26 yaşında bir oğretmenim(şuan calışmıyorum) eşim doktor. 1,5 yıllık evliyiz ve 8 aylık gebeyim. eşim benden 8 yaş buyuk. evliliğimizin ilk aylarından bu yana eşimle şiddetli kavgalarımız oldu. eşim dışarıya, cevresine, arkadaşlarına karşı cok iyi bir insan onları kazanmak ve onların kendisini sevmeleri icin her nazlarına, hatalarına katlanır onları el ustunde tutar bunuda ben cok sosyal bir insanım diye acıklar. konu ben olduğumda sabırsız, tahammulsuz, kufurbaz, agresif ,ilgisiz ve şiddet iceren bir canavar haline donuşuyor. hamileliğimde defalarca şiddet gordum, eşyalarımı topladım ailemin yanına dondum ama hic bir destek goremedim, beni tıpış tıpış geri gonderdiler. hic bir zaman bana ve bebeğimize acımadı, her zaman haklı oldu ve hic bir zaman yaptıklarından pişmanlık duymadı. eve her geri donmek zorunda kalışım onu dahada guclendirdi dahada haklı kıldı, bu zman diliminde depresyonlu bir hamilelik gecirdim gecişriyorum. psikoloklara psikiyatristlere gittim gucumu toparlamak ve bu evliliği sonlandırmak icin yapamadım. şimdi doğumuma 1 ay var ve eşim hic değişmedi, değişmeyecekte.
durumu grurumdan olsa gerek dayak yemişliğin utancımı bilmiyorum ilk defa bir arkadaşıma anlattım. psikolojim cok kotu, boşanmak istiyorum ama nedense korkuyorum, icim cok acıyor. hic duşunmezdim boyle bir evliliğim olabileceğini, babamın annemin kaldırmadığı o eli bir başkasının defalarca kaldırabileceğini...
ne yapmalıyım? bunu nasıl atlatabilirim. bildiğiniz tanıdığınız onerebileceğiniz yardım alabileceğim birileri varmı?