Buyuk hadis ve fıkıh Ă‚limi. Kunyesi Ebu Abdurrahman; ismi, Ahmed bin Şuayb bin Ali bin SinĂ‚n bin Bahr bin Dinar’dır. İmam-ı Nesai diye meşhurdur. Aslen Horasan’ın Nesa şehrindendir. 830 (H. 214) yılında orada doğdu. 915 (H.303)te Filistin’in Remle şehrinde vefat etti. Mekke’de vefat ettiği veya Hariciler tarafından şehit edildiği de bildirilmektedir. Hadis ilminde imamdı, yani uc yuz binden fazla hadis-i şerifi ravileriyle birlikte ezbere bilirdi. Yazdığı Suneni Sagir’i, Kutub-i Sitte adı verilen altı buyuk hadis kitabından biridir. Hadis ilminde rumuzu sin (S)’dir.

İlim tahsiline Horasan’da başlayan İmam-ı Nesai; Irak, Şam, Mısır, Hicaz (Mekke ve Medine) ve Cezire (bugunku Cizre civarı) Ă‚limlerinden ders aldı. Mısır’da yerleşti. On beş yaşında Kuteybe bin Said’e talebe olup, bir sene iki ay yanında kaldı. İshĂ‚k bin RĂ‚haveyh, HişĂ‚m bin AmmĂ‚r, İsĂ‚ bin HammĂ‚d, Huseyin bin Mansur Sulemi, Amr bin ZurĂ‚re, Muhammed bin Nasr-i Mervezi, Suveyd bin Nasr, Ebu Kureyb, Muhammed bin Rafii, Ali bin Hucr, Ebu Yezid Cermi, Ebu DĂ‚vud SuleymĂ‚n Eş’as, Yunus bin Abdila’lĂ‚, Muhammed bin GeylĂ‚n ve daha bircok Ă‚limden ders aldı. Onların bir coğundan hadis-i şerif dinledi ve rivayet etti.

Hadis ilminde zamanının bir tanesi olan imam-ı Nesai, Mısır Ă‚limlerinin en fakihiydi. Haramlardan sakınmakta ve ibadetlere duşkunlukte eşi yoktu. Her yaptığı iş, her soylediği soz, Allahu teĂ‚lĂ‚nın rızası icindi. İmam-ı Nesai’nin hadis-i şerif rivayetinde ravilere koyduğu şartlar, Buhari ve Muslim’den daha sıkıydı. Hadis ravilerinin guvenilir olup olmamasındaki tespitlerine butun Ă‚limler itibar ederlerdi.

İmam-ı Nesai hazretlerinden; Ebu Bişr DevlĂ‚bi, Ebu Ali NişĂ‚buri, Hamza bin Muhammed KesĂ‚si, Ebu Bekr Ahmed bin İshĂ‚k, Muhammed bin Abdullah bin Hayyuye, Ebul-KĂ‚sım Taberani, Fakih Ebu Cafer Tahavi ve daha bircok Ă‚lim ilim tahsil edip, hadis-i şerif rivayet etti.

İmam-ı Nesai hazretleri, ilk once yazdığı Sunen-i Kebir’inde, hadis-i şeriflerin kaynakları ve toplanması hakkında bilgiler verip, şartlarına uyan hadis-i şerifleri yazdı. Bu eserine, kendisi MuctenĂ‚ adını vermesine rağmen Sunen-i Sagir adıyla meşhur oldu. Şimdi, daha cok Sunen-i Nesai adıyla bilinmektedir. Bu kıymetli eser, altı meşhur hadis kitabından biri olarak Muslumanların baş tacı oldu.

İmam-ı Nesai hazretleri, omrunun sonuna doğru Şam’a gitti. Orada Hazret-i Ali’yi kotuleyen haricilerden bazı kimseler gordu. Bunun uzerine Hazret-i Ali ve Ehli Beyt-i Nebevi’yi oven Kitab-ul-HasĂ‚is fi Fadli Ali bin Ebi TĂ‚lib ve Ehli Beyt adlı eserini yazdı. Bu eserindeki hadis-i şeriflerin coğunu Ahmed bin Hanbel hazretlerinin rivayetlerinden aldı. Bu kitabını nicin yazdığını bilmeyen bazı kimseler; “Şeyhayn’ın yani Ebu Bekir ve Omer’in ustunluklerini nicin yazmadın?” dediler. Bunun uzerine; FedĂ‚il-us-Sahabe adlı Eshab-ı kiramın ustunluk ve faziletlerini anlatan kitabını yazdı, Musned-i Ali, Musned-i MĂ‚lik ve DuafĂ‚ ve’l-Metrukin adlı kitaplar, onun pek kıymetli eserleri arasındadır. Sonuncusu, basılmıştır....
__________________