Selam herkese

Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık cok guzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram cok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı guzeldi ama maalesef gerisi cok kotuydu... Hep duzeltiriz diyodum daha da kotuye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en cok uzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Cok kavga etmiyoruz coğunlukla susuyorum ama icim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah cıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Cok para sıkıntısı var ondan anlayış gostermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki suslu bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak icin mi evlendim?
Eskiden cok sarılmak, opmek ve ona dokunmak isterken simdi hicbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Cok bunalimdayim. Her gun aglamakla geciriyorum. Cocuğum olmasa cekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu cok seviyorlar. Ve oglumda babannesini cok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam cocuğumu bu guzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Olsem bile diyom bazen.

Bana lutfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum icin mutsuz yasamak mi?

Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da cocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...