Bir soz vardır ki, her kim olumu anında onu soylerse mutlaka amel defteri icin bir nûr olur ve onun cesedi ile rûhu, olum anında o kelime sebebiyle ilÂhî rızÂya ve rahmete nÂil olur.Su ’d el-Murriye (r.a) anlatıyor:

“Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz ’in vefatından sonra Omer (r.a), bir gun (kocam) Talha ’nın yanına gelmişti. Onun uzgun olduğunu gorunce:

“–Neyin var, niye uzgunsun? Amcaoğlun (Hz. Ebû Bekir ’in) emir oluşu mu seni uzdu?” dedi.

Talha:

“–Hayır! Lakin ben Allah Rasûlu (s.a.v) Efendimiz ’in:

«Ben bir soz biliyorum, her kim olumu anında onu soylerse mutlaka amel defteri icin bir nûr olur ve onun cesedi ile rûhu, olum anında o kelime sebebiyle ilÂhî rızÂya ve rahmete nÂil olur.» buyurduklarını işitmiştim. Bu kelimenin ne olduğunu soramadan vefÂt ettiler.” dedi.

Bunun uzerine Omer (r.a):

“–Ben o kelimeyi biliyorum. O, amcası (Ebû TÂlib ’in) soylemesini istediği şeydir. Eğer Rasûlullah Efendimiz (s.a.v), amcası icin ondan daha kurtarıcı bir soz bilseydi onu soylemesini isterdi.” dedi. (İbn-i MÂce, Edeb, 54. Ayrıca bkz. Ahmed, I, 6)

Kelime-i Tevhîd, “LÂ ilÂhe illallÂh Muhammedu ’r-rasûlullah” sozudur.

Kaynak: Dr. Murat Kaya, Hz. Omer'den 111 Hayat Olcusu, Erkam Yayınları, 2015
İslam ve İhsan