karart goklerini Zeus,
duman duman bulutlarla;
diken başlarını yolan cocuk gibi de
oyna meşelerin, dağların doruklarıyla.
ama benim dunyama dokunamazsın,
ne senin yapmadığın kulubeme
ne de ateşini kıskandığın ocağıma.

şu evrende siz tanrılardan
daha zavallısı var mı bilmem:
kurban vergileri
dua ufurukleriyle beslenir
haşmetli varlığınız zar zor.
size umut bağlayan budalalar,
cocuklar, dilenciler olmasa
yok olur giderdiniz coktan.

ben de bir cocukken
ne yapacağımı bilmez olunca
cevirirdim guneşe doğru
gormediğini goren gozlerimi;
yakarışımı dinleyecek
bir kulak varmış gibi yukarda;
varmış gibi derdimle dertlenecek
benimkine benzer bir yurek yukarda.

azgın devlere karşı kim yardım etti bana?
kim kurtardı beni olumden,
kim kurtardı kolelikten?
şu benim yureğim değil mi,
kutsal bir ateşle yanan yureğim,
her işi başarmış olan?
o değil mi coşup taşarak,
yukarda uyuyanı aldatarak
başımı beladan kurtaran?

benim seni kutlamam mı gerek? nicin?
hic derdine derman oldun mu sen
derdine derman bulamayanın?
gozyaşını sildin mi hic
başı darda olanların?
kim adam etti beni?
gucluler guclusu zaman
ve onu sonu gelmeyen kader, değil mi?
onlar değil mi
senin de benim de efendilerimiz..?

sen yoksa beni
yaşamaktan bıkar mı sandın?
kacak collere giderim mi sandın
acmıyor diye
butun duş tomurcukları?
bak işte, yerli yerimdeyim;
insanlar yetiştiriyorum bana benzer;
butun bir kuşak benim gibi,
acılara katlanacak, ağlayacak,
gulecek, sevinecek,
ve aldırış etmeyecek sana
benim gibi!

Ceviren: Sabahattin Eyuboğlu
Johann Wolfgang von Goethe
__________________