Şeytanın iğvÂsına aldanarak tovbeyi geciktirmek, en buyuk israflardan biri olan omur isrÂfıdır.Akıllı bir mu ’min, tovbede acele etmeli ve kendisini son nefese hazırlamalıdır.

RivÂyete gore bir terzi, sÂlihlerden bir zÂta:

“–RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’in: «AllÂh TeÂlÂ, kulunun tovbesini, canı boğazına gelmediği muddetce kabûl eder.» (Tirmizî, DeavÂt, 98/3537) hadîs-i şerîfi hakkında ne buyurursunuz?” diye suÂl etti. O zÂt da sordu:

“–Evet, boyledir. Ama senin mesleğin nedir?”

“–Terziyim, elbise dikerim.”

“–Terzilikte en kolay şey nedir?”

“–Makası tutup kumaşı kesmektir.”

“–Kac seneden beri bu işi yaparsın?”

“–Otuz seneden beri.”

“–Canın gırtlağına geldiği zaman, kumaş kesebilir misin?”

“–Hayır, kesemem.”

“–Ey terzi! Bir muddet zahmet cekip oğrendiğin ve otuz sene kolaylıkla yaptığın bir işi o zaman yapamazsan, omrunde hic yapmadığın tovbeyi o an nasıl yapabilirsin? Bugun gucun kuvvetin yerinde iken tovbe eyle! Yoksa son nefeste istiğfar ve husn-i hÂtime nasîb olmayabilir... Sen hic: «Olum gelmeden evvel tovbe etmekte acele ediniz!» (MunÂvî, V, 65) sozunu işitmedin mi?”

Bunun uzerine terzi ihlÂsla tovbeye sarıldı ve sÂlihlerden oldu.

Zîr Peygamber Efendimiz, insanların nasıl yaşarlarsa o hÂl uzere oleceklerini ve nasıl olurlerse oyle haşredileceklerini haber vermiştir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan