masalımın kahramanı
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.








Yakışıyordun benim masalıma, Sen benim Kahramanımdın...
İyi geliyordun acıyan yanlarıma, Sen benim dermanımdın.
Sıcak Ekmek Kokusu gibi, Baba Evi Uykusu gibi..
Ya Giderse, korkusu gibi, Ne Guzeldin Sen icimde...

Gitmeseydin, bitmeyecektik..
Nasılda hazırdım sana inanamaya
Nasılda Seviyordum seni delicesine.
Ama Gittin! Gitmeseydin, vazgecmeseydin!
Pes etmeseydin, minicik bir umut bıraksaydın ardında..
Sonsuza Dek masalımın kahramanı olacaktın.
Ama Sen gitmeyi sectin.
Haketmemiştim ki ben sensizliği,
Seni bu kadar seviyorken sensizlikte neyin nesiydi.

Neden kactın masalımdan, sen hep kolay yolu sectin.
Kahramanlar Boyle yapmaz..
Benden Niye Vazgectin...
Kahramanım Benden Niye Vazgectin...

Mavi bir masaldı uydu(rdu)ğum
Hic bitmeyecek sandığım.
Ama Sonu coktan geldi.

Artık Masalımın Kahramanı yok...


alintidir
​