlerini ziyaret etti, namaz kıldı...); Muslim, FedÂil, 30 (Uhud şehitlerinizi ziyaret etti ve dua etti.)
M.Fethullah Gulen

__________________