Ozellikle kız cocuklarında bu durum cok sık gorulur değil mi?Cunku onla kız cocuğu diyeceksinizAma oyle değil işte en az kızl cocukları kadar erkek cocuklarında da var bu durum.Buyrunuz meleklerim.

Cocuklarda Cekingenlik

Cekingenlik, sosyal ortamlardan kendini geri cekme, cok yakını dışındaki diğer insanlarla aynı ortamı paylaşmaktan cekinme, başka insanlarla bir ilişki icin girmek istememe, başkalarınca olumsuz değerlendirilmeye aşırı duyarlı olma gibi, davranış ve duşuncelerle acıklanabilir. Cekingen cocuklar, anneleri ya da surekli birlikte oldukları kişi dışında hic kimseyle iletişim kurmak istemezler. Annelerinin yanından ayrılmazlar. Birisi onlara yaklaşmaya calışırsa ondan kacıp uzaklaşırlar. Annelerinden ayrıldıklarında ilk tepkileri ağlama olur. Bu cocuklar, yaşıtları ile ilişki kurmada zorlanırlar, arkadaşları ile birlikte olmaktansa yalnız kalmayı tercih ederler, yaşıtlarından cekinirler, bazı hallerde kendilerinden kucuklerle bir araya gelebilirler.
Cekingen cocuklar, kendilerini sozlu olarak ifade etmekten cekinirler, kendilerine soru sorulduğunda genellikle cevaplandırmaktan kacınırlar, başlarını one eğerler, nadir hallerde de goz veya baş hareketi ile cevaplandırmakla yetinirler. Cekingen cocuklar, coğunlukla guvensiz ve huzursuz cocuklardır, bazılarında saldırganlık duyguları da gorulebilir. Cekingen cocuklar, okul ortamı veya arkadaş grubu icinde olduklarında oyuna katılmak isteseler de kendilerinde bu cesareti bulamazlar. Mutlaka birisi onları elinden tutup oyuna sokmalıdır, oyuna girdikten sonra da mutlu oldukları gorulur. Yeni bir durum, yeni bir olay, yeni bir ortam onları cok tedirgin eder.
Cekingen cocukların coğunun sınıfta sevdikleri bir yer vardır. Bu yer genellikle faaliyetlerden, kalabalıktan uzak ve rahatca oturabilecekleri bir minder ustu veya duz bir yerdir. Burada olup biten şeylerin coğuna karşı ilgisiz ve bircoğundan habersiz gorunurler. Onların cok az şeye karşı ilgi gosterdikleri ve kendilerini rahatlatmak icin sık sık parmak emdikleri, ileri geri sallandıkları, tırnak yedikleri veya kendi saclarını ve kulaklarını cektikleri gorulur.
CEKİNGENLİĞİN NEDENLERİ
Cekingenliğin her durumda gecerli olabilecek kesin bir nedeni yoktur. Nedenler kişiden kişiye değişebilir. Bu nedenleri şoyle acıklayabiliriz.
Kişiliğin oluşumunda en buyuk pay genellikle ana-babaya aittir. Cocuğun fikirlerini, inanclarını ve davranışlarını buyuk olcude ana-baba şekillendirir. Cekingenliğin ortaya cıkışında da ana babanın kişilik ozellikleri ve cocuk yetiştirme tarzlarının buyuk etkisi vardır. Ailenin aşırı koruyucu bir tutum icinde bulunması cocuğun pasifize olmasına yol acabilir ve boylece kendi başına kararlar alıp uygulamaktan korkan cekingen bireyler yetişir.
Ezilen, sovulen, dovulen, aşağılanan, kucuk gorulen, alay edilen bir cocuğun icinde ‘sen değersizsin, sevilmeye layık değilsin' mesajı yer edinir. Kendisini ezilmiş hisseden, değersiz bulan, sevilmeye layık gormeyen biri de insanlarla iletişim kurarken rahat davranmakta zorlanır ve cekingen, pısırık bir kimliğe burunebilir.
Olduğu gibi kabul edilmeyen, nasıl olduğuna değil, nasıl olması gerektiğine onem verilen, sozleri onemsenmeyen, duygularını olduğu gibi ifade etmesine izin verilmeyen, ana babasının istediği kalıplara girmek zorunda bırakılan bir cocuk zamanla kendi ozunden kopar ve kendine yabancılaşır. Boyle davranılan cocuğun da kendi başına girişimlerde bulunup sorumluluk alması kolay olmaz. Cocuğun cabasına karşı tepkisiz kalmak, onu hicbir şekilde yonlendirmemek, cekingenliğin nedenlerindendir.
Cocuğun kendisi bir şeyler yapmak ister ve bunu başaramazsa ya da bir işe başlamadan once başarısızlık korkusu hissederse cekingen olur.
Cevrenin cocuktan beklentileri yuksekse ve bu beklentileri yerine getiremiyorsa; cocuk kınanıyor, eleştiriliyor, başkalarıyla kıyaslanıyorsa; yaptıklarında hep bir kusur aranıyor, hatalarına hoşgoru gosterilmiyorsa bu cocuk muhtemelen cekingen olur.
Cekingen olan cocukların birinci dereceden akrabalarında da cekingenlik gorulme oranının yuksek olması genetik yatkınlığa kanıt olarak gosterilebilir. Aile uyelerinin birbirlerine benzer bicimde cekingenliğe yatkın ozelliklere sahip olmalarının nedeni, ana babaların tutum ve davranışlarının cocuk tarafından taklit edilip benimsenmesinde aranabilir.
Altyapısı onceden hazırlanmış olan cekingenlik, bazen belirli bir olaydan sonra gun yuzune cıkmış ve yerleşmiş olabilir. Orneğin oğrenci sınıfta ders anlatırken bir hata yapmış ve arkadaşları ona gulmuştur. O da kucuk duştuğunu, rezil olduğunu duşunduğu icin utanc hissine kapılmış ve bedensel belirtiler gostermiştir. Bir dahaki sefere ders anlatmak icin yine tahtaya cıktığında onceki deneyimi olumsuz beklentilere yol acacak, bulunduğu ortam duygularını tetikleyecek ve bu defa benzer bir hata yapmasa ve kimse ona gulmese bile o yine aynı şeyleri yaşayabilecektir.

