Bir insana yapılan en buyuk iyilik, onun ebedî hayatının kurtulmasına vesile olabilmektir.Herkesi cehenneme gondermekten zevk almak ya da Allah ’ın kullarına karşı boyle bir duygu beslemek, RahmÂn ve Rahîm olan Rabbimizin hicbir kuluna yakışmayan bir durumdur. Elbette cehennem luzumsuz değildir; ancak bir mu ’min icin en guzel gonul kıvamı, kimsenin oraya duşmemesini isteyecek bir merhamete sahip olmak ve bu uğurda ciddi bir gayrete soyunmaktır.

CEHENNEMDEN BİR CAN KURTARMAK

“Bir yahudi cocuğu Server-i KÂinÂt (sallallÂhu aleyhi ve sellem) Efendimize hizmet ederdi. Cocukcağız bir gun hastalandı. Efendimiz kalkıp onu ziyarete gitti. Başucuna oturdu ve:

“Musluman ol, yavrum!” dedi.

Cocuk yanında duran babasının gozlerine baktı. Babası:

“Muhammed ’in arzusunu yerine getir”, deyince cocuk Musluman oldu.

Gonlu herkese karşı şefkatle dolu olan Efendimiz:

“Onu ateşten kurtaran Allah ’a hamd olsun” diyerek oradan ayrıldı.”[1]

[1] BuhÂrî, “CenÂiz”, 80.

Kaynak: Adem Ergul, 365 Lider Davranış, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan