Merhaba değerli kadınlar kulubu uyeleri
Hayatım zordu gercekten zordu ...
Eşim evlenmeden once kaza gecirdi . Engelli . Ailesi dunyada tanıdığım ve tanıyacağım en vicdansız insanlar bunu ben değil artık oz anne babaları bile diyor . Onlara rağmen evlendik. Şukurler olsun ikimizde calıştık atandık. Borc harc yuvamızı kurduk . Sonra bebek istedik. Vermedi mevlam . Yine de denedik savaştık . Olmayanda bin hayır vardır desek de icimiz istedi . Bilemezdim ki doğuştan getirdiğim hastalıklar ve bebek tedavileri yuzunden olumden doneceğim ve omur boyu tedaviye mahkum olacağım . Yine de etrafımdaki tum arkadaşlarımın deyimiyle “ guclu “ durdum. Asla kendimi bırakmadım . Hasta yatağımda bana zulm eden eşimin ailesini eşim de ben de artık hayatımızda cıkardık . Henuz yoğun bakımdan cıkalı cok olmadı . Ama hayat beklemez .
Kendime bir hediye almak istiyorum . Başarımı kutlamak gucumu kutlamak istiyorum . Diyeceksiniz derdin bu mu ? Evet istediğim kadar kitap aldım . O beğendiğim yuzuk parmağımda artık . Para pul umrumda değil . Kendime ne alsam