Tevbe ile yeni bir hayata kavuşmak, iyiye, doğruya ve guzele ulaşmak İslÂm ’ın buyuk nimetlerindendir. Samimiyetle tevbe edenleri Rabbimiz asla reddetmez.Gunahlar ne kadar cok ne kadar buyuk olursa olsun, onlardan kurtulmanın mutlaka bir yolu vardır. Bir kimse, Allah ’ı inkÂr etmedikten sonra samimi bir tevbe ile gunahını affettirmesi her zaman mumkundur. Ramazan-ı şerif ’in son on gunu cehennemden ÂzÂd edilme gunleri olarak bildirilir hadislerde.
UMMET İCİN BUYUK MUJDE
Ummet icin buyuk bir mujde olan bu gerceği Sevgili Peygamberimiz carpıcı bir misalle hikÂye şeklinde anlatmıştır.
Kulun pişmanlığı karşısında Allah TeÂl ’nın geniş merhametini, tevbe ettikten sonra tekrar gecmişteki kotuluklere duşmemek icin kotu kimselerden uzak durulması gerektiğini, gecmişte işlemiş olduğu hatÂlardan dolayı pişmanlık duyan ve bir cıkış yolu arayan kişinin bu ibret verici kıssasını Peygamber sallallahu aleyhi vesellem Efendimiz şoyle anlatıyor:
“Vaktiyle doksan dokuz kişiyi oldurmuş bir adam vardı. Bu zat yeryuzunde en buyuk Âlimin kim olduğunu soruşturdu. Ona bir rahibi gosterdiler.
Adam, rahibe giderek:
«– Doksan dokuz adam oldurdum. Tevbe etsem kabul olur mu?» diye sordu.
RÂhibin:
«– Hayır, kabul olmaz!» cevabı uzerine, onu da oldurdu. Boylece oldurduğu adamların sayısı yuz ’e ulaştı. Sonra yine yeryuzunde en buyuk Âlimin kim olduğunu soruşturdu. Ona bir Âlimi tavsiye ettiler. Onun yanına giderek, ‘yuz kişiyi oldurduğunu ’ soyledi ve ‘tevbesinin kabul olup olmayacağını ’ sordu.
Âlim:
«– Elbette kabul olur. İnsanla tevbe arasına kim girebilir ki! Sen falan yere git. Orada Allah TeÂl ’ya ibadet eden insanlar var. Sen de onlarla birlikte Allah ’a ibadet et. Sakın memleketine donme. Zira orası fena bir yerdir.» dedi.
Adam, denilen yere gitmek uzere yola cıktı. Yolculuğunu yarıladığında eceli geldi ve vefat etti.
Rahmet melekleri ve azap melekleri, o adamı kimin alıp gotureceği konusunda tartışmaya başladılar.
Rahmet melekleri:
«– O adam tevbe edip kalbiyle Allah ’a yonelerek yola duştu,» dediler.
Azap melekleri ise:
«– O adam hayatında hic iyilik yapmadı ki,» dediler.
Bu sırada insan kılığına girmiş bir melek cıkageldi. Melekler onu aralarında hakem tayin ettiler.
Hakem olan melek:
«– Geldiği yerle gittiği yeri olcun. Hangisine daha yakınsa, adam o tarafa aittir.» dedi.
Melekler iki mesafeyi de olctuler. Gitmek istediği yerin daha yakın olduğunu gorduler. Bunun uzerine onu rahmet melekleri alıp goturdu(BuhÂrî, Enbiy 54; Muslim, Tevbe 46, 47, 48).
Kaynak: Mustafa Eriş, Altınoluk Dergisi, Sayı: 283
İslam ve İhsan