SahÂbeler, olumle penceleşirken dahî AllÂh Rasûlu ’nun emirlerine titizlikle itaat gayreti icinde bulunurlardı.Ebû Burde şoyle anlatır:

Ebû Mûs el-Eş ’arî hastalandı ve başı hanımının kucağında iken bayıldı. Bunun uzerine hanımı, bir cığlık atıp yuksek sesle ağlamaya başladı. Fakat Ebû MûsÂ, hanımını bu davranıştan men edecek durumda değildi. Ayılınca:

“–RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’in hoşlanmayıp uzak kaldığı şeyden ben de hoşlanmam ve uzak olurum. Peygamber Efendimiz, vÂveylÂcı, sacını yolan, ustunu başını yırtan kadınlardan uzaktı.” diye hanımını îkÂz etti. (BuhÂrî, CenÂiz, 37, 38; Muslim, ÎmÂn ,167; NesÂî, CenÂiz, 17)

Olumle penceleşirken dahî AllÂh Rasûlu ’nun emirlerine titizlikle itaat gayreti icinde bulunmak, ne muazzam bir îman hassÂsiyetidir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan