Muşriklerin Ozellikleri

Kur’Ân-ı Kerim, inkÂrcılara bazen kÂfir, bazen de muşrik demektedir. Bu onların yaptıkları işlere, takındıkları tavırlara gore verilen bir isimlendirmedir. İnkÂr acısından ikisi arasında fazla bir fark bulunmamaktadır. Kur’an, muşrikleri tanıtırken, yalnızca Firavun’a iman edenleri, Hz. Muhammed’e karşı cıkan Mekkeli muşrikleri değil; hem onları hem de tum zamanlar boyunca olabilecek butun muşriklerin ozelliklerini tanıtıyor. Şirkin nasıl bir şey olduğunu ortaya koyarak, insanları sakındırıyor.


Allah (c.c.)’a ait olan sıfatları başkasına veren muşriktir.

Evrende olan olayları Allah’ın yarattığını kabul etmeyip, bunların tabiat (doğa) tarafından yaratıldığına inanan muşriktir.

Tabiatı veya diğer sebepleri yaratılan değil de, yaratıcı gibi kabul eden muşriktir.

Yeryuzunun ve insan irÂdesinin dışındaki butun oluşumlara ait tasarruf Allah’ın elindedir. Muşrikler, bu tasarruf hakkını başkalarına da verirler. Hayatın her alanına ilÂhî hukumler koyma yetkisi Allah’ındır. Ancak muşrikler, Allah’ın bu yetkisine saldırarak, ya kendileri adlarına, ya da başka bir insan veya put adına hukum koyarlar.

İnsanları Allah yaratmıştır. Dolaysıyla onlar Allah’ın kullarıdır. İbÂdet yalnızca Allah’a yapılır. Ama muşrikler Allah’tan başkasına da kulluk yaparlar. O’nun dışındaki varlıkların da onunde tıpkı bir ilÂh gibi secde ederler. Kendi hev ve hevesleri doğrultusunda insanlar adına, bir ulus ve ideoloji adına hukumler/yasalar koyarlar ve bunlara kalpten bağlanır, Allah’ın hukumlerini bir tarafa atarlar. Bunlar şirk koşmaktadırlar.

Allah’ın helÂl ve haram olculerini kabul etmeyip, O’nun gonderdiği ilkeleri bir tarafa atarak, kendi arzusuna gore helÂl ve haram olculeri koyanlar; insanların, partilerin, devletlerin veya orgutlerin koyduğu haram ve helÂl olculerini kabul edenler muşrik olurlar.

Bir insanın, bir orgutun, bir ideolojinin goruşlerini, hukumlerini Allah’ın hukumlerinden daha doğru, daha cağdaş, daha iyi bulanlar, Allah yerine başka ilÂh tanımış olurlar (9/Tevbe, 31).

Allah’a ait gorme, haberdar olma, mutlak anlamda ilÂhî yardım yapma, gunahları affetme, gozetleme gibi sıfatları varlıklara veya insanlara verenler muşrik olmuşlardır.

Soz gelimi, bağlanılan şeyhlerin cok uzak yerlerden oğrencilerini (muridlerini) evlerinin icinde bile gorduğunu, ibÂdet veya zikirleri ancak şeyhlerin Allah’a ulaştırabileceğini, şeyhlerin diledikleri yere diledikleri zaman gidebileceklerini, istedikleri zaman kerÂmet gosterebileceklerini kabul etmek, şuphesiz ki şirke cok benzemektedir.

Olmuş veya yaşayan kimi insanların ilkelerini mutlak hukum ve ilke saymak, onların goruşlerini en ustun, hatta Allah’ın Âyetlerinden daha yuce saymak, olunun mezarı başına gidip, ona hesap vermek şirkin, yani Allah’a ortak bulmanın ta kendisidir.

Cunku Allah’a ait sıfatlar bir olumluye veya olmuşe verilmektedir. Tekrar edelim ki, ister bir başka insanın, ister insanın kendi hevÂsının, ister bir grubun, isterse bir coğrafyanın olsun; Allah’ın ilÂhlığına ait bir ozelliği onlarda gormek, onlarda da aynı ozelliklerin var olduğuna inanmak şirktir. Bunu yapanlar da muşriktirler.

İslÂm ulkelerinde bazı adamlar, muslumanlık iddia etmelerine rağmen, batı dunyasından gelen butun fikirleri, butun olculeri en ustun sayarlar. Onlara, ‘bakınız Allahımız şoyle buyuruyor’ denildiği zaman, “o din işi”, “o ayrı” ayrı derler.

Gorulduğu gibi muşriklik, inkÂrcılıktan cok, Allah var denildiği halde, Allah’a benzer ilÂhlar bulmanın, O’na ait ozellikleri varlıklara da verip onları da Allah gibi ustun tutmanın adıdır. İslÂm’ın mucadele ettiği en onemli inkÂr işte bu şirk anlayışıdır. İslÂm geldiği zaman Mekkeliler tanrısız değillerdi. Evreni Allah’ın yarattığını, rızkı O’nun verdiğini kabul ediyorlardı. Ama O’na putları ortak ediyor, başka şeylere kulluk yapıyorlardı (31/Lokman, 25). Gunumuzde muslumanların sakınması gereken temel tehlike budur.

Kur’Ân-ı Kerim, muşriklere ait bazı ozel durumlara da dikkat cekmektedir: Şirk en buyuk zulumdur, oyleyse muşrikler aynı zamanda zÂlimdirler (Lokman, 13).

Muşrikler, gercek ilme değil; zanna (sanrıya, tahmin ve teorilere) uyarlar. Onlar ilmin, aydınlığın, doğrunun peşinde olduklarını soylerler ama, onların gercek sandığı şey, Allah katında bir değer ifade etmez. Onlar sıkışınca Allah’a du eder, yalvarırlar, ama rahata ve refaha kavuşunca Allah’ın Âyetlerinden yuz cevirirler (17/İsrÂ, 67). Putlarını, yani Allah’a eş koştukları şeyleri cok severler, onlara candan bağlıdırlar (37/SaffÂt, 35-36).

İslÂm’ın teklifleri muşriklere cok ağır gelir (42/ŞûrÂ, 111). Onlar mu’minleri sevmezler, devamlı duşmanlık beslerler. Dunyaya aşırı bağlıdırlar (2/Bakara, 96). İslÂm’a karşı cıkışları noktasında tutarlı değillerdir. Yaptıkları işler sebebiyle Allah katında suclu (mucrim) olmuşlardır.

Bugun yapılması gereken, ‘falanca adam kufur sozu soyledi, şu soz ve davranışıyla şirke duştu; murted oldu, muşrik oldu, ona hangi cezayı verelim?’ diye fetv arayışı değil; İslÂm’ın, guzellikler ve kurtuluş yolu olduğunu en guzel yolla insanlara ulaştırmak, hatayı biraz da kendimizde arayıp zayıf muslumanların dinden uzaklaşma sebeplerini azaltmaya calışmaktır. Şirk konusu, bu bilgileri cevremizdeki duzenin kurbanı ve cÂhil insanlar icin kılıc gibi kullanmak icin oğrenilmez. Kendimizi, en kucuk bir ihtimalle bile şirke duşurebilecek davranışlardan şiddetle sakınmamız ve insanları bu hale getiren bataklıkla mucÂdele etmeyi, şirk duzeni ile mucÂdele edilmeden bunun onununun alınamayacağını idrÂk etmek ve insanları en buyuk tehlike olan bu belÂdan kurtarmanın yollarını aramak, tebliğ etmek, canlı Kur’an olmaya calışıp tevhidi bayraklaştırdığımızı davranışlarımızla isbat etmek icin olmalıdır.

“İman edip de imanlarına herhangi bir zulum (şirk) bulaştırmayanlar var ya, işte guven onlarındır ve onlar doğru yolu bulanlardır.” (6/En’Âm, 82)

Peygamberimiz (s.a.s.), mu’minlere şoyle du etmelerini tavsiye ediyor: “Bile bile şirk koşmaktan Allah’a sığınırım, bilmediklerimden de Senden af dilerim”.
SelÂm olsun, şirkin en kucuğunden ve en gizlisinden bile kacan tevhidî soyleme ve eyleme sahip olan muvahhid genclere!
Ahmed Kalkan

__________________