Merhabalar,
Hamileliğimin başında keşfettiğim bu sitede guzel ve mutlu normal doğum hikayemi paylaşmak istedim.Tam 3 hafta once guzel bebeğim epidural normal doğumla beni yormadan kolay ve hızlı bir şekilde dunyaya geldi..nasıl mı :

Hamileliğim cok rahat, hem fiziksel hem psikolojik olarak mutlu bir şekilde gecti. Baştan sona tum kontrollerde herşey yolunda cıktı...Oldukca hareketli gecirdim bu sureci. 16. haftadan itibaren hergun yuruyuş yaptım.Onceleri 45-50 dakika, sonlara doğru 30 dakikalık yuruyuşler. 32-37. haftalar arasında ise evimde tadilat işi oldu ve fiziksel olarak cok aktif gecti benim icin o donem..Ayrıca kaliteli beslenmeye calıştım, bir hamilenin yemesi gereken şeyleri-maalesef balık haric- yedim coğunlukla..ama hicbir zaman kendimi mutsuz edecek sıkı listelere de bağlı kalmadım. Kaldı ki ilk uc ay hamur işine son uc ay tatlıya aşerdim resmen,ama hic abartmadım, canım ne istediyse yedim ama vur diyince oldurmeden. Toplamda 12 kilo aldım ki ince uzun yapıdayımdır..Hareket+ideal kilo doğumumu olumlu etkiledi diye duşunuyorum.

En son 38+5te kontrole gittim.Bu arada benim ikinci hamileliğim ve ilkinden farklı olarak bu hamilelikte cok erken zamanlardan itibaren bol bol kasılmalarım oldu. Kasılma dediğim karnımın sık sık sertleşip taş gibi olması. Onceleri ben bunu bebek hareketi olarak yorumladım ama bunlar kasılmalarmış ve ağrısız-sızısız karın sertleşmeleri olarak tarif edebilirim..son kontrolde Nst'de ilk kez sancı cıktı ama kendisini hissettirmeyen bu sancıya şaşırdım, ne de olsa sancı denince akla negatif cağrışımlar geliyor..Doktorum daha once bu kontrolde vajinal muayene yapacağını soylemişti veee asıl bomba bu muayenede patladı..Meğer tam 3 cm acılmam varmış!!!gercekten şok oldumm, yine hicbir şeyi fark etmemiştim ben, hissedilen bir durum yoktu..acayip heyecanlandım, mutlu oldum..Dr.um da şaşırdı ve rahat ol, doğum başlayınca 1 saat icinde kolayca doğacak bu bebek dedi,inşalllaaahhh, sağlıkla dedim ben de..tam bekleme zamanıydı artık..ama dr. yine de kesin konuşamayız, olur da 1 hafta icinde başlamazsa 1 hafta sonra hastane cantanla beraber muayenehaneye gel, burada bir bakalım sonra hastaneye gecer duğmeye basarız dedi. O andan itibaren yaşadığım heyecanı, tatlı telaşı unutamam..Belki yarın belki yarından da yakın doğum başlayacaktı..3 cm acılma hic hissettirmeden gercekleşmişti ki zaten epidural icin sadece 1 cm kalmıştı geriye...

Bu hamileliğin başından beri kendimi hep pozitif telkin etmiştim.Benim ilk doğumum da epidural normaldi ve o da zor bir doğum olmamıştı. İkinci doğumumda da herşey guzel olacaktı inşallah..Cok sevdiğim doktorumun da bu konudaki telkinleri, cesaretlendirmeleri unutulmaz benim icin. Bana her seferinde hic merak etme, normal doğum yaptıkca kolaylaşır,cok daha hızlı ve kolay olacak diyor, icimi ferahlatıyordu..gercekten de aynen oyle oldu.

Son kontroldeki vajinal muayeneden sonra doktorum bunun doğumu tetikleyebileceğini soyledi..suyun ya da nişanın gelmesi ya da sancı başlaması durumunda aramamı istedi. Ve cok buyuk bir heyecanla oradan ayrıldım..vee ertesi sabah 10 gibi oldukca yoğun, sarı-beyaz bir akıntı geldi tuvalette..hemen sonra cok az kanlı bir akıntı daha..Bir saat sonra tekrar oldu ve oğlen 12de ilk sancılar başladı ...cok hafif, hic zorlamayan , adet sancısı tarzında ama artık anlamıştım bebeğim o gun gelecek..yine muthiş bir heyecan..saat tuttum 20 dakikada bir geliyor, saat 1 gibi doktoru aradım.durumu anlattım o da bana o akşam ya da gece doğumun gercekleşebileceğini soyledi..sancılar 7-8 dakikadan aza inince yeniden aramamı istedi..Artık heyecan doruktaydı...elimde not defteri, gozum saatte sancı aralarını yazıyordum..15 dakikada bir 10 dakikada bir derken akşama doğru aralıklar duzensizleşti..20 dakika, 12 dakika, 15 dakika...ve hala hic ama hic zorlayıcı değil şiddet olarak..o ara not almayı bıraktım amaa gece 10 gibi şiddeti arttı..doktorumla birkac kere daha konuştuk..ve 11den sonra gercekten zorlayıcı oldu sancılar..sanırım 40-45 saniye suruyordu.. oyle bağrış cağrış bir durum yoktu ama epeyce karnımı kıvırıyordu..gece 12 gibi evden cıktık, hastane zaten cok yakındı..son gunlerde dilimden duşmeyen dualar eşliğinde, sancı geldikce karnım bir oraya bir buraya kıvrandıkca hem aşırı bir heyecan, hem mutluluk, merak, stres ve illaki korku yani karmakarışık bir ruh halinde hastaneye geldim..beni doğum odasına aldılar, verdikleri giysiyi giydim, nst'ye bağladılar, serum verildi derken 12.30da doktorum geldi..acılma 4-5 cm olmuş dedi..yine cok pozitifti, bu sefer dikiş bile olmayacak birkac saat sonra bebeğin seninle dedi..epidural istiyordun değil mi diye sordu, dedim " istemez miyim hemeeennnn olsunn"..gercekten sancılar artık zorluyordu..anestezi uzmanı gece 1de geldi..Allahım kapıdan girince yaşadığım sevinci anlatamam..ilk doğumumdan bildiğim icin epiduralin nasıl herşeyi sut liman yapacağını..uzman, epiduralin hafif bir yanma hissi yaratacağınu ve biraz ağrı/acı hissedeceğimi soyledi..ama normal doğum sancısı yaşayan birisi icin bu şaka gibi birşeydi, dedim onun ağrısına can kurban hadi hemen yapın..sancı arasında epidural verildi..vee cok kısa bir sure sonra ohhh be dunya varmış hissi..ne ağrı ne sancı hicbir şey kalmamıştı...oyle rahatlamıştım ki..sadece sol kasığımsa kucuk bir alanda etkisi az oldu ama onun da şoyle bir faydası oldu ki doğum başlayınca sancı gelip gelmediğini o bolgeden anlayabiliyordum..İlk doğumumda yuzde yuz uyuşma olduğundan ıkınma hissi var mı yok mu bilemiyordum....sonrasında suni sancı verildi...İlk doğumumda da sancıyla gitmiştim ama acılmam yoktu ya da cok azdı bilmiyorum..o zaman en başta suni sancı verilmişti..ve 4 cm icin 1,5 saat suni sancı almıştım..gercekten şiddetliydi cok..ama bu sefer suniyi epiduralden sonra verdiler ve ben hicbir şey hissetmedim..muthiş bir şeydi bu..Suni sancı verilirken ben,eşim, doktorum ve ekibi sakin sakin sohbet ettik, hala duşundukce gulumsuyorum suni sancı veriliyor ve biz gule oynaya 10cm acılma olsun diye bekliyoruz, şaka gibi ama gercek..sadece yarım saat sonra yani gece 1.30da 10cm acıklık oluştu..doktor dedi hadi bakalım başlıyoruz..doğum odasındaki yatak doğum yatağına cevrildi, uygun pozisyon aldım...Doktor nasıl ıkınmam gerektiğini anlattı (ilk kez yaşayacaklar icin net anlatayım. burundan derin bir nefes alıp, ceneni goğsune doğru yaklaştırıp ağızdan nefesi vereceksin ve ıkınma denen şey aynen buyuk tuvaleti yaparkenki hareket olacak)..ve inanılmaz ama sadece 5 dakikada tam 3 ıkınma sonucu bebeğim dunyaya geldi...bu kadar hızlı olacağını beklemiyordum, sanki şok oldum yine..bu sefer bebeğin cıkış anını hafifce hissettim, inanamadım..ama sonra o ağlama sesiyle kendime geldim belki de kendimden gectim oyle muhteşem bir duygu ki...bebeği hemen başucuma getirdiler, gerekli işlemler yapıldı..ben gozlerimi ondan alamıyorum..ilk andan itibaren gozyaşlarına boğuldum zaten..eşimle beraber kızımızı izliyoruz..bu sırada doktor benimle ilgili diğer işlemleri tamamlıyor ama tabi bende herhangi bir his yok yine..sonra bebeğimi kucağıma verdiler..Allahım herşey oyle guzeldi ki...dilerim isteyen herkese nasip olur bu mutluluk...
