EnfÂl Suresi 7. ayeti ne anlatıyor? EnfÂl Suresi 7. ayetinin meali, Arapcası, anlamı ve tefsiri...EnfÂl Suresi 7. Ayetinin Arapcası:وَاِذْ يَعِدُكُمُ اللّٰهُ اِحْدَى الطَّٓائِفَتَيْنِ اَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ اَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَيُر۪يدُ اللّٰهُ اَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِه۪ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِر۪ينَۙ
EnfÂl Suresi 7. Ayetinin Meali (Anlamı):O zaman Allah size o iki gruptan; kervan veya yaklaşmakta olan muşrik ordusundan birinin mutlaka sizin olacağını va‘dediyordu. Siz ise bunlardan kuvveti ve silahı olmayanın elinize duşmesini arzuluyordunuz. Oysa Allah, bu emir ve icraatlarıyla hakkı gercekleştirip ustun kılmak ve kÂfirlerin kokunu kesmek istiyordu.
EnfÂl Suresi 7. Ayetinin Tefsiri:Mu ’minlerin savaştan sonra ganimet paylaşımındaki hoşnutsuzlukları, savaş oncesinde de soz konusu olmuştu. Şoyle ki:
Hicretin ikinci senesinde Kureyş ’in buyuk bir ticÂret kervanı, Şam ’ın Gazze pazarına gonderilmişti. Muşrikler, muslumanların hac yapmalarına mÂnî oldukları icin, muslumanların da buna bir nevî misilleme olarak Mekkeli muşriklerin Şam ticÂret yolunu kesmek isteyeceklerini biliyorlardı. Nitekim, bu sebeple Şam ’dan korku icinde yola cıktılar. Ebû SufyÂn, kervanda bulunan Damdam b. Amr ’ı Tebuk ’ten cok acele olarak Mekke ’ye gonderdi. (İbn HişÃ‚m, es-Sîre, II, 244) Kureyşliler alelacele hazırlandılar. Hazırlıklarını iki veya uc gunde bitirdiler. Sefere butun erkekler katıldı, katılamayanlar da yerlerine adam tutup gonderdi.
Muşriklerin sayısı dokuz yuz elli veya bin idi. Yuz veya iki yuzu atlı, yedi yuzu develiydi. Coğu zırhlıydı. Kureyş ’in butun onde gelenleri orduya katılıp gelmişlerdi. (VÂkıdî, I, el-MeğÂzî, 31-39; BuhÂrî, MenÂkıb 25)
Hicretin ikinci yılı, Ramazan ayının on ikisinde Allah Resûlu (s.a.s.), Abdullah b. Ummi Mektûm ’u namazları kıldırmak uzere Medine ’de vekil bırakarak 313 kişilik ordusuyla şehir­den cıktı. (VÂkıdî, el-MeğÂzî, I, 23-24; İbn HişÃ‚m, es-Sîre, II, 250-251)
Ebû SufyÂn, muslumanların Bedr ’e yoneldiklerini anlayınca kervanın yonunu cevirdi. Bedr ’i solunda bırakarak sahile doğru hızla ilerledi. TicÂret kervanını kurtardığında da Kureyş ordusuna adam gonderdi ve geri donmelerini istedi. Fakat Ebu Cehil, Kureyş ordusunun geri donmesine mani oldu ve savaşı tercih etti.
Allah Resûlu (s.a.s.), gelişen siyÂsî seyri adım adım tÂkip ettiğinden, artık kacınılmaz bir olum-kalım savaşıyla karşı karşıya olduklarını anladı ve as­hÂb-ı guzîni toplayıp sordu:
“–Sizce kervanı tÂkip etmek mi, yoksa Kureyş ordusunu karşılamak mı daha uygundur?”
İşte bu soru karşısında, Âyetlerde de ifade buyrulduğu uzere bir kısım muslumanlar, savaşı hoş karşılamayarak: “Bizce duşmanı karşılamaktansa kervanı takip etmek daha iyi” dediler. Allah Resûlu ’nun mubÂrek yuzlerinde bir burukluk hÂsıl oldu ve: “Kervan gecip gitti, Ebu Cehil ise bize doğru geliyor” buyurdu. Bunun uzerine sahÂbe-i kirÂm, Efendimiz ’in tercihinin duşmanla vuruşmak olduğunu hemen anladılar. MuhÂcirler adına Hz. Ebubekir ve Hz. Omer ayağa kalkıp Kureyş ordusunu karşılamaya hazır olduklarını soylediler.
Efendimiz (s.a.s.), EnsÂr ’ın da fikrini oğrenmek istedi. O zaman EnsÂr ’dan MikdÂd b. Esved (r.a.) ayağa kalkarak şu konuşmayı yaptı:
“–Ey Allah ’ın Resûlu! Bizler, yahudilerin Hz. Mûs ’ya dediği gibi «Haydi, sen ve Rabbin birlikte gidip savaşın!» (MÂide 5/24) demeyiz. Bizler, sana Akabe ’de verdiğimiz soze sÂdık kalarak senin sağında, solunda, onunde ve ardında duşman ile sonuna kadar carpışmaya her an hazırız!..” (BuhÂrî, MeğÂzî 4; Tefsir 5/4)
Hz. MikdÂd ’ın ardından Sa‘d bin MuÂz (r.a.) ayağa kalktı:
“–Ey Allah ’ın Rasûlu! Bizler sana inandık. Getirdiğin Kur ’Ân ’ın hak olduğuna şehÂdet ettik. Nasıl dilersen oyle yap! ŞÃ‚yet denize dalsan, bizler de seninle beraber dalarız. EnsÂr ’dan bir tek kişi bile geri donmez!”
Bu sadÂkat ve teslîmiyet dolu sozler uzerine Nebiyy-i Ekrem (s.a.s.) ’in mubÂrek sîmÂları tebessumle doldu, hayır dua ederek şoyle buyurdu:
“–Oyleyse, haydi Allah ’ın bereketiyle yuruyun! Size mujdeler olsun ki Allah iki gruptan birinin sizin olacağını va‘detti. Vallahi ben, sanki Kureyşlilerin savaş meydanında yıkılacakları yerleri goruyor gibiyim...” (Muslim, CihÂd 83; VÂkıdî, el-MeğÂzî, I, 48-49; İbn HişÃ‚m, es-Sîre, II, 253-254)
7. Âyette de işaret edildiği uzere va‘dedilen bu iki gruptan biri Kureyş ’in bizzat kendisi, yÂni onların mağlûb edilip esir alınması, diğeri de Kureyş ’in Şam ’dan gelen buyuk kervanıdır. Fakat CenÂb-ı Hak, muslumanların kÂfirlerle savaşmasını, boylece kÂfirlerin kokunun kesilmesini, hakkın gÂlip gelip bÂtılın yok olup gitmesini istiyordu. Zaten Allah ’ın yardımıyla netice de oyle tahakkuk etti:
EnfÂl Suresi tefsiri icin tıklayınız...
Kaynak: Omer Celik Tefsiri
EnfÂl Suresi 7. ayetinin meal karşılaştırması ve diğer ayetler icin tıklayınız...
İslam ve İhsan