hamileliğim bboyunca butun gerekli gereksiz kaprislerimi soru ve sorunlarımı sabırla dinleyen arkadaşlara teşekkur ederek başlamak istedim şimdiye kadar hep doğum hikayelerini okuyan taraftım şimdi yaıyo olmak bile cok heyecan verici benim meleğim tam 39 gunluk oldu şimdiye kadar yazamadım cunku kah kızım izin vermedi kah ben kıyıp yanından ayrılamadım kah koparamadılar derken 39 gunu devirdik nefes alış verişi kadar cabuk gecti uykusuz geceler

benim doğum hikayem sizinkilerden farklı değil belki ama yazmak istiyorum normal doğumu beklerken 41. haftyı doldurduk kızım yerinde rahat olmalıki gelmeye pek niyetlenmedi doktorumun bu haftada doğurmazsan gelin eder cıkartırız demesi uzzerine irkilerek sezeryana karar verdim zzaten catı muayenesinde korkup tansiyonum fırladığında ssen normal doğuramazsın demişti 4500 kilo beklediği icinde hic tereddut etmeden sezeryan kaararı aldık akşam eve geldiğimde son duygusal akşam yemeğimizi yedik kızımla son kez icimdeydi ve yarın kollarımda olacaktı beklenenin uzerine cok sakim sadece eşime bana bişey olursa kızıma iyi bak dediğimi hatırlıyorum butun gece uyumadan gecti ve sabah 8.30 da hastanede olduk cantalarımı kendim yerleştirdim yatağıma eşimi yatırdım ben koltukta oturup sakin gorunmek icin sacma sapan proğramlar izlemeye başladım tahlillerim yapıldı ameliyat onluğum giydirildi kendimi neden kurbanlık koyun gibi hissettimki allahım saat 11.20 de ameliyathaneye indim(allah biliyo ya doğumhane demeyi cok isterdim ama kısmet değilmiş) eşimin elini sonkez tuttum ve buzgibi ameliyat masasına yatırdılar buyuk t şeklinde bi masa kolarımı iki kola bağladılar tekine serum tekine surekli şişen bir tansiyon aleti insan hem cok utanıyo hem mudahale edemiyo hemde cok korkuyo tek başına kalma duygusu cok ağır geldi bana karnımın tamamnına surulen batikon sonucu tirtir titrer ve karnımın ustundeki sebebini bilmeddiğim bir ağırlığın altında ezilirken(goğus altımda aşşağıyı gormemi engelleyen perde vardı nasıl goreceksem zaten genel anestezi oldum) once anestezi uzmanı geldi hemen peşinden doktorumu yani tanıdığım ve guvendiğim birini gorunce cok rahatladım ben daha soylemeden doktorum anestezi uzmanına hastam bayılamamak ve bayıldığında hissetmekten korkuyo ona gore miktarı ayarla dedi cok rahatladım sonra hadi bebeğimizi alalım artık dediğinde gitmişim sonrasını hatırlamıyorum ameliyathanenin icinde ayılma odası var bebeğimi yukarı benden onceki bayanın ardından almışlar eşim yanında başka kadın olmasına ramen tanımış bebeğimizi kıpkırmızı bir kızdı diyo ayılmaya calışırken cok komik sahneler olmuş ameliyathanedeki kızlar ve bebek hemşiresi hala hastaneye gittiğimde bana takılıyolar ama benim icin okadar komik değildi iyimisin diye sorduklarını duyuyorum cevaap veriyorum ama soru tekrarlanıyo meğer ben icimden soyluyormuşum farkettiğimde tam 10. kez soruyordu anestezi uzmanı ve tum gucumu toplayıp evet dedim nefes alamıyorum diye bağırmışım sonra goğsume bişey oturdu sanki bebğim nerde dedim gitti dediler bebeğimi karıştırmayın başkalarınınkiyle demişim başına nobetci dikicem demişim herşeyi tammı demişim cok farklı bi duygu anne olmayı bilmemek ama koruma hissi icinden bebkle birlikte cıkıyo sanki cıkınca eşimi sormuşum yukarı cıkana kadar defaalarca en son ben burdayım dediğinde bebeğimin başına git calmasınlar demişimki o anda bebeğim geldi ben daha sedyeden inmeyi reddederken canım yanacak gibi geliyo ve inmek isteemiyodum yatağa hastabakıcı kadın bana lazım sedye bak bebeğin geldi onu beslemen lazım dedi o anda tamam indirin dedim okadar guzeldiki bana bakıyo mis gibi kokuyo ve inanılmaz actı ama benim kolumu kaadıracak halim yoktu ve ağlama krizine girmiştim bebk hemsiresi bi op kendine gelirsin o senin bebeğin ve sana ihtiyacı var kendini topla ağlama dedi ve bebeğimi ben daha anlamadan goğsume yapıştırdılar allahım nasıl guzel bir duygu ne ameliyaat korkusu kaldı nede acı(ki hic acı cekmiyordum sadece uyuşuktum) bebeğim haastanede kaldığım surece yanımda kaldı sadece bakım ve kontrol icin gotururyorlardı ben tez canlıyımdır kalmaya calıştım hemen ve o yuzdden biraz ağrım oldu akşam ustu ayağa kalktım yurudum tuvalete kendim gittim bebeğimi kucağıma aldım ertesi gun gazete okurken doktorum geldi kontrole ben cıkmak istiyorum deim dikişlerim cok iyi durumdaaydı cıkabilirsin 3ten sonra dedi ve kızımı evine getirdik ama hayatımın hatasını yapmışım araba acayip sarstı ki eşim cok iyi kullanır akşam kendimi kaybettim ağrıdan doğum sancısı gibiydi dokorumu aradık yarın cıksan kendini toparlamış olurdun daha az sarsılırdın dedi olsun gecti ertesi gun evi ben suprudum sildim vakit buldukca kalktım dolandım gelene gidene baktım ama en cok kızıma baktım bakmaya doyamamdım mis kokulum benim iyiki doğurmuşum