Uzunca aradan sonra yine eşimin ailesi yuzunden yazıyorum.icimi dokmezsm patlıycam. Gercekten bazen kendi kendime abartığımı kafama takmamam gerektiğini kendime telkin etsemde duşunmeden edemiyorum. Sadece benim etrafımda mı var bu kadar duşuncesiz insanlar anlamıyorum. Kv kp ile ne yazık ki altlı ustlu oturuyoruz. Sanki boyle olunca her şekilde hayatımızda olmaya hakları olduğunu duşunuyolar. Anlayış yoksunu Bi kp var. Her işe kaynanadan daha cok karışır. Her konuda Bi bildiği var. Gercekten yazarken bile sinirleniyorum. Az once eşim namaz kılıyordu bende dusa girmek icin ustumu cıkarmıştım. Kapı caldı.kapı calınca cocuklar Bahceden geldi sandım bornoz giyip cıktım. Otomatik kapı tuşuna basıp dış kapıyı actım. Ama ic kapınin deliğinden bakınca kp olduğunu gordum. Dolayısıyla kapıyı acmadım. Hemen icerden ustume bişiler giyip kapıyı actım. Ama işitmediğim azar kalmadı. Ne bicim insansın kapıda mı acmıyorsun artık kapıyı calıyorum acmıyorsun dış kapıyı acıyorsun evine gelmem merak etme kendi evimize giremez olduk bilmem ne azarlar. Ya baba yok valla ustum musait degildim diye ben acıklama yapıyorum o hala bağırıyor. Bi bağırmak ki konu komşu duyacak kadar. Boyle duşuncesizlik olur mu nasıl Bi insan cıldırıcam. Sanki her an kapıda beklemek zorundaymışım gibi. Buyutecek ne var ya insan musait olamaz mı bu nasıl mantık gercekten aklım almıyor.insan gibi kızım niye acmıyorsun dese bende acıklamamı yapsam geberir sanki. akşam akşam sinir bozmakta ustlerine yok bıktım artık. Bu kadar kolay Bi konuyu nasıl abartıyor cinnet gecirticek sonunda bana