İmam-ı Rabbani -kuddise sırruh- Hazretleri Mektubat adlı eserinin 163. Mektub’unda kÂfirlere itaat eden, hoşgoru ile bakan, hatta “Hazret” diyenlere cok ağır cevap veriyor ve buyuruyor ki:

“...

İslÂm ve kufur birbirinin zıddıdır, bir arada olamazlar. Ta kıyamete kadar, hatta kıyamette dahi. Bunlardan birini isbat etmek, diğerini kaldırmaktır. Birini ağırlamak, diğerini kucuk duşurmektir.

Noksan sıfatlardan munezzeh olan Allah, Peygamber’ine hitaben şoyle buyurdu:

“Ey Peygamber! KÂfirlerle ve munÂfıklarla cihad et, onlara karşı sert davran. Onların varacağı yer cehennemdir. O gidilecek yer ne kotudur!” (Tevbe: 73)

Subhan Allah, en guzel huyla sıfatlanan Resul’une “Kuffarla cihad et ve onlara sert davran.” emrini verdiğine gore, bundan bilinir ki; onlara sert cıkmak en guzel huylar arasındadır.

İslÂm dininin izzet bulması kufrun ve kufur ehlinin zelil duşmesindedir. Buna gore bir kimse, kufur ehlini ağırlarsa İslÂm ehlini zelil duşurmuş olur.

KÂfirleri ağırlamak yalnız onlara tazim edip baş koşeye oturtmak değildir. Onları meclislere almak, onlarla sohbet etmek, onların dili ile konuşmak gibi hareketler dahi onları ağırlamaktır. Asıl uygun olanı; kopekleri uzaklaştırır gibi onları uzaklaştırmaktır.

Eğer onlarla alÂka peyda etmek, dunya işlerine ait zaruretler icabı ise... başka turlu de olmuyorsa... o zaman uygun olan, ancak zaruret mikdarı onlarla olmaktır. Bu arada onları bir şey yerine koymamaya ve kendilerine luzumsuz yere iltifatta bulunmamaya riayet etmelidir.

Ama İslÂm’ın kemali, boyle bir garazı dahi tamamen terk edip onlara iltifat etmemek ve onlarla karışıp durmamaktır. Zira noksan sıfatlardan munezzeh olan Allah, onları (yani kufur ehlini), KelÂm-ı Mecid’inde zÂtının ve Resul’unun duşmanı olarak tanıttı:

“Ey iman edenler! Benim de duşmanım, sizin de duşmanınız olanları dost edinmeyin. Oysa onlar size gelen hakkı inkÂr etmişlerdir.” (Mumtehine: 1)

“Kim Allah’a, meleklerine, peygamberlerine, CebrÂil’e ve MikÂil’e duşman olursa bilsin ki Allah da inkÂrcı kÂfirlerin duşmanıdır.” (Bakara: 98)

Allah’ın ve Allah’ın Resul’unun duşmanı olan kimselerle karışık durmak, cinayetlerin en buyuklerindendir.

Bu duşmanlarla karışık durmanın, onlarla arkadaşlık etmenin en azından zararı; Şer’i hukumlerin icrasındaki kuvvette zaaf ve gevşeklik hÂsıl olmasıdır. Bundan başka, onlarla olan arkadaşlığı dolayısıyle kufre sebep olacak şeylerden kacınmaya utanır. Boyle bir zarar, cidden buyuktur. Kaldı ki, Allah’ın duşmanlığını, Resul’unun duşmanlığını ceker.

Boyle bir uygunsuz insan sanır ki, kendisi muslumanlardandır; Allah’a ve Resul’une imanı vardır. Ama bilmez ki, bu gibi kotu ameller kendisinden İslÂm devletini giderir.

Nefislerimizin ve kotu amellerimizin şerrinden Allah’a sığınırız.

Bir şiir:

‘Kendini hem Âlim, hem din adamı sanır,

Dinle butun ilgisi boyle sanmasıdır.’

Bu din duşmanı mel’unların işi İslÂm’ı istihzaya ve muslumanları maskaralığa almaktır. Aynı zamanda onlar, eğer bir fırsatını bulsalar bizi İslÂm dininden cıkaracaklar ve hepimizi oldureceklerdir.

Muslumanlara yakışan utanıp hamiyet sahibi olmaktır. Zira Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz şoyle buyurdu:

‘Hay imandandır.’

Hamiyet-i İslÂmiye zaruridir. Baştaki emir sahiplerine duşer ki; daima bu hizlana duşen kimselerin baş kaldırmalarına fırsat vermeyeler.

.....

İslÂm devletinin husulunun alÂmeti: Kufur ehline buğzedip onları kerih gormektir.

Allah-u TeÂl KelÂm-ı Mecid’inde onları “Necis” diye isimlendirdi:

“Ey iman edenler! Muşrikler ancak bir necis (pislik)tir.” (Tevbe: 28)

Bir başka Âyet-i kerime’de ise onlara “Murdar” ismini verdi.

“Artık onlardan yuz cevirin. Cunku onlar murdardır.” (Tevbe: 95)

Eğer o kÂfirleri boyle gormuş olsalardı, hic şuphe yok ki, onlarla arkadaşlık etmekten kacınır ve onlarla oturmayı kerih gorurlerdi.

Herhangi bir şeyde bu duşmanlara muracaat etmek, onların reyi ve hukmu ile iş tutmak, kendilerini tam mÂnÂsıyla ağırlamaktır. Bunlardan himmet talep edip onları bir vesile bilenin hali n’olur ki?”

Gorduğunuz gibi İmam-ı Rabbani -kuddise sırruh- Hazretleri bunların icyuzunu ne guzel tarif buyuruyorlar.
__________________