COZUM NE OLABİLİR?
Eğer cocuğunuzda cekingenlik varsa, cocuğunuzdaki bu cekingenliği onemseyin. Cunku her 100 cocuktan 10'u aşırı cekingenlik sorunuyla karşı karşıya kalıyor.
Cocuğun cekingenlik sorunundan kurtulması icin, once teşvik ve iltifat edilmesi gerekir. Cocuğun sırtını sıvazlamak, ‘aferin' demek onu motive eder. Cocuğun uygun tercihlerine saygı gosterilmelidir. Cocuğun yeteneklerinin gelişmesi icin ozgur ve oz denetime dayalı bir disiplin anlayışı geliştirmelidir. Cocukla hem oynamalı, hem eğlenmeli, hem de ciddi konularda ilgilenilmelidir.
Bu cocuklar surekli eleştirilmekten kacınılmalı, sosyal olmaya zorlanmamalıdırlar. Bu sorun hemen ve kolayca halledilebilecek bir sorun değil, kucuk adımlarla ve zamanla ancak ustesinden gelinebilecek bir sorundur. Unutmamanız gereken şey, cocuğunuzun sınırlarını aşarak gostermiş olduğu her ayrıntıyı fark etmeniz ve yureklendirmenizdir.
Cocuğunuzu cekingen gibi algılamayın. Bu etiket sizin beklentilerinizi yansıtır. Her zaman değişmesini istediğiniz ozelliğini vurgulamak yerine, her zaman onun iyi yonlerinden soz edin.
​