Doktorum 2 tane kucuk dikişim olduğunu ama beni rahatsız edecek yerde olmadığını, pansumana da gerek olmadığını soyledi..gercekten de dikişlerden kaynaklanan bir hassasiyet yaşamadım ve 5. gun kontrole gittiğimde coktan normale donduğunu oğrendim..
Daha sonra doğum odasından kendi odama gectik bebeğimle birlikte. o gece ara ara bebeğim uyusa bile ben gozumu kırpamadım..cok değişik duyguları aynı anda yaşamış, uyuyacak kadar sakinleşememiştim..hala aşırı mutluluk, aşırı heyecan..ister istemez vucudum sanki kaskatı kesilmişti, birkac gun fırsatım olduğunda bile uyuyamadım zaten..ama herşey cok guzeldi..Kızım tam 39. haftasını bitirdiğinde, 3260 gr olarak sağlıklı bir şekilde dunyaya gelmişti..Ben cok guzel bir doğum yaşayıp , sadece 12 saat hastanede kalıp evime donmuş, ve hemen normal hayatıma geri donmuştum..Darısı tum hamilelerin, tum bebek isteyenlerin başına olsun inşallah, amin!
ve bu hikayeyi paylaşmamın sebeplerinden biri de normal doğumu teşvik etmek.Maalesef bizlerde oğrenilmiş bir normal doğum korkusu var. Belki cocukluğumuzdan beri izlediğimiz bağrış cağrış doğum sahneleri, belki anlatılan korkunc doğum hikayeleridir buna sebep..ama bu korkuyu yenmek bizim elimizde, fiziksel ve psikolojik olarak normal doğuma hazırlanmak gerekiyor. Hele ki ilk doğumda sırf korkudan sezeryan secmek cok buyuk bir hata olabilir. Ben ilk hamileliğimde kendimi hep şoyle motive ediyordum:" ilk doğumda keyfi olarak sezeryan secmeyim ki ikincisinde secme şansım olsun...eğer korkunc, berbat birşeyse bir daha yapmam..ama şimdi keyfi olarak ameliyat olmayı secersem hayatım boyunca doğum yapmak neymiş, nasılmış bilemem." Bu sitede okuyorum cok kişide normal doğum korkusu var..lutfen sizler de kendinizi hazırlayın, olumlu şeylere odaklanın, eğer beyninizi pozitife şartlarsanız ama inanarak bir şartlama bu, o zaman işler buyuk ihtimalle yolunda gider...evet doğum bunye meselesi kabul ediyorum ve insanın canından can cıkıyor tabiki illa zorlanacak insan, ne olursa olsun ciddi bir fiziksel efor ...ama bize duşen bu surece kendimizi hazırlamak..
Tum hamilelere en az benimki kadar guzel, sağlıklı ve kolay doğumlar diliyorum. Ve dilerim Allah isteyen herkese sağlıklı evlatlar nasip eder..
sevgiler..